4_باداشتن صداقت باخودوپذیرش بیماریم یعنی اقرارقدم یک واینکه عاجزم، باقرارگرفتن درروندایمان آوری وتقویت روزانه آن وامیدی که درقدم دو پیداکردم که یک نیروی برتروجود دارد و میتواندسلامت عقل رابمن بازگرداند، یادگرفتم مشورت کنم وتصمیم بگیرم تادرقدم سوم بتوانم بسپارم اراده وزندگیم رابخداوند،درقدم چهاربااعتماد وکمک خداوندترازنامه هایم راصادقانه نوشتم ودرقدم پنج ترازنامه هایم رابا صداقت کامل خواندم وخالصانه اقرار کردم ودرقدم ششم نواقصم راپذیرفتم وبه این باوررسیدم که خداوندآنهاراازمن خواهدگرفت،ودراین قدم بااصل روحانی فروتنی که درقدمهای قبلی هم خیلی کمکم کرده بودازخداوندخواستم تاکمبودهای اخلاقیم راهم برطرف کند.
رابطه زیبایی بانیروی برترم پیداکرده ام ازناامیدی به امیدرسیدم وازکینه ورنجش به گذشت وعشق وبخشش وازبی خدایی به خداوندرسیده ام،درخواست کردن ازنیروی برتر خودش یک احساس راحتی وآرامش وامنیت بمامیدهد که درطول کارکردن قدمهای قبلی این رابطه تقویت شد،من بادیدن وباورخودم وتغییراتی که کرده ام فهم ودرکم راازنیروی برترم افزایش داده ام درگذشته بادعابیگانه بودم اما الان باخدای خودم رازونیاز زیبایی دارم وباورم این است زمانیکه بااوصحبت میکنم تمام هوش وحواسش بمن است وفقط باتقاضاکردن وخواستن ازطرف من این رابطه توسعه پیداکرده است،ازنظرمن دررحمت خداوندهمیشه باز است.
تغییرورشدمن دربرنامه وزندگی،بیانگر رشد درک وفهم من ازنیروی برتر من است.?