عم زندگی
چه سنگین است دل کسی را شکستن
و چه دردناک تر آهش دامنت را گرفتن
چه تلخ است بغضی گلویت را گرفتن
و چه کشنده است نداشتن اشکی برای ریختن
چه ظلمی است چشمی را در انتظار گذاشتن
وچه تاوانی دارد چشم کسی را طوفانی کردن

امـــا چه عطری دارد شکوفه ی لبخند را بر لب کسی کاشتن
و چه دل انگیز است آغوش سردی را پناه دادن...