بسیاری ازاوقات لغزش به مرگ می انجامد. ما در تشییع جنازه

عزیزان زیادی شرکت کردیم،که لغزش به طریق مختلفی باعث

مرگشان شده است.اکثراین افراد سالها درگمراهی بسر میبرند وبا

بدبختی روزگار می گذرانند.آن هاکه کارشان به زندان یا تیمارستان

کشیده می شود،ممگن است جان سالم بدر ببرند و شاید مجددا به

معتادان گمنام رواورند.ما در زندگی روزانه خود،گاه دچار لغزشهای

عاطفی و روحانی می شویم ،این حالت باعث می شود که دربرابر

لغزش جسمانی ،یعنی مصرف.مواد مخدر،مقاومتی نداشته باشیم.

ازآن جا که اعتیاد یک بیماری غیر قابل علاج است،نتیجتا معتاد

همیشه در خطر لغزش قراردارند.لغزش هرگز اجباری و یا اتفاقی

نیست ودر مورد آن به ما حق انتخاب داده شده است.لغزش علامت

این است که ما دربرنامه خود خلایی داریم.ما این جریان را با دست کم

گرفتن برنامه بهبودی خود وپیدا کردن راه های گریز ،در زندگی

روزانه مان آغاز می کنیم. بدون آن کهمتوجه تله های سر راهمان

باشیم ،چشم بسته به دام این باورکه خودمان می توانیم گلیم خودرا ا

ز آب بکشیم،می افتیم. دیر یا زود گرفتار این تصور باطل می شویم که

مصرف مواد مخدرزندگی را آسان تر می کند.باور می کنیم که مواد

مخدر می توا ند حالمان را تغیر دهد،اما فراموش می کنیم که چه تغیر

کشنده ایست؟؟؟؟؟؟؟؟؟

برگزیده ای از کتاب پایه صفحه 100معتادان گمنام