2019-09-30، 01:34
روند ایمان آوری ( باور کردن ) نیازمند تغییری در افکار ما می باشد . مهمترین مانع در این راه ترس از این است که پس از تغییر چه اتفاقی قرار است برای ما بیفتد . عموما ما بخاطر تجارب اعتیادیمان به هیچ کس و هیچ چیز جز خودمان اعتماد نمیکردیم. همین موضوع باعث ایجاد تجربیاتی -عموما درد آور- برای ما شد که امروز از آن ترس داریم که اگر باور کنیم همان تجربیات تلخ برایمان تکرار خواهد شد . اما باید به یاد داشته باشیم که تجربیات ما نشات گرفته از فرهنگ اعتیادیمان بود که میخواستیم همه چیز را به سرعت بدست بیاوریم . امروز گذر از فکر کردن به این تجربیات نیازمند تغییر باور هایمان است .
از مهمترین موانع دیگر در سر راه ایمان آوری ؛ خودمحوری ها و خودکامگی ما در حل مسایل بود . ما عموما سعی میکردیم اختیار زندگی امان را خودمان در دست بگیریم و امروز که قرار است باور کنیم که نیرویی برتر از ما نیز وجود دارد برایمان سخت است که این انتخاب را از دست بدهیم ناخوداگاه دچار ترس می شویم .
عموما یک معتاد از دریچه بد بینی به مسایل نگاه می کند و بقول معروف نیمکه خالی لیوان را در نظر میگیرد . این بدبینی ها نیز از موانع روند ایمان آوری ماست . ترس از دست دادن هر انچه امروز داریم از دیگر موانع بر سر راه روند باور کردن ما می باشد
از مهمترین موانع دیگر در سر راه ایمان آوری ؛ خودمحوری ها و خودکامگی ما در حل مسایل بود . ما عموما سعی میکردیم اختیار زندگی امان را خودمان در دست بگیریم و امروز که قرار است باور کنیم که نیرویی برتر از ما نیز وجود دارد برایمان سخت است که این انتخاب را از دست بدهیم ناخوداگاه دچار ترس می شویم .
عموما یک معتاد از دریچه بد بینی به مسایل نگاه می کند و بقول معروف نیمکه خالی لیوان را در نظر میگیرد . این بدبینی ها نیز از موانع روند ایمان آوری ماست . ترس از دست دادن هر انچه امروز داریم از دیگر موانع بر سر راه روند باور کردن ما می باشد