یه حرفایی هست که اگه به وقتش گفته نشه، میمونه تو سینه و خفه میشه


دیگه میشه یه سری حرف بدون مخاطب، میشه یه بغضکه راه گلو رو میبنده


نباید این حرفارو تو خودت نگه داری، ولی حیف که هیچ وقتی واسه گفتنش و هیچ گوشی


واسه شنیدنش مناسب نیست.


آره یه حرفایی هست که مخاطبی نداره.

یک بار فقط برای یکبار خودت را در چشم خودت تصور کرده ای ؟!
 می دانی لبخندت به سان چه می ماند ؟!
 این درد روزمره های این روزهاست ... درد آدم هایی که خود را در خود گم کرده اند ...


درد آدم هایی که خود را تا به حال شاید بیشتر از هیچ بار هم ندیده باشند ...


درد بی دردی خیلی از بی فکری ها ...