«نظریه شفابخش این بود، که من نباید به هیچ چیز وابستگی داشته باشم به هیچ حس مطلقی به هیچ شخص یا گروه خاصی و به هیچ موقعیتی. تا بتوانم انسان کاملی باشم. این دغدغه دائمی انسان است. من میدانم که عیب اصلی زندگیم میل به وابستگی مطلق به پاداشهای غریزی ، داشتن جایگاهی در جامعه و به امنیت مادی و عاطفی و به داشتن عشقی درست بوده است. من همیشه چه به صورت خودآگاه و چه ناخودآگاه این چیزها را به عنوان شرایط اصلی خوشبختی خواسته ام ....»

وقتی که کودک بودم رگه هایی از آنچه که مرا به طرف الکل می کشاند کم کم در وجودم پرورانده می شد. در شهر کوچکی در ورمونت در سایه کوه الوس بزرگ شدم.
از همان ابتدا به این کوه عظیم الجثه نگاه می کردم و با خود فکر می کردم که آیا می توانم روزی به بالای این کوه بروم. اما خیلی زود با آب نباتی که خاله ام برایم آورده بود این فکرها از ذهنم خارج شد. اینک پس از سی و پنج سال که از آن روزها می گذرد هنوز دنبال آب نبات هایی هستم که زندگی دراختیارم می گذارد و دیگر اصلا به کوه عظیم فکر نمی کنم.