براي تو  و خويش ....

چشماني آرزو ميكنم كه چراغها و نشانه ها را در ظلماتمان ببيند .....

گوشي كه صدا ها را بشنود و شناسه ها را در بيهوشي مان بشنود ...

براي تو  و خويش .....

روحي كه اين همه را  در خود گيرد  و بپذيرد ....

و زباني كه در صداقت خود ما را ....

از خاموشي خويش بيرون بكشد ....

و بگذارد از آن چيزها كه در بندمان كشيده است سخن بگوييم ....

 

وقتی دو قلب برای یکدیگر بتپد،
هیچ فاصله ای دور نیست،
هیچ زمانی زیاد نیست
و هیچ عشق دیگری
نمی تواند آن دو را از هم دور کند.
محـــــــکم ترین برهـــــان عــــــشق، اعتـــــــــماد است..

دلم را چون اناري كاش يكشب دانه ميكرد
به دريا ميزدم ، در باد و آتش خانه ميكردم ....

چه ميشد آه ....اي موساي من منهم شبان بودم ....
 تمام روز و شب زلف خدا را شانه ميكردم ....

نه از ترس خدا ،  از ترس اين مردم ، به محرابم...
اگر ميشد ، به افسانه شبي رنگ حقيقت زد ...

چه مستي ها كه هر شب در سر شوريده مي افتاد ....
  چه بازي ها كه هر شب با دل ديوانه ميكردم ....

يقين دارم سر انجام من از اين خوبتر ميشد ....
اگر از مرگ هم چون زندگي پروا نميكردم ....

سرم را مثل سيبي سرخ صبحي چيده بودم  كاش ...
دلم را چون اناري كاش يكشب دانه ميكردم ....

 

 

انگشت نمای هر دو عالم بشوم

دیوانه تر از همین که هستم بشوم

تا عشق تو هست و لذت خواستنت

این فرض محال است که آدم بشوم

 

برای دوست داشتنت
محتاج دیدنت نیستم ...
اگر چه نگاهت آرامم می کند
محتاج سخن گفتن با تو نیستم ...
اگر چه صدایت دلم را می لرزاند
دوست دارم بدانی
حتی اگر کنارم نباشی ...
باز هم ، نگاهت می کنم ...
صدایت را می شنوم....
همیشه با منی
 

تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش بر من شوق زیستن داد دلم برای کسی تنگ است که آفتاب صداقت را به میهمانی  گلهای باغ می آورد و گیسوان بلندش را به باد می داد و  دستهای سپیدش را به آب می بخشید و شعرهای خوشی  چون پرنده ها می خواند....

خداي مهربون ...