درودم بر تو ای کوروش

تو ای دادار هر چه داد

تو ای کوبندۀ بیداد

تو ای فریاد آبادی

تو ای آغاز آزادی

تو ای خورشید بی‌پایان
الا شاهنشه ایران...

 

خبرت هست که مرغان سحر می گویند

آخر ای خفته سر از خواب جهالت بردار . . .

 

پشت سرم حرف بود…
حدیث شد…
می ترسم آیه شود !
سوره اش کنند به جعل !
بعد تکفیرم کنند این جماعت نا اهل

بودن با کسی که دوستش نداری

ونبودن با کسی که دوستش داری هر دو رنج است

پس اگر همچون خود نیافتی

همچون خدا تنها باش . . .

اگر طالب دشمن هستی خود را از دوستانت برتر بدان

ولی اگر دوست می‌خواهی بگذار دوستانت خود را از تو برتر بدانند . . .

(دیل کارنگی)

 

ردم اغلب بی انصاف، بی منطق و خود محورند، ولی آن ها را ببخش.

اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند، ولی مهربان باش.

اگر موفق باشی دوستان دروغین و دشمنان حقیقی خواهی یافت، ولی موفق باش.

اگر شریف و درستکار باشی فریبت می دهند، ولی شریف و درستکار باش.

آنچه را در طول سالیان بنا نهاده ای شاید یک شبه ویران کنند، ولی سازنده باش. 

اگر به شادمانی و آرامش دست یابی حسادت می کنند، ولی شادمان باش.
نیکی های درونت را فراموش می کنند، ولی نیکوکار باش. 
بهترین های خود را به دنیا ببخش حتی اگر هیچ گاه کافی نباشد. 
و در نهایت می بینی هر آنچه هست همواره میان « تو و خداوند» است نه میان تو و مردم.

 

اگر شنونده واقعی باشیم حتی طنین
صدای سکوت را هم باید بشنویم
گاهی اوقات سکوت از حرف زدن شنیدنی تر است

گاهی اوقات باید خدا روشکر کنی
یاا اصلا بغلش کنی ببوسیش
که به چیزی که یه روز میخواستی نرسیدی