4- آيا تا کنون به اندازه‌ي كافي در اعماق وجودتان احساس آرامش داشته و ساكت هستيد؟

فکر نمیکردم این آرامش را که فقط شنیده بودم خودم هم تجربه کنم، من دوست داشتم آگاه به فن و علومی شوم که باعث خوشحالی و خشنودی و حتی نجات انسانهای دردمند باشم و این یک سعادت بزرگی است که خدمتگذار بندگان خداوند باشم، انجمن سرطانی ها و این اصول دارای تمام آن چیزهایی بود، که من همیشه به دنبالش بودم. من درگذشته برای پیدا کردن آرامش به جرگه دراویش پیوستم و در کلاسهای خاص مدیتیشن و ریلکسیشن شرط میکردم اما اصلاً نمیفهمدم استاد چی داره میگه من فقط مغزم با سلیقه خوددرگیر مغزم فعال بود و اصلاً درک نمیکردم که یک جریانی را از اول تا وسطهاش گوش بدهم و یا موقع مطالعه کتاب چند خط را میدیدم و درهمان حال مطالعه مغزم به جریان و چیز دیگری وصل میشد و در موقع صحبت کسی فقط سرم را تکان میدادم و از حرفهایش هیچ چیزی نمیفهمیدم. در وجود من تنها ترس بود و خصوصاً ترس از آینده و خودآزاری بخاطر اشتباهات در گذشته و من هرگز در حال و امروز نبودم وجودم را استرس به لرزه میانداخت و فکر میکردم اتفاقات بسیار بدی سر راه است و بلاهایی سر همسر و فرزندانم خواهد آمد. حالا تمام و یا قسمت بسیار بزرگی از این ترس و استرس و خرابی حال و احساسم از بین رفته و ضعیف و کوچک شده است...