زبان لبخند، زبان عشق و احساس است.
 ارزش درمانی لبخند زدن، فقط محدود به فردی که لبخند می­زند، نمی­شود؛ بله لبخند زدن و خنده، امری مسری است، زیرا افرادی که لبخند به لب دارند، در واقع، می­توانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند.

 عزت­اله آذرخش چه زیبا سروده ­اند:

 هر مکانی خنده و شادی بود         رونق و ترویج و آبادی بود

 پس بخند، در هر مکان و هر زمان    روح غمگین، سلب آزادی بود

در تمام دنیا وقتی انسان­ها خوشحال هستند، لبخند می­زنند. انسا­ن شناسان، شاهد این واقعیت بودند که لبخند، یکی از جهانی­ترین و مشخص­ترین احساس­های انسانی است. از فاصله ۴۵ متری به وضوح می توان لبخند را بر روی صورت فرد شناخت؛ اما هیچ احساس دیگری را نمی­توان به راحتی شناسایی کرد. باید خیلی پیش از این­ها به یک فرد نزدیک باشید تا پی ببرید او حالت­هایی چون تعجب، خشم، ترس، نفرت، یا شرم دارد. درضمن، توانایی لبخندزدن، بیان­کننده یکی از تفاوت­های اصلی فیزیولوژیکی بین انسان و حیوان است. همه می­دانیم که بیشتر حیوانات، نمی­توانند لبخند بزنند. وقتی آن­ها دندان­های خود را نشان می­دهند، به طور معمول نه خوشحال هستند و نه لبخند می­زنند؛ بلکه درحال آماده کردن خود برای حمله هستند. آن­ها به دلیل رضایت از زندگی نمی­خندند؛ در برخورد با یکدیگر لبخند نمی­زنند؛ برای رهایی از تنش نمی خندند و به طور کلی مکانیزم خندیدن، از قلمرو زندگی حیوانات جداست.

---

لبخند، اهمیت فوق­العاده و رضایت­بخشی در رفتار متقابل اجتماعی و سلامتی دارد. افرادی که به سادگی لبخند می­زنند، از سلامت جسمانی و روانی بیشتری نسبت به افرادی که همیشه غمگین به نظر می­رسند، برخوردار می­باشند. ما همچنین می­دانیم لبخند زدن در تولید هورمون­های خاصی مؤثر است که بر ضربات قلب و فشار خون تأثیر مستقیم دارد.
 افراد شاد، به طور معمول کمتر از افرادی که به طور دائم احساس نگرانی و بدبختی می­کنند، بیمار می شوند آن دسته از افرادی که توانایی دیدن بُعد روشن و مثبت زندگی را دارند و همواره خوش­بین هستند، کمتر احتمال دارد به اختلالهای ناشی از فشار روانی مبتلا گردند. افرادی که هر وقت لازم باشد، می­توانند لبخند بر لب آورند، به خود کمک می­کنند تا در آرامش و امنیت خاطر باقی بمانند.

ارزش درمانی لبخند زدن، فقط محدود به فردی که لبخند می­زند، نمی­شود؛ بله لبخند زدن و خنده، امری مسری است، زیرا افرادی که لبخند به لب دارند، در واقع، می­توانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند. آنان که زیاد لبخند می­زنند، نه تنها خود حال خوبی دارند، بلکه به بهتر شدن حال دیگران نیز کمک می­کنند. انسان­ها در اصل، موجودات بسیار مقلدی هستند و به راحتی از حالت­های افراد دیگر، تأثیر می گیرند؛ حال، این حالت­ها مثبت باشد یا منفی.
 لبخند زدن و خندیدن، در واقع، جزء فعالیت­های هوشمندانه­ای است که می توانید انجام دهید. انسان­ها، تنها نوجوانانی هستند که می­توانند، لبخند بزنند، بخندند و از یک لطیفه لذت ببرند. باید این کار را هرچه بیشتر در خود، افزایش دهیم. چنین به نظر می­رسد که خنده بیش از هر چیز دیگر، مکانیزمی امنیتی است که فقط به بشر اعطاء شده تا او بتواند سلامتی خود را حفظ کند و شادی را تجربه نماید.
 پژوهشگران زیادی فایده­های درمانی لبخند و خنده را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده­اند که خنده، چیزی جز فایده برای بدن ندارد. خنده، عارضه­های جانبی مضری ندارد؛ درمانی است ارزان و کاری که هر کس بدون کمک دیگری می­تواند از عهده انجام آن برآید.

خنده، می­تواند تغییرهای فیزیولوژیکی گسترده­ای چون بهبود عمل هضم، آرام کردن و تنظیم تمام سیستم­های داخلی و بهبود جریان خون را در بدن، به وجود آورد.
 لبخند زدن، علاوه بر معکوس کردن سیر بیماری و تأمین سلامت، فایده­های دیگری نیز دارد.
 لبخندها و خنده­ها، بهترین یخ­شکن در گردهمایی­های اجتماعی هستند. زمانی که افراد قادر هستند در کنار یکدیگر و با هم بخندند، کمتر از حضور هم، عصبی می­شوند. خنده احساس­های ناشی از خصومت را که بیشتر در برخوردهای اولیه، ظاهر می­شوند، از بین می­برد. افرادی که با چهره­ای عبوس با دنیا برخورد می­کنند، در عمق درون خود، احساس وحشت می­کنند. آنان عصبیت­درونی و نجات خود را پشت چهره­ای نفوذناپذیر و جدی، پنهان می­کنند.

خجالت، در واقع، کنار کشیدن از صحنه است. درصورتی که لبخند زدن و خندیدن، نشانگر شخصیت اجتماعی، دست و دلباز و خوش قلب است. در ضمن، قدری لبخند زدن خودکار، درمانی مؤثر و قدرتمند برای غلبه بر پیری زودرس است.
 افراد وقتی می­خندند، فقط یک عضله اصلی به کار گرفته می­شود؛ در صورتی که برای بروز حالت­هایی چون خشم و اندوه، عضله­های زیادی باید درهم کشیده شود. لبخند، باعث می­شود انسان، جوان­تر به نظر برسد، درصورتی که دیگر حالت­های صورت، او را مسن­تر نشان می­دهد. لبخند زدن، بهترین"اکسیر جوانی" است که دارا هستیم. چیزی که برای همه، قابل دسترسی است. لبخند زدن، باعث می­شود افراد، جذاب­تر و جوان­تر به نظر برسند. می­توان تا بی­نهایت از فایده­های آن، سخن گفت؛ اما کلمه­ای علیه آن نمی­توان به زبان آورد. لبخند زدن، می­تواند فشار روانی حاکم بر هر موقعیتی را کاهش داده و در واقع موجب شود شما بیشتر احساس خوشبختی و شادی کنید.
 جان کلام این­که: "لبخند درمانی، حلوایی نیست که با گفتن آن، دهان شیرین گردد؛ بلکه خود، واقعیتی شیرین است".

لبخند و شادی و رضایت از زندگی
 نشاط و شادمانی، یکی از نیازهای مهم انسان­ها است. بررسی­های به عمل آمده توسط پژوهشگران نشان می­دهد که: نوزاد در یک ماهگی تبسم می­کند؛ از دو ماهگی می­تواند لبخند بزند؛ کودک در هر روز می­تواند حدود ۴۰۰ بار بخندد. با بالا رفتن سن، میزان شادمانی و نشاط به آرامش کاهش می­یابد.
 کاهش رضایت از زندگی و نشاط و شادمانی تا دهه چهل ادامه دارد. در سال­های ۴۰ تا ۵۰ سالگی، میزان نشاط و شادمانی به حداقل می­رسد، از این سال­ها به بعد، دوباره میزان نشاط و شادمانی افزایش یافته و تا آخر عمر برای هر دو جنس، پا به پای هم افزایش می­یابد.
 جدول نمودار نشاط و رضایت از زندگی برای زنان و مردان، حاکی از آن است که در طول همه سالهای زندگی، رضایت از زندگی برای مردان اندکی بیشتر از زنان است؛ به عبارت دیگر، مردان در طول زندگی نسبت به زنان، از رضایت و نشاط بیشتری برخوردار هستند.

برخلاف تصور همه، افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله از نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۰ ساله، خرسندتر و بانشاط­تر هستند! در واقع، انسان در اوایل و اواخر زندگی از نشاط بیشتری برخوردار است.
 لبخند درونی

 آیا شما به خود لبخند می­زنید یا اخم می­کنید؟

 بر اساس سنت­های روحانی متعدد، لبخند زدن راز سلامت و آرامش است.
 مادر تِرِزا، راهبه­ی معروف، بر این عقیده بود که:
  صلح با یک لبخند، آغاز می­شود، یک لبخند واقعی از روح ما می­درخشد و جهان را به مکانی گرم­تر تبدیل می­کند.

 همان­گونه که جوزف آدیسون بیان نمود:
  لبخند برای بشر، به سان نور خورشید است برای گل­ها.

  بر اساس علم پزشکی مدرن و نیز علم پزشکی سنتی یک لبخند واقعی به ما آرامش می­دهد همان­طور که یک اخم باعث نگرانی و افزایش بیماری­ها و افسردگی می­شود. لبخند به دیگران و خودمان، هدیه­ای از عشق است.
  زبان جهانی لبخند، مستقیماً با قلب­ها سخن می­گوید و فراتر از نیروی عقلانی عمل می­کند. زبان لبخند، زبان عاطفه، احساس و عشق است.

 مکتب­های شرقی بارها به این نکته اشاره کرده­اند که:
لبخند زدن به خود، بهترین درمان است. لبخند عمیق درونی، مانند ساختن اکسیر آرامش­بخش باعث می­شود که ما انرژی منفی را به انرژی مثبت تبدیل کنیم. بر عکس، اخم، سیستم ایمنی بدن ما را سرکوب می­کند و استرس را افزایش داده و باعث مسدود شدن کانال­های قراردادی انرژی می­شود.

لبخند درونی، هورمون­های استرس(کورتیزول و نورآدرنالین) را کاهش می­دهد و میزان ترشح هورمون­های فشار خون را تثبیت می­کند. همچنین این هورمون­ها موجب رهایی ماهیچه­ها، بهبود تنفس، کاهش درد و بالا رفتن تعادل می­شود. در صورتی که اخم باعث ترشخ هورمون­هایی می­شود که بالا رفتن فشار خون و تضعیف سیستم ایمنی بدن را به دنبال دارد.
 آیا ما به لبخند زدن تمایل داریم؟
 آیا لبخند دروغین می­زنیم در حالی که می­توانیم لبخند واقعی داشته باشیم؟

  بر اساس تحقیقات دانشمندان، یک لبخند که فقط در قلب احساس می­شود، تاثیر عمیق­تری دارد، ولی حتی یک لبخند سطحی، مغز را برای ترشح کردن هورمون­های خوشحالی تحریک می­کند.