خدایا !


 مرا چون علف ها متواضع کن . چون قطره های شبنم لطیف ساز و چون درختان شکیبا . مرا متبرک گردان تا به دیگران حرمت نهم بی آنکه توقع داشته باشم دیگران به من احترام بگذارند !

 خدایا !

 متبرکم گردان تا وقتی ذهنم وسوسه می شود بدی ها را تلافی کند زبانم خاموش باشد . مرا بیاموز در برابر همه تحریکات صبور باشم

 خدایا !

 در زندگی هرگز از یاد نمی برم گر چه والدینم موهبت تولد در این دنیا را به من عطا کرده اند اما تو هستی که موهبت زندگی جاودانه را به من می بخشی

خدایا !

 مرا قلبی ببخش که برای دیگران بتپد . با اشک دیگران اشک بریزد . از شادی دیگران شاد شود و رنج دیگران را رنج خود بداند . قلبی که مرا با تمامب آفرینش پیوند بزند !

 خدایا !

 مرا قلبی شریف ببخشتا چون رود مهر در این دنیای تشنه جاری باشد. به جستجوی آسایش و زیبائی نیستم که همه چیز در گذر است.

خدایا !


 زندگی ام چون زورقی است دستخوش طوفان تو زورقبان منی ! زورقم را به تو می سپارم آن را به هر جا که می خواهی ببر !

 خدایا !


 تو موهبت زندگی و بسیاری موهبت های دیگر را به من عطا کرده ای مرا قلبی گشاده و پاک ببخش !