نه فقط خوششانس4 تیر

«فرآیند به باور رسیدن، سلامت عقل را به ما باز میگرداند. قدرت لازم برای به حرکت در آمدن از این باور نشأت میگیرد.»

کتاب پایه

v

به باور رسیدن فرآیندی است که از تجربه شخصی نشأت میگیرد. همه ما این تجربه را در اختیار داریم؛ همه معتادانی که در NA به بهبودی دست پیدا میکنند، گواه محکمی دارند بر وجود نیروی مهربانی که در زندگی به سود آنها عمل میکند. از این گذشته، افرادی که امروز در حال بهبودی هستند، افراد خوشاقبالی هستند. بسیاری از معتادان در اثر این بیماری میمیرند و هرگز آنچه را ما در معتادان گمنام پیدا کردهایم تجربه نمیکنند.

فرآیند به باور رسیدن مستلزم تمایل به پذیرفتن معجزات به عنوان معجزه است. همه ما در معجزه پاک بودن در اینجا شریک هستیم و هر یک از ما صاحب معجزات دیگری هستیم که فقط کافیست به آنها اذعان کنیم. از چند حادثه یا مصرف افراطی و یا فجایع دیگر جان سالم به در بردهایم؟ آیا میتوانیم به زندگی خود در گذشته نگاه کنیم و متوجه شویم که فقط "خوششانس" نبودهایم؟ تجربه ما در بهبودی نیز مثالهایی را از وجود نیروی برتری که به سود ما عمل میکند، ارائه میدهد.

وقتی میتوانیم برای مشاهده نشانههای نیروی برتر و مهربانی که به سود ما عمل میکند، به اطراف نگاه کنیم، اعتماد به اینکه این نیروی برتر در آینده به ما کمک خواهد کرد، ممکن میشود. اعتماد، قدرت لازم برای پیشرفت را در اختیار ما قرار میدهد.

v

فقط برای امروز: بهبودی من فراتر از اتفاق است. قدرت من از این آگاهی نشأت میگیرد که نیروی برتر من هرگز مرا نومید نکرده و به راهنمایی من ادامه خواهد داد.

وقتی که راه خویش را گم کرده ایم،خداوند تجاربی بر ما نازل می کند که آن هارا بد اقبالی وفلاکت تصور می کنیم.
در حالی که هدف این وقایع برگرداندن ما به راه صحیح است.
پس بیایید به حکمت وعشق الهی توکل کنیم.

4 تير
ما امروز اعتقاد داريم كه دوستاني پيدا كرده‌ايم، كه قبلاً نداشتيم. دوستان قبلي ما براي ادامه‌ی دوستي‌مان چيزي از ما توقع داشتند. بدون چيزي با ما از در رفاقت در نمي‌آمدند. اكنون دوستاني در گروه يافته‌ام كه بدون توقع كاري، به من عشق مي‌ورزند و در هر حالت و موقعيتي حاضرند به من كمك كنند. اين دوستان مرا نصيحت نمي‌كنند، اجبار نمي‌كنند، به خاطر چيزي با من دوستي نکرده و توقع و انتظاری در مقابل کمک‌شان ندارند. آيا خداوند را به خاطر داشتن اين چنین دوستان و محیطی امن به نام جلسات که با خیالی آسوده حرف دل و بغض گلو باز می‌کنم سپاس مي‌گويم؟ آیا اطمینان دارم که رازم را فاش نکرده و ناشناسی من را حفظ خواهند کرد؟ آیا می‌دانم اگر به این گروه و راهنمایم اعتماد نکرده و حرف‌هایم را در خودم نگهدارم، بازهم در منجلات وابستگی و هم‌وابستگی‌ها غرق خواهم شد؟ آيا متوجه هستم كه بازگشت به زندگي با شيوه‌ی گذشته مرا بيشتر دچار وابستگي‌های خطرناک‌تر خواهد كرد؟ آیا بهتر نیست که به افکار خودم و تخیلات و توهماتم اعتماد نکنم و دست از مقاومت بردارم و تسلیم اصول خودیاری برنامه شوم و خودم را آسوده کنم؟
با كله‌ي خودت راه نرو!

4 تیر
درست همانطور که یک سرماخوردگی عادی دارای علائمی مانند آبریزش بینی و عطسه است ، بیماری الکلیسم نیز توام با علائمی از قبیل تاریکیها و تغییر حالات و رفتار میباشد . من مجبورم بپذیرم که من نیز دارای علائم مشابهی هستم که به صورت وسواس ، نگرانی ، خشم ، تکذیب و احساس گناه آشکار میشود . این واکنشها نسبت به الکلیسم بر روابط من و به همان نسبت زندگیم تاثیر گذار بوده است ، اما یاد گرفتم آنها را تشخیص دهم بپذیرم که تحت تاثیر یک بیماری بوده ام و شروع به بهبود یافتن کرده ام . در این هنگام احساسات ارزش داشتن ، عشق و تعلقات معنوی را که به خنثی کردن واکنش های قدیمی ام کمک میکند کشف کردم مهم نیست که چگونه تاثیر یافته ام ، الانان میتواند برای رهایی من به سوی آرامش کمکم کند الکلیسم از مقاصد خوب یا آرزوهای پاک و خالص قوی تر است . من نمیتوانستم این بیماری خانوادگی و الکلی را انتخاب کنم . بنابراین سعی میکنم رفتاری توام با مهربانی برای هر دویمان داشته باشم .

یاد آوری امروز

پذیرش من از بیماری خانوادگی به من اجازه میدهدتا انرژی خود را با کشمکشها و درگیریهای بی نتیجه ضایع نسازم و در عوض به الانان و نیروی برتر به عنوان منابع خالص کمک و امیدواری رو نمایم . وقتی که شما این نظر را پذیرفته اید که الکلیسم یک بیماریست که فرد الکلی و افرادی که از او مراقبت میکنند را دچار مشکل میکند ، خواهید توانست رها شوید ، هیچ دلیلی وجود ندارد تا از الکلیسم خجالت زده باشید و همچنین دلیلی برای ترس از آن وجود ندارد .