نپرسی حال یار دلفکارت که هجران چون کند با روزگارت

ته که روز و شوان در یاد مویی هزارت عاشق با مو چه کارت

تا به رخسار تو زلف مشک فام افتاده است من که باشم افتاب اینجا به دام افتاده است

دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند

متاع کفر و دین بی مشتری نیست
گروهی آن،گروهی این پسندند

به بانک عشق تو دارم وثیقه
نگاهی کن براین حسن سلیقه

چو دانستم که فردا روزموزه ست
تو را تبریک گفتم ای عتیقه

او رفت و انتظارش باقیست
پشت قدمش عبور اشکم جاریست
ای کاش بداند که پس از او عمری
در خلوت من همیشه جایش خالیست

ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﺮﺍﯾﻢ ﮔﻬﯽ ﻧﺎﻻﻥ ﮔﻬﯽ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﭼﺮﺍﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﺑﺪﻭﺭﺍﻥ ﯾﺎﻓﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﻣﻮ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺭﻣﺎﻥ ﭼﺮﺍﯾﻢ

قدح بر گیرم و سیر گلان شم بطرف سبزه و آب روان شم دو سه جامی زنم با شادکامی وایم مست و بسیرلالیان شم

ز حسود و بخیل دوری جو .....گر که بیگانه است و گر خویش است
راز دل را مگوی با همه کس ....ویژه بر هر کسی که بد اندیش است

دلم دردین و نالین چه واجم رخم گردین و خاکین چه واجم بگردیدم به هفتاد و دو ملت بصد مذهب منادین چه واجم

بی وفایی کن وفایت میکنند با وفا باشی خیانت میکنند...
مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست مهربان باشی رهایت میکنند...