بزرگترین و مجرب ترین مراقبه گران ، آنانی هستند که مشاهده گران خوبی بشمارمیروند . پس بیاموزیم که بدون کنترل وقضاوتی ، به نظاره ی جهان پیرامون مان بپردازیم .

رمز پیروزی بر تمام ناملایمات و آشفتگی ها دراین جهان ، نعمت سپاسگزاری بابت همه چیز و همه کس ونیز تمرکز بر محاسن و خصوصیات نیک و مثبت خود و دیگران میباشد.

ﺭﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻃﺒﯿﻌﺘﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺻﻔﺎ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻦ

ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰﺑﻬﺘﺮﺍﺯﮐﺎﺭﮐﺮﺩﻥ ﺑﺠﺎﯼ ﻏﺼﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ،ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ

ﺭﺍﺯ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﭙﺬﯾﺮﯼ ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﺁﻥ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ

ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﺷﯿﺸﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻪ ﻭﻟﯽ ﺁﯾﻨﻪ ﻋﻘﺐ
ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ؟
ﭼﻮﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﺭﻩ.
ﭘﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻩ

- ﺍﮔﺮﺑﺎﻭﺭﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺪ ﯾﺎﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺯﯾﺎﺩ،ﺩﺭﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﯾﺎﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺥ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺩﺭﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺮﻩ ﺧﺎﮐﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﻭﺍﺯﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺳﺮﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﯼ.

من هرگز قرباني غرائض و افعال ديگران نيستم، بلكه اكثراً قرباني انتظارات، انتخاب‌ها و ناصادقي‌هاي خود هستم. وقتي من از ديگران انتظار دارم كه خودشان نباشند و آنطور كه من مي‌خواهم باشند، در صورتيكه نتوانند مطابق ميلم عمل كنند، من عذاب مي‌كشم.

من از آنچه بیشتراز همه میترسم، نترسیدن است...!
ترس همچون همیشه، سایه به سایه خود را بر زندگانی ما می افکنده، بیشترما بدون اینکه خودمان متوجه باشیم دائمأ در ترس زندگی میکنیم، ماحتئ درحالات عمیق روحانی هم در حاله ائ نامرئی از ترس هستیم، در واقع ما در ترسی ممتد به سرمی بریم و در طول زندگی دائمأ از ترسی به ترس دیگر منتقل میشویم، ماهمیشه در زیر فشار انرژیئ قوی، نامقطوع و مطمئن ترسهای آشنا هستیم، ترس ریشه و زیربنای تمام موجودیت ماست و همه ئ کارهای مثبت و منفی ما را کنترل میکند، در واقع ما خود ترس هستیم و از آن لذت میبریم ما هرگز زنذگی بدون ترس را تجربه نخواهیم کرد، ما بدون ترس هویت نداریم و بزرگترین ترس ما زندگی بدون ترس است، البته زمان هایست که احساس وصل و آرامش میکنیم، ولی در واقع ما ترسهای غیر واقعی و ناآشنا را با ترسهای واقعی و آشناتر عوض کرده ایم تا آرامتر شویم و این احساس آرامش در ترسهای آشنا را که زاییده انکار، فراموشی و خودفریبیست را دوباره تجربه کنیم، که آنهم باز خود ترس است، یعنی ترسی که ریشه در ترسی دیگر دارد، ترسی در ترسی دیگر و ترسی پشت ترسی دیگر...! آری پذیرفتن این واقعیت سخت است که ما هرگز انسانهائ روحانی نبوده، نیستیم و نخواهیم شد بلکه فقط از روی ترسهای شدیدی که داریم رفتارهایئ ترس آلود به تقلید از روحانیت انجام میدهیم و از احساساتی که تولید میشود لذت میبریم، البته این هم هیچ اشکالی ندارد زیرا ما هرگز در آفرینش خود نقش و انتخاب نداشتیم، آری، ما فرشته هائ ترس هستیم و عاشقانه میترسیم...!

یکی ازمشکلات مااین است که آموخته ایم تغییردادن دیدمان نسبت به واقعیات به مراتب آسانترازتغییردادن واقعیات است مابایدازاین طرزتفکرقدیمی دست برداریم
مابایدبااین حقیقت روبروشویم که چه بخواهیم چه نخواهیم زندگی وواقعیات به جلومیروند