آیا من از اقدام و عمل اجتناب می کنم چون می ترسم که وقتی با نتایج اعتیادم روبرو شوم خجالت زده شوم؟
آیا از اقدام وعمل پرهیز میکنم چون نگرانم که دیگران چه فکری خواهند داشت؟

وقتي می ترسی در جا می زنی و حرکت نمی کنی .
در اصل ترس انسان را متوقف می کند گاهی از دام ترس خود را در اغوش انکار قرار می دهیم انکار سر پوشی است برای ترس های ما .
اگر این اصل را برای خود در زندگی نهادینه کنیم پا روی ترس ها خواهیم گذاشت اینکه من برای امروز زندگی می کنم دیروز من به تاریخ پیوسته و فقط از می توانم تجربیاتشان در امروز استفاده کنم اگر گذشته ی تباهی داشتم سعی کنم امروز از تکرار اشتباهات دیروز اجتناب ورزم و اگر رفتاری مطابق با هنجارها داشتم برای استمرار ان تاکید و اصرار داشته باشم ترس از قضاوت است مقایسه ای از دیروز و امروز موجب عدم بروز احساسات بالقوهی من با لفعل می شود و شاید بعضی از رفتارها با کاری را به خاطر قضاوت دیگران شروع نکنم و به قولی عطایش را به لقایش بخشم .

بله،ترک هایی که می کردم و به اطرافیانم قول می دادم اینبار دفعه ی آخره ولی بعد از مدتی دوباره شروع می کردم باعث شد اعتماد به نفس در من کمرنگ و در بعضی از مواقع حتی بیرنگ بشود و در کل از بین برود

بله ، می ترسم که امروز نیز یک کاری را شروع کنم و نتوانم درست و صحیح انجامش دهم و دوباره مثل دوران مصرف این سرزنش ها شروع بشود و دوباره اطرافیانم شروع به سرزنش و بی اعتمادی به من بکنند

بله من همیشه از انجام دادن کارهای جدید ترس داشتم و دارم و از روبرو شدن با افراد و موقعیتهای جدید نیز ترس دارم و این باعث میشد یا به کنج انزوا بروم و یا هیچ حرکتی نکنم.من چون ابده ال گرا بودم و دوست داشتم کارها به بهترین نحو انجام شود نتیجه این میشد که اصلا کارها را انجام نمیدادم

ترس از روبرو شدن با نتایج اعتیاد یعنی خرابی که به بار اوردم و الان دوست ندارم با اون روبرو بشم مثل خسارت مثل بدهی مثل یک سری رفتارها و یا ازدست دادنها به نظر من اکثر لغزش دوستان نبود عدم توانایی برای برخورد با اینچیزهاست


اجتناب از اقدام و عمل :مثلا باید مشارکت کنم از قضاوت میترسم .باید دوستان قبلی رو حذف کنم از اینکه چی فکر میکنند میترسم و این داستان ادامه دارد

بله_ ترس یکی از بزرگترین مشکلات من بوده و هست که جلوی تغییر را در من میگیرد. مثلا من برای رها شدن از نواقص نیاز به اقرار ان دارم اما این ترس جلوی اقرار را گرفته و زمانیکه اقرار و اقدامی برای برطرف شدن نواقص نمیکنم یعنی انها را نپذیرفته ام و انکار میکنم که این باعث درجا زدن میشود و جلوی رشد را میگیرد  

بله چون از قضاوت دیگران ترس دارم و نگران فکر دیگران در مورد خود هستم و به همین دلیل از اقدام و عمل  هم    می پرهیزم حتی به خاطر قضاوت  دیگران از مشارکت کرد هم میترسم و همین مشارکت نکردن باعث فعال شدن نقص هایم میشود . حکایت بهبودی حکایت اب است باید جاری و درحرکت باشم تا پاک و تمیز بمانم...

با سلام.ارمانم ومعتادم. بستگي به موقعيت داره.اما در کل بله چون ادمي هستم که با ترسهايم زندگي ميکنم و کمبود ايمانم دارم از قضاوت ديگران  احساس بدي پيدا ميکنم کنترل شده رفتار ميکنم و از روي نواقصم عمل ميکنم اگه احساس خطر کنم ميپيچم به بازي والا تا تهش ميرم

آمن همیشه بااین مشکل داشتم چون نمی توانستم تصمیم درست بگیرم ترسو بودم چون تایید طلب هستم نگرانم که دیگران در مورد من چگونه فکرمی کنند به این خاطر درتمام زندگی دست به عصا حرکت میکردم از شهامت هیچ خبری نبود دل به دریا زدن برایم دشوار است به خاطر خود محوری ؟از اقدام وعمل در مسیر درست ومسیری که به آن نیاز داریم همیشه می ترسیم واز آن اجتناب می کنم ولی از اقدام وعمل در مسیری که لذت بخش باشد حتی اگر بسیار خطر ناک باشد عمل می کردم ونمی ترسیدم ترس باعث مصرف مواد و خجالت زدگی میشود نداشتن اعتماد به نفس و نداشتن هویت .وانگیزه درست باعث می شود ندانم چه کار کنم آیا من آن چیز هستم که مردم می گویند ا آن چیزی که هستم باید هویت واقعی خود را بشناسم به پذیریم و به آن اقدام کنم باید ترس و قضاوت را کنار بگذارم و خودم را در معرض قضاوت قرار ندهم برای خودم زندگی کنم و هر کاری را که احساس کردم درست است مشورت کرده ودر آن مورد بدون ترس اقدام و عمل کنم باید بر ترسهایم غلبه کنم و بفهمم ترس ریشه بیماری ماست  

وقتي میترسی در جا میزنی و یخ کرده حرکت نمیکنی. در اصل ترس انسان را متوقف و منجمد میکند، گاهی از دامهای ترس خود را در آغوش انکار قرار میدهیم. انکار و غرور سرپوشی است برای ترس های ما. اگر این اصل را برای خود در زندگی نهادینه کنیم پا روی ترسها خواهیم گذاشت اینکه من برای امروز زندگی میکنم. دیروز من به تاریخ پیوسته و فقط میتوانم تجربیاتشان در امروز استفاده کنم اگر درگذشته اشتباه و کارتباهی داشتم سعی کنم امروز از تکرار اشتباهات دیروز اجتناب ورزم و اگر رفتاری مطابق با هنجارها و بااصول بهبودی داشتم. برای استمرار آن تاکید و اصرار داشته باشم و ترس از قضاوت دیگران را کنار بگذارم. اگرمقایسه ای هم داشته باشم، باید مقایسه ام را از دیروز و امروز باخودم کنم. بغیراز این باشد موجب عدم بروز احساسات واقعی بالقوه من با آنها فعال میشوند و شاید بعضی از رفتارها و کاری را به خاطر قضاوت دیگران شروع نکنم و به قول معروف عطایش را به لقایش ببخشم.