معنی تصورات با طل چیست؟







.

یعنی این که فکر کنیم ، همه باید مثل ما فکر کنند! و یا این که هیچ عیب و نقصی در کارشان نباشد! با داشتن این تصورات اجازه اشتباه و خطا را به خودمان و دیگران نمیدهیم! نمیخواهیم بپذیریم که انسانها جایز الخطا هستند و هر کسی ممکن است اشتباه کند!

علت بیشتر ترسهای ما داشتن تصورات باطل است! این نقص از دوران کودکی در ما رشد میکند و عدم پذیرش اشتباهات ما ، توسط والدین و اجتماع مسبب آن است. گویا ما متقاعد میشویم که نباید هیچ اشتباهی را مرتکب شویم و نباید به دیگران هم اجازه بدهیم اشتباه کنند! ( یکی از بدترین تصورات باطل ما ، اصرار به کنترل کردن خودمان و دیگران است! زیرا ما فکر میکنیم موفق به این کار میشویم ، در حالی که این تصوری خیالی و باطل است)...

وقتی رنجشهای قدم چهار را مینوشتم ، به رنجشهای که از پدرم داشتم رسیدم. سوالات مربوطه را که نوشتم ، متوجه شدم چقدر در مورد پدرم ، دچار تصورات باطل بوده ام! فهمیدم تمام رنجش و نفرت من از پدرم به خاطر این بوده که من فکر میکردم ، چون او پدر است باید در مورد فرزندش که من باشم همیشه بدون نقص و اشتباه عمل کند! چه تصور باطلی! مگر میشود پدری را پیدا کرد که هرگز در زندگیش مرتکب اشتباهی نشده باشد؟ وقتی صادقانه به زندگی پدرم نگاه میکنم می بینم در مورد من خیلی هم خوب عمل کرده است! ( مخصوصا زمانی که به نقش مخرب خودم ، نگاه میکنم ). پدرم در سن پنج سالگی پدرش را از دست داده ، از کودکی روی پای خودش بوده و خرج مادر و خواهرش را سالهای زیادی متقبل شده است! با این که هرگز طعم محبت پدر را نچشیده بوده ( الان که خوب نگاه میکنم میبینم ) همیشه سعی میکرد پدر خوبی برای ما باشد! توصیه اش به من و برادرانم درس خواندن بود! می گفت اگر بخواهید درس بخوانید، اگر لازم باشد فرش زیر پایم را هم میفروشم و خرج تحصیل تان میکنم! در حالی که خودش پنج کلاس بیشتر سواد نداشت! ( به این نتیجه رسیده بود که ما بیشتر از ارث و میراث نیاز به علم و معرفت داریم ) وقتی به گذشته میروم و پدرم را بدون تعصب نگاه میکنم ، حس احترامم نسبت به او برانگیخته میشود! فکر میکنم با شرایطی که او داشته هر کاری را که میتوانسته ، برای من انجام داده! او را تحسین میکنم و از صمیم قلب از خدا آرزوی سلامتی و طول عمرش را دارم! ( لازم به ذکر است که ، تا قبل از آمدن به انجمن ، سایه پدرم را با تیر میزدم )!؟...

کارکردن قدم چهارم به من ، فهماند که ، در مورد همه آدمهای دور و برم و حتی خودم دچار تصورات باطل بوده ام و به همین دلیل بوده که نمیتوانستم با آنها و خودم کنار بیایم!

تصورات باطل به يکسري باورهاي نادرست و اشتباه در مورد ديگران ، زندگي و واقعيات ميگويند . اينکه واقعيات زندگي يک سمت باشد و ذهن بيمار من درسوي ديگري حرکت کند به معناي تصورات باطل است . کتاب به ما پيشنهاد ميکند آنچه را که ما براي زندگي بلد بوديم همانهايي بود که ما را آواره محله هاي بدنام و کوچه و خيابان کرد . با کارکرد قدمها تمرين مي کنم چطور با زندگي آنطور که هست کنار بيايم .