زمستان رسید و کوه‌های البرز از ترس ِ سرما کاپشن ِ سفیدشون رو بر تن کردند

گفت: روی قولی که بهم داده وای میسه! :: گفتم: اگر دادیش به من، بذار خودم روش وای میسم.

اجساد ِ یخ زده‌ی قطرات باران یکی یکی از آسمان سقوط می‌کنند :: برف

 

 

آزادی پرنده از قفس هنر نیست! هنر نساختن قفس است

کسی نمی‌تواند دست به «دامن ِ» مردان شود

آدم روشنفکر نیازی به نور چراغ ندارد

یک به صفر گفت: عددی نیستی

 

سایه‌ام نور را بیشتر از صاحبش دوست دارد

سمت راستم نشسته بود، نمی‌توانست چپ چپ نگاهم کند

اگر قرار بود حیوان باشم، دوست داشتم آدم باشم