· آیا هیچ بهانه و دستاویزی برای تصمیم گرفتن جهت واگذاری و سپردن اراده و زندگی خود به مراقبت خداوند دارم ؟

یکی از بهانه ها ودستاویزها می تواند این باشد که من در پس سپردن نمی دانم که شرایط زندگی ام چگونه خواهد شد ایا اعتماد به خدا دستاورد خوبی و خوشایندی دارد چون برایم ناشناخته است می ترسم و با خود می گویم شاید ان طوری که من فکر می کنم نباشد و گاهی هم به خاطر روالی که در زندگی ام عادت شد حس کنجکاوی و پیگیری مسایل دستاویزی برای سپردن بهخداوند می باشد

باتوجه به درک خداوند عقلا بهانه ودستاویزندارم اما به صورت احساسی داریم انجام سهمم به دقیق ترین شکل ممکن .وهربخشی که من می توانم انجام وبقیه به خداوند بهانه دستاویز مال انسان است یعنی همان با خود جنگیدن است ترس باعث میشود نتوانم کا ملا به خدا بسپارم گاهی فکر می کنم خودم می توانم کنترل کنم احساس دانایی و توانایی باعث دستاویز میشود ویا به صورت شروط زندگی ام را می سپارم وسوسه ها باعث میشود که احساس کنم خداوند نباید در همه مورد دخالت کند ویا دخالت او به نفع من نیست سپردن دایمی نیست لحظه ای است پس سعی می کنم لحظه به لحظه بسپارم به خداوند که همیشه همراه من است

39--زمانی که بامرضم زندگی کنم زمانی که تسلیم نباشم زمانی که دست ازخودمحوری برندارم ودریچه افکارم بسته باشد واحساس دانایی وتوانایی داشته باشم نمیتوانم برای سپردن تصمیم بگیرم زمانیکه پای لذت ولذت طلبی وعشق وحال درمیان است نمیسپارم وقتی که همه چیز بروفق مراداست وهمه چیز آماده ومهیاست بازهم نمیسپارم زمانی هم سپردن راشرطی میکنیم وآن هم بخاطرتوقعاتیست که دارم ومنتظرنتیجه دلخواه هستم. زمانی میسپاریم که راه پس وپیش نداریم کم آورده ومستاصل شده ایم جاهایی که درشرایط ناجور گیرمیکنیم مانند روابط ناسالم که داردآبرویمان بخطر میفتد میسپاریم اما بازهم نتیجه دلخواهمان رامیخواهیم.بزرگترین دست آویز لذت طلبی زیاده خواهی وباورهاواعتقادات گذشته واستفاده ازخودمحوری هایمان است?

درجاهایی بدلیل ترس اینکار را نمیکنم چون میترسم خواست واراده خداوند با من همسو نباشد. در بعضی جاها سیستم بهانه و دست آویزها فعال میشودواجازه واگذاری وسپردن نمی دهد.بهانه و دست آویزدر قدم سه ریشه در سه موضوع ترس؛ خودمحوری و لذت دارد...