7) براي من مدت زماني كه بين مشغوليت به شهوت تا رهايي از آن وجود دارد چقدر است؟

از زماني كه مشغوليت به شهوت آغاز مي شود تا زمانيكه خاتمه ميآبد در واقع دوره ي ويراني و شهواني زندگي ماست. فرقی نمی کند چقدر طول بکشد من میداند که حتی یک لحظه شهوت کردن هم مرا بیشتر در تنهایی ها و پشیمانی ها فرو می برد اين زمان ميتواند از چند ثانيه شروع شود و براي بعضي از ما تا چند ساعت و چند روز و حتي طولانيتر ادامه پيدا كند. خاتمه¬ي اين مشغوليت، ميتواند به دو حالت ختم شود. 1- تسليم به خداوند و دست كشيدن از شهوت 2- تسليم شدن به شهوت و تكميل آن
حالت اول مسلما رهايي از شهوت و نيرويي بيشتر براي ادامه ي بهبودي را به ما هديه ميكند و حالت دوم منجر به لغزش و احساسات گناه و افسردگي و خشم و نااميدي است.
كوتاه بودن و طولاني بودن اين مدت زمان آغاز شهوتراني و مشغوليت به آن تا پايان آن، به عمق بهبودي ما بستگي مستقيم دارد. هرچه مدت زمان اين مشغوليت شهواني كمتر باشد بهبودي ما بيشتر و بهتر است. به دنبال این نباشیم که فقط وقتی در شرایط شهوانی هستیم به دنبال عمل به ابزارها و پاکی و بهبودی باشیم. همیشه پیشگیری و هوشیاری ضامن قرار نگرفتن در شرایط شهوانی و وسوه انگیز است و نهایتا اگر خارج از کنترل من، در شرایط سخت بیماری قرار بگیرم نیرویی مرا رهایی میبخشد، چون هوشیار بوده ام.