اخیرا دو تن از نزدیکان من از الکلیسم بهبودی پیدا کرده اند.در طول سالهای مصرف ،من شدیدا با انها و رفتارهای منحرفشان درگیر میشدم.بطوریکه این دیدگاه را از دست دادم که حتی اگر انها دلتنگ باشند من میتواستم خوشحال باشم.من میتوانستم در ارامش زندگی کنم حتی اگر انها مجددا مصرفشان را اغاز میکردند. نقطه دگرگونی بهبودی من در الانان زمانی حاصل شد که شخصی به من گفت:"تو باید یاد بگیری که ارامش داشته باشی خواه الکلی مصرف کند خواه مصرف نکند."از انروز به بعد تلاش کردم به خاطر داشته باشم که من زندگی و سرنوشت مربوط به خودم را دارم.به یکباره شروع کردم تا رفاه واسایش خودم را از الکلی جدا سازم.من دریافتم که این اسانتر است که خود را از تصمیماتی که انها اتخاذ میکنند در مورد اینکه چگونه،کجا،چه هنگام و با چه کسی در زندگی خود رفتار کنند جدا سازند.زیرا سرنوشت و زندگی واقعی من به طور مستقیم با انها گره نخورده بود.من قادر بودم انها را همانطور که هستند بپذیرم و به عقایدشان گوش دهم و علاقه مند باشم بی انکه سعی کنم اعمال انها را کنترل کنم.از الانان سپاسگذارم من میتوانم انرژی خود را بر جاییکه میتوانم انرا کنترل کنم،یعنی زندگی خودم متمرکز کنم.

یاداوری امروز

وقت من ارزشمند تر از ان است که زندگی خود را برای نگرانی از اینده و اموری که قدرتی بر آن ندارم تباه کنم.من امروز برای خودم یک زندگی شگفت انگیز میسازم.
((همچنان که به تمرین تمرکز داشتن بر خودم ادامه میدهم ،این برای من اسودگی است که ببینم قادرم مشکلات دیگران را به جای اینکه برای حل کردن انها تلاش کنم رها سازم.))