تصور میکنم بسیاری از ما با روشی نادرست با خشم هایمان رفتار میکنیم.ما با انکار کردن،قبولاندن و یا ابراز عصبانیت احساساتمان را بروز میدهیم.من به نوبه خود اجتناب از هر نزاعی را ترجیح میدهم.
برنامه الانان به من شهامتی بخشید تا احساساتم را بشناسم و برای ابراز انها مسئول باشم.مشکل عصبانیت من نیست،بلکه مشکل این است که من نمیدانم چطور خشم خود را به روشی مناسب کنترل کنم.اخیرا وقتی احساس میکنم تمایل دارم با شخصی تسویه حساب کنم با خشم درونم مبارزه میکنم.
من سعی میکنم خشم خود را سریعا تشخیص دهم بطوریکه باعث ایجاد خشم دیگری نشوم،که رهایی از ان دشوارتر باشد.همچنین یاد میگیرم خشم خود را اظهار کنم.ممکن است انرا به گونه ای خوشایند و مودبانه انجام ندهم و صحبت هایم به خوبی دریافت و استقبال نشود.این به معنای مقابله،ناراحتی است که نزاع نامیده میشود.اما نمیتوانم بیشتر از این حد ادامه دهم.

یاداوری امروز

توجه به احساساتمان،بخش بزرگی از روند بهبودی ما محسوب میشود و یادگیری نحوه تعادل احساسی با عملکردی مناسب مقوله ای دیگر است.
"هرگاه عصبانی شدی پیش از صحبت کردن،تا ده بشمار و اگر خیلی عصبانی شدی تا صد بشمار"