+- انجمن بانیان بهبودی (http://forum.banianbehboodi.ir)
+-- انجمن: روانشناسی (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=261)
+--- انجمن: مطالبی در باره روان (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=262)
+---- انجمن: روان شناسی کودک (http://forum.banianbehboodi.ir/forumdisplay.php?fid=551)
+---- موضوع: روانشناسی کودک (/showthread.php?tid=6077)
صفحه‌ها:
1
2
روانشناسی کودک - MOZHGAN - 2014-08-18
پرورش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان (1)نویسنده : ماندانا سلحشوردکتر موسلی یکی از روان شناسان اجتماعی نوین ،ضمن تحقیقات خود خاطر نشان می سازد ،کودکان قدرت تصمیم گیری را در خانه می آموزند یعنی جایی که بیشترین وقت خود را در آنجا سپری کرده ،کارها و فعالیت های گوناگونی را تجربه می کنند.والدین می توانند با پر بار کردن فعالیت های روز مره کودکان در خانه و آموزش آنان در سنین مختلف، موجب رشد شخصیت و توانایی های فرزندانشان شوند.موسلی ضمن تمرکز بر جنبه های مختلف زندگی کودک (از تولد تا نوجوانی) توجه به نکات زیر را مهم می داند: 1.اعتماد کردناساس اعتماد به دیگران از سنین پایین و از طریق توجه و رسیدگی به نیاز های اولیه نوزاد وکودک خردسال شکل می گیرد. 2.خود پیرویکودکان از سنین 2 سالگی به بعد می توانند مفهومی از زمان و مکان را در ذهن خود تجسم کنند.با توجه به این موضوع می توان از همان ابتدا با جلب اعتماد و اطمینان کودک ،موجب تقویت حس ثبات در او شد. برای مثال،مادر می تواند از طریق اطمینان بخشیدن به فرزندش ،که در غیاب او جایی نخواهد رفت و او می تواند بعد از بازی دوباره نزد مادرش باز گردد ،اعتماد کودک را جلب کند و یا اگر قولی به فرزند خود می دهد و قراری با او می گذارد ،خوب است با انجام آن اعتماد کودک را جلب کند.زیرا نحوه ی پاسخ دهی کودکان 2سال به بالا ،بر اساس نحوه ی پاسخ دهی والدین و اطرافیان شکل می گیرد. 3.صلاحیت و شایستگیکودکان در سنین 9-3 تمایل به بازی های جمعی و گروهی دارند.آنها می خواهند با کسب اعتبار برای خود ،موجودیتشان را در بین افراد خانواده نشان دهند. میزان صلاحیت و شایستگی کودکان ارتباط مستقیمی با اعتماد به نفس آنان دارد. 4.هویتبا رسیدن به سنین 19-10 سالگی نیاز نوجوان به اعتماد کردن به سایرین و محیط اطرافش افزایش می یابد و قصد داردبا کسب توانایی ها و شایستگی ها ی مختلف بر آن تسلط یابد. ویژگی مهم این دوره احساس خود مختاری است.یک نوجوان نمی داند کاری که انجام می دهد درست است یا خیر؟ در عین حال،علت نیاز به تایید شدن از سوی والدین و مربیان خود را درک نمی کند.آن ها در صددکسب هویت مستقلی هستند و می خواهند برای زندگی آینده خود تصمیم بگیرند. گاهی والدین تصور می کنند فرزندانشان آنها را رها کرده اند. در حالی که باید با فراهم آوردن شرایطی که موجب رشد خود پنداره ی فرزندشان شود ، آنان را در شناخت ویژگی های فردی شان یاری دهند. دکتر گنجی توجه به پنج قائده ی بنیادین را برای حفظ و بقای بهداشت روانی کودکان در خانواده لازم می داند:1.فرزند خود را دوست داشته باشید.2.برای فرزند خود الگوی خوبی باشید.3.فرزند خود را خوب آموزش دهید.4.فرزند خود رابا انظباط بار آورید .5. به مسولیت های خود آگاه شوید. همه ی کودکان نیازمند توجه منظم و رسیدگی کافی از سوی والدین و مراقبین نزدیک به خود هستند. یکی ازروش های ابراز علاقه و توجه نسبت به کودک،"گوش کردن فعال" به گفته ها و خواسته های اوست.شما اگر شنونده ی خوبی باشید و بی درنگ در برابر افکار و احساسات فرزندتان واکنش نشان دهید. این فرصت را برای او فراهم کرده اید که روش صحیح برخورد با مشکلات را بیاموزد زیرا صبر و درک والدین بسیار مهم تر از ارائه ی سریع راه حل به کودک است.اگر بدون تقاضای کمک از سوی او ،دائم به فکر یاری رساندن به او باشید ،قدرت یافتن راه حل را از کودک سلب کرده و او را فردی متکی و وابسته به خود بار آورده اید.در حالی که گوش دادن فعال،می تواند کودک را تشویق به یافتن راه حل مشکل کند و ارزش ها یی مانند، استقلال ،مسئولیت پذیری،اعتماد به نفس و بالندگی را در او رشد دهد.در عین حال توجه نشان دادن ، فراتر از حضور جسمانی فرد است. برای مثال،توجه به کودک حین تماشای تلویزیون و یا مطالعه ی کتاب و روزنامه،آن چیزی نیست که او نیاز دارد ، بلکه او احتیاج به"زمانی مفید"دارد تا بتواند تمام توجه و تمرکز والدینش را معطوف سخنان و حرکات خود کند.منظور از زمان مفید وقتی است که پدر و مادر وارد دنیای ذهنی-روانی فرزندشان می شوند ، با او به بازی می پردازند ، به داستان های خیالی اش گوش می کنند و دنیا را از دید او می بینند. در مقاله ی بعد به منظوررشد و پرورش"روحیه ی مسئوولیت پذیری"در کودکان ونوجوانان به 3 نکته ی اساسی اشاره خواهیم کرد و در ادامه روش های تقویت خود پنداره ی کودک را مورد بررسی قرار خواهیم داد
RE: روانشناسی کودک - MOZHGAN - 2014-08-18
قوه تخیل ذهن بچه ها را باز می کند. شما به عنوان یکی از والدین ممکن است از همه مزایای قوه تخیل فعال آگاه نباشید. یک قوه تخیل فعال به کودک پیش دبستانی شما کمک می کند تا:
بازی های تخیلی، باعث می شود که حس همدلی آن ها نسبت به دیگران شکوفا شود.
مهارت های اجتماعی اش را افزایش دهد.
همان طور که بازی های بچه گانه نشان می دهد ، کودکان روابط خانوادگی، دوستانه و همکاری را به نمایش می گذارند و چیزهای بیشتری در مورد اعمال متقابل مردم به یکدیگر می آموزند. وقتی نقش یک دکتر را بازی می کنند خود را جای پزشک می گذارند و همانند او راجع به مریض خود فکر می کنند. در خاله بازی، آن ها چیزهای بیشتری در مورد احساس والدین نسبت به فرزندان شان یاد می گیرند. بازی های تخیلی، باعث می شود که حس همدلی آن ها نسبت به دیگران شکوفا شود. اگر کودکان بتوانند احساس جا ماندن از یک بازی یا از دست دادن یک حیوان را تصور کنند ، بهتر می توانند به افراد نیازمند کمک کنند و اشتیاق بیشتری برای بازی عاقلانه، سهیم کردن و همکاری خواهند داشت.
اعتماد به نفس پیدا کنند.
کودکان کنترل خیلی کمی بر زندگی خود دارند. تصور خود به عنوان یک سازنده آسمان خراش یا قهرمانی که از سیاره ما دفاع می کند به هر کودکی قدرت می بخشد. در نتیجه ، کودک از توانایی هایش آگاه می شود و استعدادهایش شکوفا می شود.
از لحاظ عقلانی سریع تر رشد یابند.
بهره گیری از قوه تخیل در واقع آغازگر افکار انتزاعی است. کودکانی که می توانند قصر پادشاه را در یک تپه شنی ببینند یا یا شام خوشمزه ای را در یک ساندویچ گلی تصور کنند در واقع در حال پرورش تفکر سمبولیک هستند. این مهارت در مدرسه از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا در این مقطع است که کودکان باید اعداد را که سمبول گروهی از موضوعات هستند و حروف را که سمبول اصوات هستند و... فرا بگیرند.
بهره گیری از قوه تخیل در واقع آغازگر افکار انتزاعی است.
مهارت های زبانی را تمرین کنند.
بچه ها در بازی با دوستانشان گفت و گوهای بسیاری می کنند. پس در نتیجه این گفتارها دامنه ی لغاتشان گسترش می یابد ، در ساختار جملات پیشرفت می کنند و مهارت های ارتباطی شان افزون می گردد.
بر ترس هایشان غلبه می کنند.
بازی به کودکان کمک می کند که بر ترس ها و نگرانی هایشان غلبه کنند. با بازی در نقش یک هیولای بزرگ و وحشتناک که زیر تخت قایم شده، کودک کنترل بر او را در خود احساس می کند و آن هیولا دیگر در نظرش آنقدرها بد و بزرگ نمی آید. همچنین بازی های تخیلی به کودک کمک می کند که احساسات در هم و بر هم و کلافه کننده ی درون خود مثل احساس خشم نسبت به والدین، یا حسادت نسبت به خواهر یا برادر جدیدش را خالی کند.
RE: روانشناسی کودک - mohsen..yazd - 2014-08-19
با مسائل و مشکلاتی که کودکان به هنگام درخواست خرید وسیله ای ایجاد می کنند، چگونه می توان کنار آمد؟ با گفتن کلمه نمی خرم، هرگز احساس گناه نکنید. مشاجره های بین والدین و فرزندان به طور معمول خوشایند نیست و ممکن است بارها پیش بیاید که فرزندتان از تصمیم گیری شما خوشحال و راضی نباشد ولی نتیجه کار برای هر دو طرف بهتر است.موقع پخش پیام های بازرگانی نیز بهتر است تلویزیون را خاموش کنید. تحقیقات نشان داده است که هر چه کودکان کمتر پیام های بازرگانی تلویزیون را ببینند کمتر برای خرید وسایل جدید بهانه گیری می کنند. به همین دلیل تلویزیون را در زمان پخش آگهی ها خاموش کنید و یا برای آن ها توضیح دهید همه چیزهایی که در این آگهی ها تبلیغ می شود واقعیت ندارد و شگردی برای فروش بیشتر محصولات شرکت های تجاری است
اگر به کودک خود یاد بدهید آن چه دارد به دیگران نیز ببخشد و از او بخواهید که بخشی از هزینه هایی را که برای خرید لوازم مورد نیاز او کنار گذشته اید با کمال رضایت به یک مؤسسه خیریه ببخشد و در جشن های نیکو کاری شرکت کند می آموزد که بخشش زیباست و زیاده خواهی کار درستی نیست.
RE: روانشناسی کودک - sadaf - 2014-10-14
صرف این‌که دائما به کودک تذکر بدهيد مودب باش، درست بشین، سلام کن و... نه تنها مهارت‌های اجتماعی کودک افزایش نمی ياد بلکه اعتماد به نفس او نيز کاهش پيدا می كند.
کودک نوپا تصوری که شما از ادب و تربیت دارید، ندارد. اين‌طور نيست که اگر کودک شما در 2 سالگی سلام نکرد، در بزرگسالی هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمی‌داند و شما هم قادر نخواهید بود با هیچ منطقی این موضوع را به او تفهیم کنید.
او باید خودش آمادگی لازم را پیدا کند. به هیچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنید و برای سلام کردن صرفا از تکنیک جدول تربیتی (ترغیب و تشویق) استفاده كنيد.
هیچ وقت به او براي انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه ندهید و از جملاتی مانند: بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنید. اصرار و خواهش هم در انجام این رفتار‌ها تاثیری نخواهد داشت.
RE: روانشناسی کودک - sepahrad - 2014-10-14
وقتی بچه بودم، عادت داشتم هر شب برای داشتن دوچرخه دعا کنم.
بعد فهمیدم خدا اینجوری کار نمی کنه!
برای همین یک دوچرخه دزدیدم و از او طلب بخشایش کردم.
- امو فیلیپس -
RE: روانشناسی کودک - sepahrad - 2014-10-14
او از غرق شدن مي‌ترسيد
براي همين هيچ‌وقت شنا نمي‌کرد ..
سوار قايق نمي‌شد !
براي همين هيچ‌وقت شنا نمي‌کرد ..
سوار قايق نمي‌شد !
حمام نمي‌کرد...
و به آبگيري پا نمي‌گذاشت ..
و به آبگيري پا نمي‌گذاشت ..
شب و روز در خانه مي‌نشست
در را به روي خود قفل مي‌کرد ،
به پنجره‌ها ميخ مي‌کوبيد ،
و از ترس اينکه موجي سر برسد
مثل بيد مي‌لرزيد و اشک مي‌ريخت ...
عاقبت آن قدر گريه کرد
که اتاق پر شد از اشک
و او را درخود غرق کرد
در را به روي خود قفل مي‌کرد ،
به پنجره‌ها ميخ مي‌کوبيد ،
و از ترس اينکه موجي سر برسد
مثل بيد مي‌لرزيد و اشک مي‌ريخت ...
عاقبت آن قدر گريه کرد
که اتاق پر شد از اشک
و او را درخود غرق کرد
RE: روانشناسی کودک - sadaf - 2014-11-11
1- هدیه را اول به دختر بدهید.
2- با طفل خود بازی کودکانه بکنید.
3- اطفال را بخاطر گریه هاشان نزنید زیرا تا مدتی گریه شهادت به وحدانیت خداوند، شهادت به نبی اکرم و دعا برای والدین است.
4- فرزندان خود را ببوسید. پس همانا برای هر بوسیدن درجه ای در بهشت است.
5- با سلام کردن به فرزندتان به او شخصیت دهید.
6- کودک را در کارهای کودکانه خود تمسخر نکنید. کارهایش را احمقانه نخوانید.
7- فرزند را زیاد امر و نهی نکنید تا جرات پیدا کند و در بزرگسالی نافرمان شود.
8- به فرزندان خود شخصیت دهید.
9- به وعده خود وفا کنید.
10- برای تربیت جنسی کودکان، پدر و مادر باید نخست به فرزندان بیاموزند که سرزده وارد اتاق نشوند و اجازه بگیرند. در این راستا مادران دقت کنند هنگام نظافت بچه ها و نوزادان، کودکی دیگر بخصوص همجنس نظاره گر نباشد. از زمان خردسالی با اندام تناسلی و ران ها و سینه های طفل بازی نکنید.
11- لوس کردن، کودکان را موجوداتی ضعیف و بی اراده بار می آورد.
12- کودک را تحقیر نکنید.
13- برای کودکان خود دعا کنید.
14- تذکرات را با ملایمات بیان کنید تا سدی بین والدین و فرزندان نشود.
15- اگر کودک در خانه مورد احترام باشد، کمتر از اوامر پدر و مادر سرپیچی می کند. احترام به کودک و حسن معاشرت پدر و مادر با وی یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد شخصیت در کودک است.
16- مربی خوب کسی است که خواسته های کودک را از راه های صحیح و با روش درست تعدیل کند.
17- ایمان را در کودکتان تقویت کنید.
18- از مچ گیری و رفتار سرورانه با کودکان بپرهیزید.
19- فرزند را راستگو تربیت کنید. در خانه طوری رفتار کنید که اطفال به راستگویی عادت کنند.
20- کودک را نترسانید زیرا ترس شخصیت کودک را از بین می برد و دچار اختلال روانی می کند.
21- نوازش یکی از غذاهای روانی کودک است باید به اندازه کافی از آن تغذیه شود.
22- زشتی گناه و تنفر مردم از گناهکار را به کودک بفهمانید.
23- بستر بچه ها از 6 سالگی از هم جدا باشد.
24- تذکرات وقتی اثر دارند که والدین خود مجری و عامل آنها باشند. توجه داشته باشید فرزندان آنگونه که ما می خواهیم نمی شوند بلکه آن طوری که ما هستیم می شوند.
25- بین نظم در خانه و بیرون فرق قائل شوید و اجازه دهید در خانه آزادانه بازی کنند.
26- رفتارهای غیر منتظرانه کودکان را تا حدودی تحمل کنید.
27- در تذکر دیگران را به رخ او نکشید و کسی را با او مقایسه نکنید.
28- از طریق داستان سرایی بسیاری از مفاهیم خوب را به کودک القا کنید.
29- شیطنت کودک در خردسالی نشان دهنده زیادی عقل او در بزرگسالی است آن را سرکوب نکنید.
30- کودکان را از 7 سالگی امر به نماز و از 9 سالگی به روزه کنید.
31- به فرزند خود قرآن بیاموزید.
32- از متهم کردن اطفال به دروغ گویی خودداری کنید.
33- حس کنجکاوی کودک را با حوصله ارضا کنید.
34- در برابر فرزندان هیچ گاه مشاجره نکنید.
35- کودکان از مرگ در هراسند بخصوص مرگ والدین.
36- استعدادهای فرزندان را کشف کنید و آن ها را شکوفا کنید.
37- از نظر مادی نه بی توجه باشید نه کودک را ارضا کنید هر دو خطرناک است.
38- تنها نقطه امید و مایه شادی کودک، مهر پدر و مادر است روان او را مضطرب نسازید.
39- مناسب تکامل کودک به او آزادی دهید و او را به اختیار خودش بگذارید.
40- تربیت فرزند و آموزش واجبات از وظایف والدین است و کسانی که به این امر توجه ندارند مورد
نکوهش هستند.
2- با طفل خود بازی کودکانه بکنید.
3- اطفال را بخاطر گریه هاشان نزنید زیرا تا مدتی گریه شهادت به وحدانیت خداوند، شهادت به نبی اکرم و دعا برای والدین است.
4- فرزندان خود را ببوسید. پس همانا برای هر بوسیدن درجه ای در بهشت است.
5- با سلام کردن به فرزندتان به او شخصیت دهید.
6- کودک را در کارهای کودکانه خود تمسخر نکنید. کارهایش را احمقانه نخوانید.
7- فرزند را زیاد امر و نهی نکنید تا جرات پیدا کند و در بزرگسالی نافرمان شود.
8- به فرزندان خود شخصیت دهید.
9- به وعده خود وفا کنید.
10- برای تربیت جنسی کودکان، پدر و مادر باید نخست به فرزندان بیاموزند که سرزده وارد اتاق نشوند و اجازه بگیرند. در این راستا مادران دقت کنند هنگام نظافت بچه ها و نوزادان، کودکی دیگر بخصوص همجنس نظاره گر نباشد. از زمان خردسالی با اندام تناسلی و ران ها و سینه های طفل بازی نکنید.
11- لوس کردن، کودکان را موجوداتی ضعیف و بی اراده بار می آورد.
12- کودک را تحقیر نکنید.
13- برای کودکان خود دعا کنید.
14- تذکرات را با ملایمات بیان کنید تا سدی بین والدین و فرزندان نشود.
15- اگر کودک در خانه مورد احترام باشد، کمتر از اوامر پدر و مادر سرپیچی می کند. احترام به کودک و حسن معاشرت پدر و مادر با وی یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد شخصیت در کودک است.
16- مربی خوب کسی است که خواسته های کودک را از راه های صحیح و با روش درست تعدیل کند.
17- ایمان را در کودکتان تقویت کنید.
18- از مچ گیری و رفتار سرورانه با کودکان بپرهیزید.
19- فرزند را راستگو تربیت کنید. در خانه طوری رفتار کنید که اطفال به راستگویی عادت کنند.
20- کودک را نترسانید زیرا ترس شخصیت کودک را از بین می برد و دچار اختلال روانی می کند.
21- نوازش یکی از غذاهای روانی کودک است باید به اندازه کافی از آن تغذیه شود.
22- زشتی گناه و تنفر مردم از گناهکار را به کودک بفهمانید.
23- بستر بچه ها از 6 سالگی از هم جدا باشد.
24- تذکرات وقتی اثر دارند که والدین خود مجری و عامل آنها باشند. توجه داشته باشید فرزندان آنگونه که ما می خواهیم نمی شوند بلکه آن طوری که ما هستیم می شوند.
25- بین نظم در خانه و بیرون فرق قائل شوید و اجازه دهید در خانه آزادانه بازی کنند.
26- رفتارهای غیر منتظرانه کودکان را تا حدودی تحمل کنید.
27- در تذکر دیگران را به رخ او نکشید و کسی را با او مقایسه نکنید.
28- از طریق داستان سرایی بسیاری از مفاهیم خوب را به کودک القا کنید.
29- شیطنت کودک در خردسالی نشان دهنده زیادی عقل او در بزرگسالی است آن را سرکوب نکنید.
30- کودکان را از 7 سالگی امر به نماز و از 9 سالگی به روزه کنید.
31- به فرزند خود قرآن بیاموزید.
32- از متهم کردن اطفال به دروغ گویی خودداری کنید.
33- حس کنجکاوی کودک را با حوصله ارضا کنید.
34- در برابر فرزندان هیچ گاه مشاجره نکنید.
35- کودکان از مرگ در هراسند بخصوص مرگ والدین.
36- استعدادهای فرزندان را کشف کنید و آن ها را شکوفا کنید.
37- از نظر مادی نه بی توجه باشید نه کودک را ارضا کنید هر دو خطرناک است.
38- تنها نقطه امید و مایه شادی کودک، مهر پدر و مادر است روان او را مضطرب نسازید.
39- مناسب تکامل کودک به او آزادی دهید و او را به اختیار خودش بگذارید.
40- تربیت فرزند و آموزش واجبات از وظایف والدین است و کسانی که به این امر توجه ندارند مورد
نکوهش هستند.
RE: روانشناسی کودک - kiyan - 2019-02-24
کودکان بیشتر از بزرگ سالان در معرض انواع اختلالات روانی می باشند از این رو توجه به کودکان در سنین کم یعنی زیر 13 سال توصیه بسیاری شده است.
برخی از عوامل بیرونی و محیطی هستند که سبب مشکل در کودک شما می شود.شما به عنوان والدین باید این اختلات را بشناسید و در صورت لزوم به یک مشاوره روانشناسی تلفنی رجوع نماید.
همانطور که قرن بیست و یکم نشان می دهد، درصد قابل توجهی از جوانان مشکلات معرفت داری، عاطفی و رفتاری را تجربه می کنند؛ مشارکت در رفتارهای پرخطر چندگانه؛ و فقدان حمایت از محیط زیست و منابع اساسی برای سلامت و رفاه مطلوب است.با وجود رفاه عمومی نیمی از قرن بیستم، درصد کودکان فقیر زندگی تقریبا دوبرابر شده است و از 15 تا 28 درصد افزایش یافته است، در حالی که 1 از 10 کودک از این کودکان احتمالا بی خانمان هستند.
فشارهای اقتصادی و اجتماعی و عدم اطمینان در مورد مکان های آینده کودکان و خانواده های آنها معرض خطر بیشتر برای توسعه مشکلات سلامت روان است. بین 17 تا 22 درصد یا 14 میلیون جوان کشور ما از یک نوع اختلال روانی در طول یک سال رنج می برد؛ 75 تا 80 درصد از مشاوره روانشناسی این کودکان قادر به دریافت خدمات مناسب نیستند.
این شماره ها دامنه مشکل را کم اهمیت می دانند. آنها تعداد قابل توجهی از کودکان و نوجوانانی را که در معرض آستانه تشخیصی برای شدت، تعداد و یا مدت علائم قرار دارند همچنان تحت تاثیر قرار می گیرند اما مشاوره خانواده تلفنی هنوز در معرض نتایج نامطلوب (افزایش سوء مصرف مواد، استفاده نکردن از مشاوره خانواده مدرسه و شکست کار، فعالیت جنایی، حاملگی های نوجوانی و خودکشی) این مداخله را مدیون است. بخش قابل توجهی از کودکان از مشکلات دوران مشاوره کودک تلفنی خود رشد نمی کنند
این شکست برای مقابله با چالش های پیش رو در حال توسعه ممکن است تأثیر پایدار بر سازگاری خانواده ها، شغلی و اجتماعی داشته باشد. حدود 50 درصد از تمام اختلالات روانی در بزرگسالان قبل از سن 14 سالگی رخ می دهد.
این تداوم ناکارآمدی در طول عمر، ضرورت مداخله زودهنگام را نه تنها برای کاهش درد و رنج شخصی، بلکه برای جلوگیری یا کاهش هزینه های مستقیم و غیرمستقیم به جامعه از عدم ارائه خدمات مناسب، افزایش می دهد.
RE: روانشناسی کودک - Arian - 2021-04-13
تازه وارد مهماني شده ايد كه شیطنت کودکتان شروع می شود. يك جا بند نمي شود و مدام وسط حرف ديگران مي پرد؟يكي از مهمانان به كنايه به شما مي گويد بايد فرزندتان را نزد روانپزشك ببريد چون احتمالاً بيش فعال است. اما آيا واقعاً فرزند شما چنين مشكلي دارد يا اين تنها يك ويژگي رفتاري است كه در اصطلاح به آن شيطنت گفته مي شود. حالا وقت آن است كه نگاه دقيق تري به اين مشكل بيندازيد تا از سوءتفاهم درباره ی فرزندتان پیشگیری کنید.
بيش فعالي چيست؟
اين اختلال يكي از اختلالات شايع و در عين حال با تشخيص سخت براي پزشكان است. اختلال بيش فعالي بيماري پيچيده اي است و اغلب تشخيص داده نمي شود. درباره كودكي كه با چنين اختلالي تشخيص داده مي شود ۳ علامت را نبايد از ياد ببريد كه شامل پرتحركي، كمبود توجه و تمركز و در نهايت اعمال تكانه اي (كارهاي ناگهاني و غيرقابل پيش بيني) است نام برد.
زماني كه پزشك بتواند جزئيات لازم را از والدين و مدرسه به دست آورد مي توان معيارهاي لازم را در نظر گرفت. علائم اختلال بيش فعالي ـ كم توجهي بايد در بيشتر از يك مكان ديده شود مثلاً خانه و مدرسه و البته اينكه براي چند ماه اين علائم بروز كند. باداشتن ۶ علامت يا بيشتر از علائم اختلال كم توجهي يا بيش فعالي كه بايد دست كم ۶ ماه وجود داشته باشد تا بتوان گفت كودك بيش فعال است.
RE: روانشناسی کودک - Arian - 2021-04-20
روش های صحیح تربیت فرزندان در خانواده
وضع قوانین مشخص
قوانین را متناسب با سطح رشدی کودک، برایش شرح دهید و در مورد ضرورت اجرای آنها با او صحبت کنید. به سوالات کودک در زمینه قوانین منزل توضیح دهید؛ تا توانایی تفکر و استدلال در کودک در زمینه تعیین قوانین از سمت افراد بزرگتر برای او شکل گیرد.
هماهنگ بودن والدین در تربیت کودک
اگر هماهنگی پدر و مادر به درستی شکل نگیرد، کودک دچار آشفتگی و سردرگمی می‌شود. این دوگانگی باعث می‌شود هیچ گاه کودک متوجه نشود که در موقعیت‌های گوناگون به چه صورت باید رفتار کند. پس لازم است در این زمینه به یک توافق کلی دست یابید.
ثبات در اجرای قوانین
در اجرای این مورد، لازم نیست به شیوه‌ای سختگیرانه عمل شود. از طرفی لجبازی‌ها و گریه‌های کودک نباید باعث صرف نظر کردن شما از قواعد تربیتی کودک شوند. چرا که شما به عنوان والد باید قدرت خود را حفظ کنید. در صورتی که کودک متوجه شود که شما به راحتی تسلیم خواسته‌های او می‌شوید، دیگر همیشه از این ترفند استفاده خواهد کرد.
حفظ خونسردی در واکنش به بدرفتاری های کودک
زمانی که در مورد مسائل مختلف با کودک خود، با مشکل روبرو می‌شوید، با او صحبت کنید. به حرف‌هایش با دقت گوش دهید و سعی کنید به دنیای کودکانه او وارد شوید. زمانی که شما کنترل خود را به دلیل اشتباهات کودک از دست می‌دهید و واکنشی هیجانی نشان می‌دهید، کودک به تدریج می‌آموزد که به جای حل مسائل در برخورد با مشکلات، رویکرد هیجانی نشان دهد و به خشونت روی آورد. در صورتی که کودک بر تکرار رفتارهای اشتباه خود اصرار دارد، می‌توانید از روش های محرومیت متناسب با سن کودکان استفاده کنید.
برقراری رابطه ای دوستانه در برخورد کودک
در مورد رفتارهایی که برایتان آزار دهنده است برایش توضیح دهید. با این روش می‌توانید حس همدلی را در او افزایش دهید. برچسب زدن به کودک و خطاب قرار دادن او با واژه‌هایی مانند "بچه بد، بدجنس یا آزار دهنده" تاثیرات منفی در روح و روان او بر جای می‌گذارد. رفتارهای خوب کودک را با روش‌های تشویق کودک می‌توانید تقویت کنید (البته تشویق باید کم و متناسب با موضوع باشد).
الگوی مناسبی برای او باشید
کودکان همواره به رفتارهای شما بیشتر از کلام تان توجه می‌کنند و شما باید به گونه‌ای رفتار کنید که فرزندتان با تقلید از رفتارتان به گمراهی کشیده نشود.
وضع قوانین مشخص
قوانین را متناسب با سطح رشدی کودک، برایش شرح دهید و در مورد ضرورت اجرای آنها با او صحبت کنید. به سوالات کودک در زمینه قوانین منزل توضیح دهید؛ تا توانایی تفکر و استدلال در کودک در زمینه تعیین قوانین از سمت افراد بزرگتر برای او شکل گیرد.
هماهنگ بودن والدین در تربیت کودک
اگر هماهنگی پدر و مادر به درستی شکل نگیرد، کودک دچار آشفتگی و سردرگمی می‌شود. این دوگانگی باعث می‌شود هیچ گاه کودک متوجه نشود که در موقعیت‌های گوناگون به چه صورت باید رفتار کند. پس لازم است در این زمینه به یک توافق کلی دست یابید.
ثبات در اجرای قوانین
در اجرای این مورد، لازم نیست به شیوه‌ای سختگیرانه عمل شود. از طرفی لجبازی‌ها و گریه‌های کودک نباید باعث صرف نظر کردن شما از قواعد تربیتی کودک شوند. چرا که شما به عنوان والد باید قدرت خود را حفظ کنید. در صورتی که کودک متوجه شود که شما به راحتی تسلیم خواسته‌های او می‌شوید، دیگر همیشه از این ترفند استفاده خواهد کرد.
حفظ خونسردی در واکنش به بدرفتاری های کودک
زمانی که در مورد مسائل مختلف با کودک خود، با مشکل روبرو می‌شوید، با او صحبت کنید. به حرف‌هایش با دقت گوش دهید و سعی کنید به دنیای کودکانه او وارد شوید. زمانی که شما کنترل خود را به دلیل اشتباهات کودک از دست می‌دهید و واکنشی هیجانی نشان می‌دهید، کودک به تدریج می‌آموزد که به جای حل مسائل در برخورد با مشکلات، رویکرد هیجانی نشان دهد و به خشونت روی آورد. در صورتی که کودک بر تکرار رفتارهای اشتباه خود اصرار دارد، می‌توانید از روش های محرومیت متناسب با سن کودکان استفاده کنید.
برقراری رابطه ای دوستانه در برخورد کودک
در مورد رفتارهایی که برایتان آزار دهنده است برایش توضیح دهید. با این روش می‌توانید حس همدلی را در او افزایش دهید. برچسب زدن به کودک و خطاب قرار دادن او با واژه‌هایی مانند "بچه بد، بدجنس یا آزار دهنده" تاثیرات منفی در روح و روان او بر جای می‌گذارد. رفتارهای خوب کودک را با روش‌های تشویق کودک می‌توانید تقویت کنید (البته تشویق باید کم و متناسب با موضوع باشد).
الگوی مناسبی برای او باشید
کودکان همواره به رفتارهای شما بیشتر از کلام تان توجه می‌کنند و شما باید به گونه‌ای رفتار کنید که فرزندتان با تقلید از رفتارتان به گمراهی کشیده نشود.