هرگاه که از من دوری ،من بی قرار ،تنها ،بیچاره ،بی حوصله و دل شکسته ام اما محبوب دلبندم زمانی که در کنارم هستی نیز همین احساسات نیز با من همراهند.

   وقتی از نزدیک ترین یار و همدم خود نیکوتین جدا شدم، بسیار غمگین و افسرده شدم. احساس محرومیت و طردشدگی می کردم. این احساس وقتی برای اولین بار قطع مصرف کنیم بسیار معمولی است. حتی وقتی هنوز در حال مصرف بودم تصور آن کافی بود تا مرا از تصمیم برای قطع مصرف باز دارد. وقتی مدتی از قطع مصرفم در برنامه گذشت شروع به رویارویی با احساسات خود نمودم و متوجه شدم در زمان مصرف از بسیاری از احساسات خود ناآگاه و بسیاری دیگر را با مصرف نیکوتین سرکوب می کردم. با رو به رو شدن با احساسات، احساسات جدید بسیاری در خود کشف کردم که بعضی از آن ها شدید و اغلب به ناگهان ظاهر می شوند. حمایت و تعهد متقابلی که بین اعضای انجمن دیدم کمک کرد تا باور کنم با قطع مصرف نیکوتین نه تنها چیزی را از دست نداده ام بلکه دوستانی پیدا کرده ام که مرا در سامان دادن یک زندگی لذت بخش بدون مصرف نیکوتین راهنمایی می کنند.

برای امروز، بابت اینکه از احساسات خود آگاه و می توانم از روی سلامت عقل به آن پاسخ دهم از خداوند سپاسگزارم.مراقبه روزانه از کتاب "یکسال معجزه

بیستم اردیبهشت:   ترس، ستمگر و غاصب است. وحشتناک تر از شکنجه و مؤثرتر از نیش افعی.

   وقتی تازه راه رفتن یاد گرفته بودم، روزی از میز اتاق نشیمن بالا رفتم مجله پدرم را برداشتم و برای تماشای آن به پرده پنجره تکیه دادم. پنجره باز بود و از پشت از طبقه دوم سقوط کردم. این حادثه باعث ترس من از ارتفاع و مانع شرکت و لذت بردن از فعالیت های ورزشی که با ارتفاع مرتبط بود می شد. روزی متوجه شدم هر بار که به خود یا دیگری می گویم: از ارتفاع می ترسم. ترسم از ارتفاع بیشتر می شود. بنابراین تصمیم گرفتم به جای گفتن از ارتفاع می ترسم بگویم: روزی این ترس از بین خواهد رفت. سپس یک ماکت بالون تهیه کرده و آن را در دفتر کارم گذاشتم و روی آن نوشتم: من آزادم تا از ارتفاع لذت ببرم. این تمام کاری بود که انجام دادم. نه با آن جنگیدم نه از آن فرار کردم، فقط به سادگی آن را پذیرفتم و رهایی از آن را باور کردم. چند روز بعد فرصتی بدست آمد تا آن را امتحان کنم. در واقع همسرم مرا برای این آزمون تشویق کرد. در زمان آزمون بار دیگر جمله: من آزادم تا از ارتفاع لذت ببرم را به یاد آوردم و به پایین نگاه کردم. ترسی بسیار ضعیف باقی مانده بود که آن هم با تصور لذت پرواز از بین رفت.

برای امروز، ترس های غیر واقعی را می پذیرم و آن ها را به خدا واگذار می کنم، تا ایمان و شهامت را جایگزین آن کند.مراقبه روزانه از کتاب "یکسال معجزه"

ایمانی که به ما کمک کرد تا زندگی موفقی را بسازیم ،ممکن است جهت حفظ و حمایت این موفقیت برای مدتی طولانی کافی نباشد.به نوعی تازه از تسلیم نیاز داریم که به پاکی و رشد خود ادامه دهیم.( درد های فزآینده )