دلیل آمدن اکثر ما به جلسه معتادان جنسی گمنام (SA) این بود که بوسیله افکار و رفتارهای مخرب جنسی خود دچار نا امیدی شده بودیم. ما در طول جلسه های SA با شگفتی دریافتیم که شهوت یک نیروی قوی در پشت فعالیتهای ما بود. شهوت جنسی یک فکر یا احساس افراطی هست که ما را به طرف استفاده از خودمان, دیگران یا اشیا برای اهداف ویرانگر خودمحوری تحریک میکند.
با عضویت در SA ما انسانهایی را ملاقات کردیم که راهی برای متوقف کردن رفتارهای جنسی مخرب خود پیدا کرده بودند. ولی بوسیله راستی و چهره های نورانی آنها فهمیدیم که این واقعیت دارد. آنها جوابی را که ما ناامیدانه به دنبال آن بودیم داشتند.

از اولين روزهاي بيماريمان ، ما فكر ميكرديم كه شهوت دوست ما بود. 

ما از اينكار براي چند منظور استفاده مي كرديم: سرگرمي ، به عنوان پناهگاهي براي درد ، يا براي فرار كردن از روبرو شدن با مشكلات.

در يك نقطه در طول اين مسير ما فهميديم كه شهوت به يك مشكل بزرگتر نسبت به مشكلاتي كه ما تلاش مي كرديم از آنها دور شويم تبديل شده است. 

دارو براي ما به يك سم تبديل شده بود. راه حل ما به يك مشكل تبديل شده بود. ما از كنترل خارج شده بوديم.

شهوت براي ما مانند راندن يك غلتك در سرازيري است. 

زماني كه شروع شد تقريبا نگه داشتن آن غير ممكن بود. 

از اينرو شهوت بايد با اولين بار چشيدن ، در همان نقطه ي آغاز متوقف مي شد. 

بنابراين فرار كردن از زير نفوذ شهوت مستلزم اين بود كه ما از قرار گرفتن در نخستين مكان اجتناب مي كرديم. 

اين به معناي ترك هيجان و يك ريسك بود. 

ولي ما چگونه مي توانستيم خود را به پيش از اين چيزهايي كه به آنها اجازه داده بوديم در طول سالها بر ما تسلط داشته باشند برگردانيم ؟ 

ما چگونه هم اكنون مي توانيم موفق شويم در صورتي كه پيش از اين هزار بار شكست خورده بوديم ؟