انجمن بانیان بهبودی

19 آبان ترس یا ایمان؟

«مهم نیست چقدر دویدیم،

در هر حال همواره ترس را به همراه داشتیم.»

کتاب پایه

v

قبل از اینکه به معتادان گمنام بیاییم، ترس برای بسیاری از ما عاملی همیشگی بود. به این خاطر مصرف می⁯کردیم که از احساس درد عاطفی یا جسمانی واهمه داشتیم. ترس از افراد و موقعیت⁯ها، بهانه⁯ راحتی را برای مصرف مواد به ما می⁯داد. تعدادی از ما آن چنان از همه چیز واهمه داشتیم که حتی نمی⁯توانستیم بدون مصرف منزل را ترک کنیم.

وقتی پاک می⁯مانیم، ترس خود را با اعتقاد به انجمن، قدمها و نیرویی برتر جایگزین می⁯کنیم. وقتی این اعتقاد رشد می⁯کند، به تدریج ایمان ما به معجزه بهبودی، همه جنبه⁯های زندگی ما را تحت تأثیر قرار می⁯دهد. رفته رفته متوجه تغییر خود می⁯شویم. می⁯فهمیم که موجودات روحانی هستیم و سعی می⁯کنیم بر اساس اصول روحانی زندگی کنیم.

به کارگیری اصول روحانی به ما در از میان برداشتن ترس از زندگی خود کمک می⁯کند. با امتناع از رفتار آسیب⁯زننده یا غیر قانونی با مردم، متوجه می⁯شویم لازم نیست بترسیم از اینکه در عوض چه رفتاری با ما می⁯شود. وقتی عشق، همدردی، درک و صبر را در روابط خود با دیگران به کار می⁯گیریم، در عوض با احترام و توجه با ما رفتار می⁯شود. متوجه می⁯شویم این تغییرات مثبت نتیجه این است که به نیروی برتر خود اجازه داده⁯⁯ایم بر ما تأثیر بگذارد. به این باور می⁯رسیم—نه تصور، بلکه باور—که نیروی برتر فقط بهترین را برای ما می⁯خواهد. صرف نظر از شرایط متوجه می⁯شویم می⁯توانیم به جای ترس با ایمان قدم برداریم.

v

فقط برای امروز: دیگر لازم نیست با ترس بدوم، بلکه می⁯توانم با ایمان به اینکه نیروی برتر بهترین را برای من می⁯خواهد، قدم بردارم.

بازتاب نوزدهم آبان ماه
احساس تعلق داشتن

شاید بزرگترین پاداش عبادت و مراقبه، احساس تعلق خاطری است که به دست می آوریم.

دوازده گام و دوازده سنت

احساس خوشایندی است - تعلق داشتن! بعد از جلسه مراقبه، متوجه شدم احساسی که تجربه می کنم، احساس متعلق بودن است چرا که آرام بودم.

در درونم احساس آرامش داشتم و بیشتر تمایل داشتم تا از ناراحتی ها دست بردارم.

ارزش احساس شوخ طبعی خود و تجربه ای را که از تمرین های روزانه ام بدست آورده ام می دانم.

رضایت محض از تعلق داشتن به جهانی است که خداوند خلق کرده است. برای ما خوب است که در روش زندگی خود مراقبه و عبادت را داریم.

19 آبان
امروز با محكم‌تر‌ كردن پيوند ارتباطم با خداوند مهربان، مي‌توانم به او نزديك‌تر شوم. دسترسي به اين خواسته و نیازم فقط تسليم در مقابل اراده و خواست او و قدرت اجرایش از طرف خودم است. امروز ياد مي‌گيرم كه چگونه از قدرت بي‌حد خداوند در جهت كمك رساندن به خود و همدردان استفاده كنم. اگر فكر كنم كه من نمي‌توام پيشرفت و تغيير كنم، در حقيقت به قدرت خداوند شك كرده و نااميد شده‌ام. ميل به تغيير و رُشد یافتن و بهبودي از نزديكي بيشتر با خداوند دادار ميسر مي‌شود. آيا امروز زندگي و اراده‌ام را به خداوند سپرده‌ام يا هنوز انتظار دارم ديگران مشكلم را حل كنند؟ تا زماني كه فكر می‌كنم مشكلم به دست ديگران حل مي‌شود. دريچه‌هاي ذهن و قلب خودم را در مورد ارتباط من و خداوند را بسته‌ام. من دوست‌داشتنی و ارزشمندم، به همین دلیل باید به دنبال راهی باشم که این دوستی و ارزشمندی را به اثباط برسانم و مانند انسان زندگی کنم و در این راستا فقط خودم را دوست داشته باشم و به دیگران آزار نرسانم، همان‌طور که من مورد لطف خداوند هستم، مسلماً آنها هم مورد لطف و توجه خداوند مهربان هستند. من به خاطر ارزش‌هايم كه خداوند به من هديه داده است، ارزشمند هستم!
وابستگي، بيماري كمبود ايمان است!

mahla

sadaf

sadaf