2013-11-06، 10:27
2014-10-14، 09:29
بابیرون ریختن تمام نواقصم واینکه متوجه شدم که کوله بارسختی هایم را بعدازعمری برزمین خواهم گذاشت واینکه خداوند وهمراه مهربانی چون راهنمایم دارم بلادرنگ میخواستم که قدم شش را هم کارکنم وعلاقمندی لحظه به لحظه بیشترمیشد چراکه آرامشی که درزندگیم بوجود آمده هیچ وقت شاید از دوران کودکی درزندگی تجربه نکرده بودم ودراین مسیر اون دید جدیدی که پیداکرده بودم دوباره منو به زندگی برمیگردوند ودوباره امید وارد زندگی شده بود دیگه مایوس نبودم واصلا احساس های بد راکنارزده بودم درست بود که همه چی یکهو درست نمیشه ولی اون نسیمی که به صورتم نواخته میشد مثل نسیم بهشت بود وآرامم میکرد پس بی صبرانه منتظرادامه مسیربودم مثل فردی که درجاده سرسبزو زیبایی درحال حرکت است همش انتظارداره زیباییهای بیشتری را تجربه کند منم اون حالت را داشتم وبحق هم اندیشه ام درست بود قدم به قدم احساس ورود به باغ بهشت راداشتم و مرتب حال بدیهام تبدیل به مسرت وشادی میشد وناامیدی هام به امید تبدیل میشد یعنی همه منفی ها به مثبت واین مسیربهبودیست که شروع میشه واون معنویت که از حضور نیروی برترم احساس میکردم وحمایتی که میشدم منو بیشتروبیشترتشویق به ادامه مسیر میکرد ومیکند .