2013-11-22، 08:33
5 دی نیرویی که هیچ گاه ما را نومید نمیکند
«وقتی اعتماد به این نیرو را یاد میگیریم،
شروع به غلبه بر ترس خود از زندگی میکنیم.»
کتاب پایه
v
افرادی هستیم که به قرار دادن همه تخم مرغهای خود در یک سبد عادت کردهایم. بسیاری از ما ماده مخدر دلخواه خود را انتخاب کردیم. به آن تکیه کردیم تا هر روز ما را به پایان رساند و زندگی را قابل تحمل سازد. به این ماده مخدر وفادار بودیم؛ در حقیقت، بدون هیچ بهانهای خود را به آن پایبند کردیم. سپس این ماده به دشمن ما تبدیل شد. تنها چیزی که تا به حال به آن وابسته شده بودیم، به ما خیانت کرد و این خیانت ما را در عجز و ناتوانی تنها گذاشت.
اکنون که خود را به زحمت به اتاقهای بهبودی رساندهایم، ممکن است وسوسه شویم برای تأمین نیازهای خود به انسان دیگری تکیه کنیم. ممکن است از راهنما، معشوق یا بهترین دوست خود انتظار این کار را داشته باشیم. اما وابستگی به انسانهای دیگر مخاطرهآمیز است. آنها کامل نیستند. ممکن است وقتی به آنها نیاز داریم در تعطیلات و در حال استراحت باشند یا در وضعیت روحی بدی به سر برند.
وابستگی ما باید به نیرویی برتر از خود باشد. هیچ نیروی انسانی نمیتواند سلامت عقل را به ما باز گرداند، از خواست ما و زندگی ما مراقبت کند یا در هنگام نیاز، به طور بیقید و شرط در دسترس باشد و عشق بیشائبهای داشته باشد. به خداوندی که درک میکنیم اعتماد میکنیم، چراکه این نیرو هیچ وقت ما را نومید نمیکند.
v
فقط برای امروز: به نیرویی برتر از خود اعتماد میکنم، چراکه این نیرو هرگز من را نومید نمیکند.
«وقتی اعتماد به این نیرو را یاد میگیریم،
شروع به غلبه بر ترس خود از زندگی میکنیم.»
کتاب پایه
v
افرادی هستیم که به قرار دادن همه تخم مرغهای خود در یک سبد عادت کردهایم. بسیاری از ما ماده مخدر دلخواه خود را انتخاب کردیم. به آن تکیه کردیم تا هر روز ما را به پایان رساند و زندگی را قابل تحمل سازد. به این ماده مخدر وفادار بودیم؛ در حقیقت، بدون هیچ بهانهای خود را به آن پایبند کردیم. سپس این ماده به دشمن ما تبدیل شد. تنها چیزی که تا به حال به آن وابسته شده بودیم، به ما خیانت کرد و این خیانت ما را در عجز و ناتوانی تنها گذاشت.
اکنون که خود را به زحمت به اتاقهای بهبودی رساندهایم، ممکن است وسوسه شویم برای تأمین نیازهای خود به انسان دیگری تکیه کنیم. ممکن است از راهنما، معشوق یا بهترین دوست خود انتظار این کار را داشته باشیم. اما وابستگی به انسانهای دیگر مخاطرهآمیز است. آنها کامل نیستند. ممکن است وقتی به آنها نیاز داریم در تعطیلات و در حال استراحت باشند یا در وضعیت روحی بدی به سر برند.
وابستگی ما باید به نیرویی برتر از خود باشد. هیچ نیروی انسانی نمیتواند سلامت عقل را به ما باز گرداند، از خواست ما و زندگی ما مراقبت کند یا در هنگام نیاز، به طور بیقید و شرط در دسترس باشد و عشق بیشائبهای داشته باشد. به خداوندی که درک میکنیم اعتماد میکنیم، چراکه این نیرو هیچ وقت ما را نومید نمیکند.
v
فقط برای امروز: به نیرویی برتر از خود اعتماد میکنم، چراکه این نیرو هرگز من را نومید نمیکند.