انجمن بانیان بهبودی

خویشتن⁯پذیری 20 بهمن

«وقتی خود را می⁯پذیریم، احتمالاً برای اولین بار می⁯توانیم دیگران را در زندگی خود بدون قید و شرط بپذیریم.»

جزوه خویشتن‌پذیری

v

از اولین خاطرات خود به یاد داریم که بسیاری از ما هرگز احساس تعلق نمی⁯کردیم. صرف نظر از بزرگی جمع خود، همیشه خود را از جمعیت جدا می⁯دانستیم. برای «سازگاری با شرایط» جدید دوران سختی را به سر می⁯بردیم. از ته دل باور داشتیم که اگر به دیگران اجازه شناخت خود را بدهیم، ما را طرد می⁯کنند. احتمالاً اعتیاد ما، در این جو خودمحوری به تدریج پیشروی می⁯کرد.

بسیاری از ما درد انزوای خود را با روحیه مبارزه⁯طلبی پنهان می⁯کردیم. در واقع به مردم دنیا می⁯گفتیم «به من نیاز ندارید؟ پس من هم به هیچ کدام از شما نیاز ندارم. من مواد مخدر دارم و می⁯توانم از خود محافظت کنم!» هر چه اعتیاد ما بیشتر پیشروی می⁯کرد، حصارهایی که در اطراف خود می⁯ساختیم، بلندتر می⁯شد.

وقتی به تدریج از سوی سایر معتادان در حال بهبودی پذیرفته می⁯شویم، این حصارها رفته رفته سقوط می⁯کنند. با پذیرفته شدن از سوی دیگران، شروع به یادگیری اصل مهم خویشتن⁯پذیری می⁯کنیم و وقتی شروع به خویشتن⁯پذیری می⁯کنیم، می⁯توانیم بدون ترس از طرد شدن به دیگران اجازه دهیم در زندگی ما شرکت کنند.

v

فقط برای امروز: در NA پذیرفته شده⁯⁯ام؛ با شرایط جدید سازگاری پیدا می⁯کنم. امروز پذیرفتن دیگران در زندگی⁯⁯ام بی⁯خطر است.

20 بهمن
امروز با علاقه و محبت کردن به ديگران مي‌توانم به زندگيم معناي عميق‌تري دهم. مي‌دانم با عشق و دوست داشتن ديگران خودم هم مورد لطف و علاقه واقع مي‌شوم. امروز محوريت اين عشق و علاقه به همنوع فقط از طريق عشق و محبت خداوندي كسب می‌شود و قلب يخي من هرگز توانايي عشق ورزيدن به همنوعان را ندارد. امروز بارهايي از قيد و بندهاي خودخواهانه تمام طرح‌هاي كوچك و به دردنخور و بخش آزاردهنده افكارم از بين رفته و يا توانايي آزار مرا از دست داده است. آيا اين معجزات فقط به خاطر نزديكي با خداوند باعث رهايي من از دست عادت و وابستگی و هم‌وابستگي‌ها شده است؟ امروز معجزه‌ی برنامه اين است، كه خودم را از پيله تنهايي خراج شده و به مردم وصل شوم. سعي كنم با درك آنها و دوست داشتن آنها به ارزش‌هاي خودم توجه كنم. تا در كنار آنها و تقسيم اشك‌ها و لبخندهايمان با دیگران به عشق مفهوم دهيم. خداوندا: مرا ياري كن تا از حصار تنهايي و انزوای بیماریم خارج شده و ترس‌هايي كه مرا از مردم جدا مي‌كند، را براي هميشه از ميان بردارم!
زندگي در تنهايي مفهوم ندارد!

اندیشه امروز بیستم بهمن a day at a time

مصیبت و تیره روزی باعث آشنایی بیشتر انسان با خود می گردد . اگر من انتظار داشته باشم که افراد در شرایط ویژه ای که اتفاق می افتد به نحو بخصوصی واکنش نشان دهند و انتظارات من بر آورده نشود احساس خشم و درماندگی می کنم . بطور طبیعی حالات من نباید دستخوش رفتار دیگران قرار گیرد . این حالت بطور روشنتر در هنگامیکه من با شخصیت قدیمی خود روبرو می شوم ، شخصیتی که عادت داشت کارگردان برنامه باشد و تمام وقایع و شخصیتها را هدایت کند ، ایجاد می گردد .
آیا زمان آن نرسیده که من دست از انتظارات بی مورد خود بردارم و جهان را همانگونه که هست پذیرا باشم ؟
آیا من قادرم که از برنامه ریزی برای دیگران و دیکته کردن کارهایشان دست بردارم ؟
توقع و انتظار تاکنون صدمات زیادی به من وارد کرده است چه آن زمان که انتظار دوستی و محبت پایان ناپذیر اطرافیان را طلب می کردم و یا هنگامیکه از خود انتظار داشتم بر خلاف توانائیهای خود در هر کاری بهترین باشم . گاهی هم انتظار شکست از خود و عدم توجه و ندیده گرفتن از مردم داشتم .
آیا من خواهم توانست بدون توجه به آینده و انتظار شکست یا پیروزی از خود و دیگران در زمان حال پذیرای واقعیتها باشم ؟

"بپذیر ، انتظار نداشته باش "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .

شهامت عوض شدن الانان بیستم بهمن ماه
گاهی اوقات فکر می کنم چون مدتهاست به الانان می آیم پس نباید مشکل زیادی داشته باشم. وقتی که مشکلات بروز می کنند، احساس می کنم که چیزی در مورد من یا برنامه در اشتباه است. در واقع، در بعضی روش ها من مشکلات بیشتری از همیشه داشته ام، نمی دانستم که چطور فرد الکلی را تثبیت کنم. ( زندگی من کاملاً کشتارگاه بود، اما سوگند می خورم که فرد خوبی هستم.) امروز کمی دانم که نمی توانم هیچ شخص دیگری را کنترل کنم و با خودم روزانه تلاش کردم تا یک زندگی غنی تر و با معناتری را جستجو کنم. ریسک کردن، مواجه شدن با ترسها، ایجاد تغییرات و صحبت کردن مرا در متن زندگی قرار می دهد. من موظف هستم تا از موانع موجود در اینجا و هرجایی عبور کنم، گاهی اوقات زندگی اهداف مطلوب مرا دنبال نمی کند. من مغلوب شده و می خواهم از زیر پوشش ها و مخفی شدن آزاد شوم. در چنین مواقعی این مطلب به من یادآور می شود که الانان مشکلات را دور نمی کند، اما بینش و شهامتی به من می بخشد تا موانع را از سر راه بردارم.

یادآوری امروز

در برخورد با مشکلاتم آنچه که مهم می باشد، تمایل در بکارگیری ابزارهای بهبودی می باشد نه مدت حضورم در الانان. وقتی که الانان مصونیت از مشکلات را عرضه نمی کند، یک راه درست برای از عهده بر آمدن آنها پیشنهاد می کند.
« مشکلات اغلب ابزارهایی هستند که خداوند برای درک چیزهای بهتر ما را با انها آماده می کند.»

mahla

NASIB

sadaf

sadaf