گذشتن از قدم پنجم26 شهریور
«شاید تصور کنیم با نوشتن درباره گذشته خود به قدر کافی کار خود را انجام دادهایم. نمیتوانیم تاوان این اشتباه را بپردازیم.»
کتاب پایه
v
برخی از ما در قدم چهارم خود به نوشتن چندان علاقمند نیستیم؛ برخی دیگر نیز آن را یک عمل گزاف و افراطی در نظر میگیریم. به خاطر ابراز نگرانی فزاینده راهنما، بارها و بارها از خود ترازنامه تهیه میکنیم. به همه چیزهایی که باید درباره علت وضعیت گذشته خود بدانیم، پی میبریم. بر این عقیده هستیم که فکر کردن، نوشتن و صحبت کردن درباره گذشته کافیست. به هیچ یک از توصیههای راهنما جهت آمادگی کامل برای رفع نواقص خود یا جبران خسارت صدماتی که به بار آوردهایم، گوش نمیدهیم. صرفاً درباره این نواقص بیشتر مینویسیم و دیدگاههای تازه خود را با خوشحالی در میان میگذاریم. سرانجام راهنما که از دست ما خسته شده، در حالت دفاع از خود از ما عقبنشینی میکند.
اگرچه این ماجرا ممکن است افراطی به نظر رسد، اما بسیاری از ما خود را در چنین موقعیتی یافتهایم. فکر کردن، نوشتن و صحبت کردن درباره خطاهای خود موجب شد احساس کنیم همه قضیه را تحت کنترل خود داریم. اما دیر یا زود فهمیدیم که در مشکلات خود سردرگم شدهایم و راه حل آنها در معرض دید ما نیست. میدانستیم اگر بخواهیم زندگی خود را تغییر دهیم، باید از قدم پنجم عبور کنیم و برنامه خود را ادامه دهیم. برای اینکه نیروی برتر نواقص شخصیتی ما را که از آنها کاملاً آگاه شده بودیم، برطرف نماید، تلاش خود را برای پیدا کردن تمایل شروع کردیم. خساراتی را که در اثر عمل کردن بر اساس این نواقص به دیگران وارد کرده بودیم، جبران نمودیم. تنها پس از انجام این کار آزادی حاصل از بیداری روح خود را تجربه کردیم. امروز، دیگر قربانی نیستیم؛ برای پیشرفت در مسیر بهبودی خود آزاد هستیم.
v
فقط برای امروز: قدمهای چهارم و پنجم اگرچه لازم هستند، اما به تنهایی بهبودی عاطفی و روحانی را موجب نمیشوند. این قدمها را کار میکنم و سپس بر اساس آنها عمل میکنم.
[size=large]شما معمار آینده ی خود هستید،خالق تقدیرتان.
از این رو از راه حقیقت دور نشوید.[/align][/size]
26 شهريور
حضور مستمر در جلسات با تداوم و بودن يك‌سري از تجربياتي است، كه براي زندگي آينده‌ام در مسیر بهبودی مي‌آموزم. چه كارهايي ارزش انجام دادن را دارد؟ اين سؤالي است، كه تازه واردين از خود مي‌كنند. چرا با شركت در جلسات، راهنما گرفتن، مشاركت كردن، خدمت كردن، كاركرد قدم‌هاي خودیاری، گذاشتن تجربه خود در اختيار ديگران، سخت نگرفتن زندگي و برنامه، رها كردن گذشته و آينده و چسبيدن به حال و زندگي در امروز، باعث موفقیت می‌شود؟ اين امور كارهايي است كه ارزش انجام دادن دارند. شايد بگوييد من اين كارها را انجام مي‌دهم. اصول برنامه‌ی خودیاری با اعتقاد مي‌گويد: «به خوبي انجام شدن كارها مهم است». آيا هنوز هم تلاش مي‌كنم تا ثابت كنم كارهايي كه در گذشته انجام داده‌ام درست بوده‌اند؟ آيا كارهاي نيمه تمام و پروژه‌هاي نيمه مانده و فرار از مسئوليت‌های فردی و پشت گوش انداختن‌ها را به خاطر مي‌آورم، که چه بلاهایی به سرخودم آوردم؟ آیا می‌دانم تکرار یک اشتباه و برداشت متفاوت از آن دیوانگی است؟ نداشتن سلامتی عقل بلای من است که فقط با مشورت کردن درست می‌شود.
با كله‌ی خودت راه نرو!
خوشبختی یه مقصد نیست که در جستجوی اون باشیم
یه مسیره
ممکنه که الان هم در مسیر اون باشیم
پس نه درحسرت دیروز و نه در رویای فردا......
فقط برای امروز......
26شهریور از کتاب اندیشه امروز a day at a time
زمانيكه به شكست خود در برابر اعتياد اقرار كرده و برنامه بازپروري را آغاز كرديم‌بسياري از ما در حيرت بوديم كه اوقات خود را چگونه بايد سپري كنيم.تمام‌ساعاتي را كه قبلاً صرف تهيه جنس، مخفي شدن، مصرف كردن، شاهد تراشي،نشئگي، خماري، «درست شدن» ميزان شدن و جور كردن دخل و خرج و..... تمام‌اين اوقات بايد به نحوي و با فعاليتي پر مي‌شد. ما آموختيم كه بايد انرژي خود را كه‌قبلاً صرف مسائل اعتياد مي‌كردم در جهت جديدي بكار گيريم و بزودي پي برديم‌كه جايگزين كردن اعتياد با فعاليت‌هاي جديد و مختلف بسيار آسان‌تر از ترك بدون‌جايگزيني مي‌باشد آيا من فكر و انرژي خود را تغيير جهت داده‌ام؟ خداوندا، مرا ياري كن كه بتوانم اوقات خود را به نحوي سازنده و مفيد مصرف‌نمايم. آيا اكنون كه از دام اعتياد رها گشته‌ام قادرم به دور از تمام كارهاي بيهوده‌اي كه‌روزهاي مرا پر مي‌كرد، به زندگي جديد خود و راه جديدي كه پيش روي من است‌بينديشم؟ آيا خداوند مرا در انتخاب راهها، مكانها و اشخاصي كه به نوعي مرا در بهبوديم‌كمك مي‌رسانند، ياري خواهد داد؟
«رهايي از اعتياد نياز به جايگزين دارد»