انجمن بانیان بهبودی

رای من مهم ترین بخش فراموشکاری بود. من به راستی فراموش میکردم و گاهی به خودم تلقین میکردم که کارم درست است. مخصوصاً بعداز دیدن فیلم رابین هود و اسپارتاکوس به خودم حق میدادم گاهی اموال کسی را بسرقت ببرم البته من دله دزدی میکردم اما بمرور دزدی های بزرگتری هم انجام دادم. از طرف دیگر احساس درونم که همان وجدان بیمارم بود حسابی حالم را خراب میکرد و من برای تحمل فشار وجدان سیگار و الکل مصرف میکردم و جسارتم بیشتر میشد. من اصلاً اقرار نمیکردم که اموال دیگران را برمیدارم. از دختران و پسران سوءاستفاده میکردم و به خودم امتیاز مثبت میدادم. من برای از کار انداختن وجدانم و بر طرف کردن احساس گناه نهایت تلاشم را میکردم و اصلاً حرفی از خدا نمیزدم دوست نداشتم خدایی وجود داشته باشد. من درگیری زیادی در ذهنم داشتم که آیا ادامه بدهم یا خیر و تا سن دوازده سالگی هرکاری که میتوانستم کردم و عاقبت در این سن یکباره عوض شدم و در دکانی به شاگردی با حقوق دو تومن در روز بکار تاسیسات و لوله کشی پرداختم و اولین مخالف والدینم شدند. چون دیگر از پول باد آورده خبری نبود و من هم باتمام قدرت سعی کردم راه صداقت را پیش ببرم.اما کسی که به بیراهه و جاده خاکی عادت دارد از راه مستقیم خوشش نمی آید