انجمن بانیان بهبودی

بله خدا را شکر من این روزها که سالهاست با این اصوال از سال 77 تااکنون کمتر روزی است که از سرطان و دردهایی که گاهی میکشم ناراحت باشم. من تاکنون برخلاف وعده مرگی که پزشک معالجم معتقد بود، سالهاست زنده و سرحال هستم و اتفاقاتی در زندگیم افتاد که فقط معجزه نام دارد و من برای هر لحظه از دم و بازدم نفسهام خداوند مهربان را شکرگزاری میکنم. انگار خداوند سرطان را به من هدیه داد که زندگیم را بیهوده و در مقایسه و حسادت و اعتیاد و صدمه زدن به این و آن نگذرانم و من دقیقاً از سال 77 تا الان معنا و مفهوم زندگی را دانسته و زندگی میکنم. من چهل و پنج سال ادای زندگی را در انواع گوناگون خلاف و درگیری و دروغ و ناصادقی گذراندم و دلم خوش بود که زندگی میکنم. سرطان برای من یک توقفگاه روحانی و معنوی بود و من در این ایستگاه ایستادم و متوجه شدم که من فقط همین یکبار زندگی میکنم. پس بهتر است که دست از تمرین بردارم و بصورت جدی زندگی کنم و این امکان را به دیگران هم بدهم...