انجمن بانیان بهبودی

بله تا به یاد دارم آدم عصبی و زود رنجی بودم وبه راحتی نمیتوانستم با دیگران ارتباط صمیمی بگذارم و در همان حال هم سعی میکردم از دیگران کناره گیری کنم، چون متوجه شده بودم که در مقابلشان ترس و استرس دارم و توانایی نه گفتن با آنها را ندارم و وقتی موردسوءاستفاده قرار میگرفتم، با آنها و خودم قهر میکردم و لج میکردم، البته بیشتر لجبازی هام با خودم بود و این الگو درخانواده من وجود دارد و والدین، خواهران وبرادرم در مقابل خود و دیگران با لجبازی به هم واکنش نشان میدهند و من هم در این مجموعه ناسالم بزرگ شدم و رفتار و افکار آنها روی من هم اثر گذاشت و من فکر میکردم لجاجت یک امتیاز مهم و حق مسلم من است و با اینکه در موقع لجبازی خسارتهای فراوانی به خودم و دیگران وارد میکردم، امّا احساس میکردم با اینکارم از مقصرین که خودم و دیگران باشیم انتقام میرفتم...