انجمن بانیان بهبودی

بله اینکارم را در اولین روز ورودم به برنامه خودیاری بدون درک معانی سپردن بود، برای توانایی و برای استقامت درمقابل دردو وسوسه سیگار و موادمخدر و قرصهای روانگردان ومسکنهای درد و خواب باسپردن اراده ویرانگر خودم و بیماریم به همان خدایی که همدردان به وجودش اقرار میکردند و من هم در هیجانات شور اولیه بدون آگاهی از فلسفه قدم سوم اینکار را کردم و از همان شب نتیجه سپردن را دیدم و چون من راجع به این اتفاقات کاملاً بی اعتقاد بودم، با تنش و ناباوری و بیماری خودم روبه رو شدم و شخصیت بیمار من در تلاش بود که من را از لطف و مهربانی خداوند پشیمان و منصرف کند. به من میگفت اگر خدا تورا دوست داشت این همه بلا سرت نمیاورد و تورو به سرطان مبتلا نمیکرد و حالا اینهمه خدا خدا میکنی تورو با یک چشم به هم زدن شفای کامل میداد، ولی خدا را شکر که این شخصیت بیمار و یا بقول خودمون دیکتاتور درونی را می شناختم و اصلاً توجهی به وسوسه هاش نمیدادم و در مقابلش با دعای آرامش جواب میدادم و متوجه عقب نشینیش میشدم، من بخاطر فقط یکماه از زندگیم که باقی مانده بود، همان شب اول خودم را تسلیم کردم و با زانو زدن رضایت خودم را به هر اتفاقی که میخواهد بیافتد اعلام کردم و از او خواستم این یک ماه به من توانایی و قدرت بدهد که بتوان در مقابل وسوسه سیگار و مواد و الکل و قرصها که تعداد 70ئ قرص لورازپام 2 بود و من مدام دعای آرامش میخواندم...