2013-10-17، 12:50
2013-10-17، 11:45
قدم 12 یعنی خدمت و خدمت یعنی کار دذست با انگیزه درست
2014-04-22، 08:34
شايد با قاطعيت بتوان گفت بزرگترین افت زندگی یگ معتاد از کودکي احساس تفاوتها می باشد که همین امر باعث چار چوب غیر امن برایمان بود. احساس همسانی وهمدلی نقطه مقابل تفاوت می باشد که باعث ازادی از چار چوب های
2014-04-22، 08:49
دوازده قدم شانس دوباره ای است برای آشنا شدن باخود ورفع ورنجش های که ظرف سالیان دراز درما مدفون شده یعنی دریک کلمه تولد دوباره .
2014-06-02، 05:16
ما با در میان گذاشتن آنچه که داریم پاک می مانیم
وقتی به چند سال پیش برمی گردم و به راههای که به منظور بهبودی طی کرده ام نگاه می کنم می بینم مهمترین دلیلی که مرا تا امروز پاک نگه داشته است شکرگزاری بوده و بیشتر آنرا با کارکرد قدم دوازده نشان داده ام...
چند سال پیش آدمی بودم تو خالی و پوچ ... واقعا هیچ شناخت درستی از خودم و دنیای اطرافم نداشتم!و قدم در هر راهی که می گذاشتم عاقبتش بن بست و تباهی بود.
خدا را هزاران مرتبه شکر که بلاخره قبل از آنکه با دست خودم طومار زندگی نکبت بارم را بپیچم آن یگانه حقیقت مطلق دست مرا هم گرفت و به دنیای نور و روشنایی آورد.
از آن لحظه که با انجمن آشنا شدم و به یاری او تصمیم به پاره کردن قید و بندهایم گرفتم همواره ظرف ناچیز وجودم از عشق به خداوند و اصول روحانی انجمن بهره برده و همواره سعی دارم از این ودیعه های الهی به بهترین شیوه ممکن استفاده کنم و به نظرم بهترین جایی که می توان از اینها بهره برداری کرد همین جا و در همین انجمن است. انجمن ما اصولا بر همین مبنا شکل گرفته و تا امروز هم با رعایت همین سلسله مراتب ( جلسه،راهنما،رهجو و بلعکس) به حیاط پر افتخار خود ادامه می دهد ... چراکه من شخصا مطمئن هستم اگر برای قطع مصرف و شروع درمانم هر کس دیگری بجز همدردانم پا پیش می گذاشتند چیزی بهتر از یاس و ناامیدی عایدشان نمی شد کمااین که قبل از آشنایی با انجمن صابون برخی از به اصطلاح متخصصین ترک اعتیاد به تن بنده هم خورده است و تنها تاثیرش عمیق تر شدن اعتقادم به جمله معروف لب که خورد به بافور شسته شود به کافور بوده! و همچنین به تجربه دریافته ام که بهترین و بیشترین کمک را امثال من می توانند (با یاری خدا) به همدردانم بدهند و آنها را در مسیر بهبودی حمایت و هدایت کنند ...
من فکر می کنم قدم دوازده مثل سیستم عامل در کامپیوتر عمل می کند! قدم دوازده تمام اطلاعات و تجربیات من و همدردانم و همچنین درکم از قدمها را به صورت مرتب و کانالیزه در اختیار من قرار می دهد تا مهمترین رسالتم در برنامه که همانا رساندن پیام به معتاد در عذاب است را درست انجام بدهم...البته نباید فراموش کنم که منظور از معتاد در حال عذاب در درجه اول خود من هستم! حتی زمانی هم که مواد مخدر مصرف نمی کنم و از این نظر پاک هستم!
یکی از مشخصات بارز من به عنوان معتاد علاقه نیمه آگاهانه به رکود و غفلت است! من به عنوان معتاد در حال بهبودی باید دائما با ارکان بهبودیم از جمله راهنما و رهجویانم در ارتباط مستمر و دائم باشم. متاسفانه خواهی نخواهی پس از مدتی که از پاکی می گذرد من تازه کم کم متوجه می شوم اعتیاد چه بلایی به سرم آورده! به هر طرفم که نگاه می کنم چاله چوله های عمیقی که خودم برای خودم کندم را می بینم! و طبق عادت دیرین می خواهم درست کردن گذشته ام را کنترات بردارم! وای از آن روزی که قدمها را درست کار نکرده باشم... با شروع فشارهای روحی پس از قطع مصرف که ناشی از آگاهی نسبی از شرایط واقعی و رسیدن ترکشهای قبل از قطع مصرف است زوارم در خواهد رفت و لغزش اجتناب ناپذیر خواهد بود!
یکی از مهمترین وظایف قدم دوازده این است که تقریبا مرا در مقابل لغزش واکسینه می کند! و خدمت کردن راز این مصونیت است .
این اعتقاد در انجمن وجود دارد که من به عنوان معتاد در حال بهبودی می توانم با کارکردن قدم اول و قدم دوازدهم تا آخر عمر پاک بمانم! اما اگر یازده قدم اول را کار کنم بدون قدم دوازدهم پاکی معنایی ندارد!
هر باری که من پیام بهبودی را به یک همدرد می رسانم حتی اگر تاثیری در او نداشته باشد( البته این به نظر من محال است و اگر پیام عاشقانه باشد بی تردید موثر است) یکبار دیگر من اصولی را که بر اساس آنها پاک مانده ام را مرور کرده ام و در درجه اول به خودم لطف کرده ام!
قدم دوازده تا اندازه زیادی مشکلاتم را در بخش معنوی بیماریم حل می کند.من در قدم دوازده با واژه ایثار آشنا می شوم و این هم برای خودم و هم برای اطرافیانم جالب است! کسی که تا دیروز خودش مصرف کننده بوده حالا دارد مثل پروانه دور همدرد مصرف کننده اش می گردد و حاضر است تا آنجا که ممکن است برای بهبودی همدرد خود فداکاری کند! من با کار کردن این قدم کم کم گوش دادن درست را هم یاد می گیرم . اینکه کجا باید حرف بزنم و چه حرفی بزنم ... کم کم سخنرانی و روانشناسی من هم خوب می شود و بیشتر و بهتر می توانم پیام بهبودی را منتقل کنم. صبر و تحملم با گوش کردن به همدردم بالا می رود و به او اجازه می دهم در مورد هر آنچه که ابهام دارد (در مورد برنامه بهبودی) سوال کند ... تا برای شروع رهایی آماده شود.(زیرا تا زمانی که در ذهنش ابهامی نسبت به برنامه داشته باشد، آمادگی لازم را برای آغاز رهایی از اعتیادهایش ندارد)!
بهترین حالت پیام رسانی در قدم دوازده عملکرد است.
بیاید دست در دست هم با عمل به آنچه در انجمن آموختیم و با در اختیار قرار دادن تجربیاتمان و وقتمان (همانگونه که دیگران در حق ما انجام دادند) همدردان دیگرمان را در قدم گذاشتن در مسیر بهبودی یاری و حمایت کنیم . موفق و موید باشید.
وقتی به چند سال پیش برمی گردم و به راههای که به منظور بهبودی طی کرده ام نگاه می کنم می بینم مهمترین دلیلی که مرا تا امروز پاک نگه داشته است شکرگزاری بوده و بیشتر آنرا با کارکرد قدم دوازده نشان داده ام...
چند سال پیش آدمی بودم تو خالی و پوچ ... واقعا هیچ شناخت درستی از خودم و دنیای اطرافم نداشتم!و قدم در هر راهی که می گذاشتم عاقبتش بن بست و تباهی بود.
خدا را هزاران مرتبه شکر که بلاخره قبل از آنکه با دست خودم طومار زندگی نکبت بارم را بپیچم آن یگانه حقیقت مطلق دست مرا هم گرفت و به دنیای نور و روشنایی آورد.
از آن لحظه که با انجمن آشنا شدم و به یاری او تصمیم به پاره کردن قید و بندهایم گرفتم همواره ظرف ناچیز وجودم از عشق به خداوند و اصول روحانی انجمن بهره برده و همواره سعی دارم از این ودیعه های الهی به بهترین شیوه ممکن استفاده کنم و به نظرم بهترین جایی که می توان از اینها بهره برداری کرد همین جا و در همین انجمن است. انجمن ما اصولا بر همین مبنا شکل گرفته و تا امروز هم با رعایت همین سلسله مراتب ( جلسه،راهنما،رهجو و بلعکس) به حیاط پر افتخار خود ادامه می دهد ... چراکه من شخصا مطمئن هستم اگر برای قطع مصرف و شروع درمانم هر کس دیگری بجز همدردانم پا پیش می گذاشتند چیزی بهتر از یاس و ناامیدی عایدشان نمی شد کمااین که قبل از آشنایی با انجمن صابون برخی از به اصطلاح متخصصین ترک اعتیاد به تن بنده هم خورده است و تنها تاثیرش عمیق تر شدن اعتقادم به جمله معروف لب که خورد به بافور شسته شود به کافور بوده! و همچنین به تجربه دریافته ام که بهترین و بیشترین کمک را امثال من می توانند (با یاری خدا) به همدردانم بدهند و آنها را در مسیر بهبودی حمایت و هدایت کنند ...
من فکر می کنم قدم دوازده مثل سیستم عامل در کامپیوتر عمل می کند! قدم دوازده تمام اطلاعات و تجربیات من و همدردانم و همچنین درکم از قدمها را به صورت مرتب و کانالیزه در اختیار من قرار می دهد تا مهمترین رسالتم در برنامه که همانا رساندن پیام به معتاد در عذاب است را درست انجام بدهم...البته نباید فراموش کنم که منظور از معتاد در حال عذاب در درجه اول خود من هستم! حتی زمانی هم که مواد مخدر مصرف نمی کنم و از این نظر پاک هستم!
یکی از مشخصات بارز من به عنوان معتاد علاقه نیمه آگاهانه به رکود و غفلت است! من به عنوان معتاد در حال بهبودی باید دائما با ارکان بهبودیم از جمله راهنما و رهجویانم در ارتباط مستمر و دائم باشم. متاسفانه خواهی نخواهی پس از مدتی که از پاکی می گذرد من تازه کم کم متوجه می شوم اعتیاد چه بلایی به سرم آورده! به هر طرفم که نگاه می کنم چاله چوله های عمیقی که خودم برای خودم کندم را می بینم! و طبق عادت دیرین می خواهم درست کردن گذشته ام را کنترات بردارم! وای از آن روزی که قدمها را درست کار نکرده باشم... با شروع فشارهای روحی پس از قطع مصرف که ناشی از آگاهی نسبی از شرایط واقعی و رسیدن ترکشهای قبل از قطع مصرف است زوارم در خواهد رفت و لغزش اجتناب ناپذیر خواهد بود!
یکی از مهمترین وظایف قدم دوازده این است که تقریبا مرا در مقابل لغزش واکسینه می کند! و خدمت کردن راز این مصونیت است .
این اعتقاد در انجمن وجود دارد که من به عنوان معتاد در حال بهبودی می توانم با کارکردن قدم اول و قدم دوازدهم تا آخر عمر پاک بمانم! اما اگر یازده قدم اول را کار کنم بدون قدم دوازدهم پاکی معنایی ندارد!
هر باری که من پیام بهبودی را به یک همدرد می رسانم حتی اگر تاثیری در او نداشته باشد( البته این به نظر من محال است و اگر پیام عاشقانه باشد بی تردید موثر است) یکبار دیگر من اصولی را که بر اساس آنها پاک مانده ام را مرور کرده ام و در درجه اول به خودم لطف کرده ام!
قدم دوازده تا اندازه زیادی مشکلاتم را در بخش معنوی بیماریم حل می کند.من در قدم دوازده با واژه ایثار آشنا می شوم و این هم برای خودم و هم برای اطرافیانم جالب است! کسی که تا دیروز خودش مصرف کننده بوده حالا دارد مثل پروانه دور همدرد مصرف کننده اش می گردد و حاضر است تا آنجا که ممکن است برای بهبودی همدرد خود فداکاری کند! من با کار کردن این قدم کم کم گوش دادن درست را هم یاد می گیرم . اینکه کجا باید حرف بزنم و چه حرفی بزنم ... کم کم سخنرانی و روانشناسی من هم خوب می شود و بیشتر و بهتر می توانم پیام بهبودی را منتقل کنم. صبر و تحملم با گوش کردن به همدردم بالا می رود و به او اجازه می دهم در مورد هر آنچه که ابهام دارد (در مورد برنامه بهبودی) سوال کند ... تا برای شروع رهایی آماده شود.(زیرا تا زمانی که در ذهنش ابهامی نسبت به برنامه داشته باشد، آمادگی لازم را برای آغاز رهایی از اعتیادهایش ندارد)!
بهترین حالت پیام رسانی در قدم دوازده عملکرد است.
بیاید دست در دست هم با عمل به آنچه در انجمن آموختیم و با در اختیار قرار دادن تجربیاتمان و وقتمان (همانگونه که دیگران در حق ما انجام دادند) همدردان دیگرمان را در قدم گذاشتن در مسیر بهبودی یاری و حمایت کنیم . موفق و موید باشید.