انجمن بانیان بهبودی

البته که یادم هست و این بازی باعث شد که از درس هم بیافتم من فقط نمره قبولی میگرفتم و آرزو داشتم به شهرهای لاسوگاس و نیس و اروگویه که سرزمین قماربازی ب.دند بروم و همیشه با رؤیای رفتن و بازی در سالبهای شیک این سه جا شبهایم را رنگین میکردم. رسیدن به یک برد کلان آرزوی من بود و خودم را برای شرکت در این آرزوها آماده کرده بودم و بیشترین اطلاعات را برای سفر به سرزمین آرزوهایم جمع میکردم و به راستی با تخیل و توهم هم در آنجاها بسر میبردم و گاهی باشرکت در محلهای شرطبندی(فانفار ونک و میادین مسابقات و.....) تمرین میکردم و خودم را برای برد بزرگ و کلان در وگاس آماده میکردم و شاید بیشترین شادی و ذوق من رؤیای رفتن به امریکا و شهر لاس وگاس بود.

بله.روند و ادامه شرط بندی من این طور بود که بلافاصله بعد باختم به فکر بازی مجدد میشدم.وهیچ وقت از این رؤیای دست نیافتنی که همان برد کلان بود نا امید نبودم.وهمیشه بعد از باختم و بازی دوباره ام .باخت گذشته ام را فراموش میکردم و این روند به صورت دایره‌ی ادامه داشت، ومن هم همیشه در انکار این بودم که آن برد کلان وجود خارجی ندارد. واین من هستم که در این رؤیای واحی زندگی خود را نابود کردم و میکنم.ولی هیچ گاه خواهان تسلیم نبودم.