زبان لبخند، زبان عشق و احساس است.
ارزش درمانی لبخند زدن، فقط محدود به فردی که لبخند میزند، نمیشود؛ بله لبخند زدن و خنده، امری مسری است، زیرا افرادی که لبخند به لب دارند، در واقع، میتوانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند.
عزتاله آذرخش چه زیبا سروده اند:
هر مکانی خنده و شادی بود رونق و ترویج و آبادی بود
پس بخند، در هر مکان و هر زمان روح غمگین، سلب آزادی بود
در تمام دنیا وقتی انسانها خوشحال هستند، لبخند میزنند. انسان شناسان، شاهد این واقعیت بودند که لبخند، یکی از جهانیترین و مشخصترین احساسهای انسانی است. از فاصله ۴۵ متری به وضوح می توان لبخند را بر روی صورت فرد شناخت؛ اما هیچ احساس دیگری را نمیتوان به راحتی شناسایی کرد. باید خیلی پیش از اینها به یک فرد نزدیک باشید تا پی ببرید او حالتهایی چون تعجب، خشم، ترس، نفرت، یا شرم دارد. درضمن، توانایی لبخندزدن، بیانکننده یکی از تفاوتهای اصلی فیزیولوژیکی بین انسان و حیوان است. همه میدانیم که بیشتر حیوانات، نمیتوانند لبخند بزنند. وقتی آنها دندانهای خود را نشان میدهند، به طور معمول نه خوشحال هستند و نه لبخند میزنند؛ بلکه درحال آماده کردن خود برای حمله هستند. آنها به دلیل رضایت از زندگی نمیخندند؛ در برخورد با یکدیگر لبخند نمیزنند؛ برای رهایی از تنش نمی خندند و به طور کلی مکانیزم خندیدن، از قلمرو زندگی حیوانات جداست.
لبخند، اهمیت فوقالعاده و رضایتبخشی در رفتار متقابل اجتماعی و سلامتی دارد. افرادی که به سادگی لبخند میزنند، از سلامت جسمانی و روانی بیشتری نسبت به افرادی که همیشه غمگین به نظر میرسند، برخوردار میباشند. ما همچنین میدانیم لبخند زدن در تولید هورمونهای خاصی مؤثر است که بر ضربات قلب و فشار خون تأثیر مستقیم دارد.
افراد شاد، به طور معمول کمتر از افرادی که به طور دائم احساس نگرانی و بدبختی میکنند، بیمار می شوند آن دسته از افرادی که توانایی دیدن بُعد روشن و مثبت زندگی را دارند و همواره خوشبین هستند، کمتر احتمال دارد به اختلالهای ناشی از فشار روانی مبتلا گردند. افرادی که هر وقت لازم باشد، میتوانند لبخند بر لب آورند، به خود کمک میکنند تا در آرامش و امنیت خاطر باقی بمانند.
ارزش درمانی لبخند زدن، فقط محدود به فردی که لبخند میزند، نمیشود؛ بله لبخند زدن و خنده، امری مسری است، زیرا افرادی که لبخند به لب دارند، در واقع، میتوانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند. آنان که زیاد لبخند میزنند، نه تنها خود حال خوبی دارند، بلکه به بهتر شدن حال دیگران نیز کمک میکنند. انسانها در اصل، موجودات بسیار مقلدی هستند و به راحتی از حالتهای افراد دیگر، تأثیر می گیرند؛ حال، این حالتها مثبت باشد یا منفی.
لبخند زدن و خندیدن، در واقع، جزء فعالیتهای هوشمندانهای است که می توانید انجام دهید. انسانها، تنها نوجوانانی هستند که میتوانند، لبخند بزنند، بخندند و از یک لطیفه لذت ببرند. باید این کار را هرچه بیشتر در خود، افزایش دهیم. چنین به نظر میرسد که خنده بیش از هر چیز دیگر، مکانیزمی امنیتی است که فقط به بشر اعطاء شده تا او بتواند سلامتی خود را حفظ کند و شادی را تجربه نماید.
پژوهشگران زیادی فایدههای درمانی لبخند و خنده را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیدهاند که خنده، چیزی جز فایده برای بدن ندارد. خنده، عارضههای جانبی مضری ندارد؛ درمانی است ارزان و کاری که هر کس بدون کمک دیگری میتواند از عهده انجام آن برآید.
خنده، میتواند تغییرهای فیزیولوژیکی گستردهای چون بهبود عمل هضم، آرام کردن و تنظیم تمام سیستمهای داخلی و بهبود جریان خون را در بدن، به وجود آورد.
لبخند زدن، علاوه بر معکوس کردن سیر بیماری و تأمین سلامت، فایدههای دیگری نیز دارد.
لبخندها و خندهها، بهترین یخشکن در گردهماییهای اجتماعی هستند. زمانی که افراد قادر هستند در کنار یکدیگر و با هم بخندند، کمتر از حضور هم، عصبی میشوند. خنده احساسهای ناشی از خصومت را که بیشتر در برخوردهای اولیه، ظاهر میشوند، از بین میبرد. افرادی که با چهرهای عبوس با دنیا برخورد میکنند، در عمق درون خود، احساس وحشت میکنند. آنان عصبیتدرونی و نجات خود را پشت چهرهای نفوذناپذیر و جدی، پنهان میکنند.
خجالت، در واقع، کنار کشیدن از صحنه است. درصورتی که لبخند زدن و خندیدن، نشانگر شخصیت اجتماعی، دست و دلباز و خوش قلب است. در ضمن، قدری لبخند زدن خودکار، درمانی مؤثر و قدرتمند برای غلبه بر پیری زودرس است.
افراد وقتی میخندند، فقط یک عضله اصلی به کار گرفته میشود؛ در صورتی که برای بروز حالتهایی چون خشم و اندوه، عضلههای زیادی باید درهم کشیده شود. لبخند، باعث میشود انسان، جوانتر به نظر برسد، درصورتی که دیگر حالتهای صورت، او را مسنتر نشان میدهد. لبخند زدن، بهترین"اکسیر جوانی" است که دارا هستیم. چیزی که برای همه، قابل دسترسی است. لبخند زدن، باعث میشود افراد، جذابتر و جوانتر به نظر برسند. میتوان تا بینهایت از فایدههای آن، سخن گفت؛ اما کلمهای علیه آن نمیتوان به زبان آورد. لبخند زدن، میتواند فشار روانی حاکم بر هر موقعیتی را کاهش داده و در واقع موجب شود شما بیشتر احساس خوشبختی و شادی کنید.
جان کلام اینکه: "لبخند درمانی، حلوایی نیست که با گفتن آن، دهان شیرین گردد؛ بلکه خود، واقعیتی شیرین است".
لبخند و شادی و رضایت از زندگی
نشاط و شادمانی، یکی از نیازهای مهم انسانها است. بررسیهای به عمل آمده توسط پژوهشگران نشان میدهد که: نوزاد در یک ماهگی تبسم میکند؛ از دو ماهگی میتواند لبخند بزند؛ کودک در هر روز میتواند حدود ۴۰۰ بار بخندد. با بالا رفتن سن، میزان شادمانی و نشاط به آرامش کاهش مییابد.
کاهش رضایت از زندگی و نشاط و شادمانی تا دهه چهل ادامه دارد. در سالهای ۴۰ تا ۵۰ سالگی، میزان نشاط و شادمانی به حداقل میرسد، از این سالها به بعد، دوباره میزان نشاط و شادمانی افزایش یافته و تا آخر عمر برای هر دو جنس، پا به پای هم افزایش مییابد.
جدول نمودار نشاط و رضایت از زندگی برای زنان و مردان، حاکی از آن است که در طول همه سالهای زندگی، رضایت از زندگی برای مردان اندکی بیشتر از زنان است؛ به عبارت دیگر، مردان در طول زندگی نسبت به زنان، از رضایت و نشاط بیشتری برخوردار هستند.
برخلاف تصور همه، افراد ۶۰ تا ۷۰ ساله از نوجوانان و جوانان ۱۵ تا ۲۰ ساله، خرسندتر و بانشاطتر هستند! در واقع، انسان در اوایل و اواخر زندگی از نشاط بیشتری برخوردار است.
لبخند درونی
آیا شما به خود لبخند میزنید یا اخم میکنید؟
بر اساس سنتهای روحانی متعدد، لبخند زدن راز سلامت و آرامش است.
مادر تِرِزا، راهبهی معروف، بر این عقیده بود که:
صلح با یک لبخند، آغاز میشود، یک لبخند واقعی از روح ما میدرخشد و جهان را به مکانی گرمتر تبدیل میکند.
همانگونه که جوزف آدیسون بیان نمود:
لبخند برای بشر، به سان نور خورشید است برای گلها.
بر اساس علم پزشکی مدرن و نیز علم پزشکی سنتی یک لبخند واقعی به ما آرامش میدهد همانطور که یک اخم باعث نگرانی و افزایش بیماریها و افسردگی میشود. لبخند به دیگران و خودمان، هدیهای از عشق است.
زبان جهانی لبخند، مستقیماً با قلبها سخن میگوید و فراتر از نیروی عقلانی عمل میکند. زبان لبخند، زبان عاطفه، احساس و عشق است.
مکتبهای شرقی بارها به این نکته اشاره کردهاند که:
لبخند زدن به خود، بهترین درمان است. لبخند عمیق درونی، مانند ساختن اکسیر آرامشبخش باعث میشود که ما انرژی منفی را به انرژی مثبت تبدیل کنیم. بر عکس، اخم، سیستم ایمنی بدن ما را سرکوب میکند و استرس را افزایش داده و باعث مسدود شدن کانالهای قراردادی انرژی میشود.
لبخند درونی، هورمونهای استرس(کورتیزول و نورآدرنالین) را کاهش میدهد و میزان ترشح هورمونهای فشار خون را تثبیت میکند. همچنین این هورمونها موجب رهایی ماهیچهها، بهبود تنفس، کاهش درد و بالا رفتن تعادل میشود. در صورتی که اخم باعث ترشخ هورمونهایی میشود که بالا رفتن فشار خون و تضعیف سیستم ایمنی بدن را به دنبال دارد.
آیا ما به لبخند زدن تمایل داریم؟
آیا لبخند دروغین میزنیم در حالی که میتوانیم لبخند واقعی داشته باشیم؟
بر اساس تحقیقات دانشمندان، یک لبخند که فقط در قلب احساس میشود، تاثیر عمیقتری دارد، ولی حتی یک لبخند سطحی، مغز را برای ترشح کردن هورمونهای خوشحالی تحریک میکند.