فقط برای امروز-هجدهم شهریور

پاهای گلی 18 شهریور

«یکی از بزرگترین موانع بر سر راه بهبودی، داشتن انتظارات غیرواقع⁯بینانه از دیگران است.»

کتاب پایه

v

بسیاری از ما وقتی به معتادان گمنام می⁯آییم احساس نسبتاً بدی درباره خود داریم. در مقایسه، معتادان در حال بهبودی که در جلسات با آنها دیدار می⁯کنیم، ممکن است تقریباً از متانت و بزرگواری مافوق بشری برخوردار باشند. این افراد باخرد و دوست⁯داشتنی ماه⁯ها یا حتی سالهای بسیاری بر اساس اصول روحانی زندگی کرده⁯اند و بدون انتظار هیچ چشمداشتی به دیگران خدمت کرده⁯اند. به آنها اعتماد می⁯کنیم و تا وقتی بتوانیم خود را دوست داشته باشیم به آنها اجازه می⁯دهیم ما را دوست داشته باشند. از آنها انتظار داریم همه چیز را دوباره به حالت طبیعی خود باز گردانند.

سپس درخشش اوایل دوران بهبودی به تدریج محو می⁯شود و ما شروع به درک جنبه انسانی دوستان NA و راهنمای خود می⁯کنیم. شاید یکی از اعضای جلسه همیشگی با ما قرار ملاقاتی برای صرف قهوه بگذارد و در سر قرار حاضر نشود یا دو نفر از اعضای باتجربه را ببینیم که مشغول بگو و مگو هستند یا متوجه شویم که راهنما دارای یکی دو نقص شخصیتی است. ناامید و دلسرد می⁯شویم—این معتادان در حال بهبودی هر چه باشند کامل نیستند! چگونه می⁯توانیم به آنها بیشتر از این اعتماد کنیم؟

حقیقت درست جایی بین "قهرمان⁯های بهبودی" و "افراد بد و وظیفه⁯نشناس NA" نهفته است: معتادان انجمن ما نه کاملاً بد و نه کاملاً خوب هستند. از این گذشته، اگر آنها کامل بودند، به این برنامه نیازی نداشتند. دوستان و راهنمای ما درست مثل ما معتادان در حال بهبودی عادی هستند. می⁯توانیم با تجربه معمولی بهبودی آنها ارتباط برقرار کنیم و از آن در برنامه خود استفاده کنیم.

v

فقط برای امروز: دوستان و راهنمای من درست مثل من انسان هستند و به همین خاطر بیشتر به تجربه آنها اعتماد می⁯کنم.