· تشخیص چگونگی دقیق خطاهایمان ، به چه شکل در قدم هشتم برای ما ارزشمند است ؟ چرا ضروری است که نقش و مسئولیت من در مسائل برایم واضح و آشکار باشد ؟

ماباید خود را برروی چگونگی دقیق خطاهایمان متمرکز کنیم .این کار به ما کمک میکند تا در یابیم چگونه با بکار گرفتن نواقص شخصیتی مان مردم را ازار داده وباعث جریحه دار شدن حال انها شدیم همین به ما کمک می کند تا در ک کنیم
چه کسانی واقعا باید جزو فهرست ما قرار گیرند

با کار کرد قدم های قبل و شناختی که از خودم و توان اینکه بتوانم تشخیص دهم .خطا و غیر خطا را ،الگوی رفتاری خودم را تشخیص می دهم .همیشه دنبال سهم خودم باشم که برای تغییر لازم است .
تشخیص چگونگی دقیق خطا ها باعث می شود که هم خود را بهتر بشناسم و بعد از خطا درد بکشم و درد هم باعث تغییر رفتارم می شود که نواقصی که باعث خطا من شده را بشناسم .وبدانم یک سری شرایط محیطی باعث می شود احساسات و رنجش ها وترس هایم بروز کنند را خوب بررسی کنم .نباید حق به جانب برخورد کنم .و یا اشتباه خودم را با اشتباه دیگران مقایسه کنم

hXh ,hruk ايا روي خطاهيیمان تمرکز کرديم ایا باراهنما در میان کذاشتیم ایا در راستاش حرکت کردیم ایا . ای . ای اصلا کار های روزانه رو انجام دادیم حالا یعنی تمرکز داشتن

11_تشخیص چگونگی دقیق خطاهایمان یعنی صادقانه به بررسی ریشه اعمالمان بپردازیم.واینکه بپذیریم چگونه وباچه انگیزه ای بابکارگرفتن نواقص شخصیتیمان به دیگران خسارت وارد کرده ایم واین تشخیص باعث میشود همدردی وهمدلی کنیم باکسانی که بماخسارت زده اند ویامابه آنهاخسارت وارد کرده ایم.واین همدلی وهمدردی باعث میشودتافهرستمان راراحتتر بنویسیم .باتشخیص چگونگی دقیق خطاهابیشتربه نقش خودم نگاه میکنم که درکجاوچگونه وباچه هدف ونیت و انگیزه ای وباکدامیک ازنواقصم باعث صدمه زدن به دیگران شده ام واگرهم به نقش دیگران اشاره میکنم برای این است که نقش خودم راپیداکنم تاازخسارت زدن وخسارت خوردن های مجدد جلوگیری کنم وحداقل باآگاهی که به دست میاورم درموقعیت های مشابه سعی کنم کاردرست راانجام دهم.زمانی که نقش ومسئولیت هایم برایم واضح وآشکارمیشودازپشت دیوار انکار خارج شده ودست از آوردن دلایل بظاهرموجه ولی غیرواقعی برمیدارم وآن برداشت غیرواقعی وغلط ونادرستی راکه از شخصیت خودم درست کرده بودم به تدریج ازبین میرودچون دیگرخودم راحق بجانب نمیبینم وآن وظیفه ای که درقبال مسئولیت های خودم دارم شناسایی میشود.درگذشته بواسطه افراط وتفریط وعدم تعادلی که داشتم یامنکرهرگونه مسئولیتی بودم ویا مسئولیت های دیگران راهم به گردن میگرفتم وبواسطه ناتوانی درانجام امور دچارکینه ورنجش از خودم ودیگران میشدم.باآشکارشدن نقشم عقایدواقع بینانه ای پیداکرده ام وروشن بین شده ام دست از خودخواهی وخودمحوری برداشته ام .باور امروزم این است که اگر من نتوانم درلحظه، تراز خودم رابگیرم بازهم این خسارت زدن هایم ادامه خواهدداشت .
امروزه با داشتن آگاهی وروشن بینی اگرخسارتی برنم بیشتردردخواهم کشید دیگرخودراقربانی افراد،شرایط ومحیط نمیدانم ومسئولیت کارها وخساراتی را که زده ام میپذیرم تابتوانم فهرستی ازتمام کسانی که به آنهاصدمه زده ام تهیه کنم وخواستار جبران خسارت از تمامی آنهابشوم.?