نامه خدا به انسان....

صبح که بیدار شدی .نگاهت میکردم

اما متوجه شدم .خیلی مشغول انتخاب لباسی که میخواهی بپوشی...

فکر کردم ی لحظه وقت داری به من بگی...سلام

اما دیدمت که از جا پریدی ...و به دوستت تلفن زدی

 

با آن همه کار گمان میکنم وقت نداری با من حرف بزنی
قبل از نهار هم متوجه شدم هی دورو برت را نگاه میکنی
گفتم شاید یادی از من بکنی
بعد از انجام کارهایت در حالیکه تلویزیون میدیدی 
شام خوردی ...بازهم با من صحبتی نکردی...
به خانواده ات شب بخیر گفتی و خوابیدی
نمیدانم چرا بمن شب بخیر نگفتی؟
صورتت را که خسته ی تکرار یکنواختی بود لمس کردم
چقدر مشتاقم که بگویم...چطور میتوانی زندگی زیباتر و مفید تری را تجربه کنی !
من آنقدر دوستت دارم که همیشه منتظرتم
منتظر یک سرتکان دادن
یک فکر و گوشه ای از قلبت که بسوی من آید...
به امید روزی که کمی به من ...ولی بخاطر خودت وقت بدهی
من همیشه دوستت دارم
خدا

خدايا ....    مرا ببخش از اينكه هميشه از تو ميخواهم ..

  اما تو را نمي خواهم !!!...

روی ماه خداوند را می بوسم :

پنج و نیم صبح است که بعد از دو ساعت قدم زدن ، با سردرد و خستگی برگشته ام به کوچه خودمان . گربه بیماری که بچه محل ماست ، باز مرا می بیند و ناله وار صدایم میزند . کنارش می نشینم و کمی نوازشش می کنم . مدتهاست همه منتظریم یک روز بمیرد ، مدتهاست درد می کشد ، مدتهاست نحیف و فرتوت شده است . از خانه برایش کمی شیر می آورم و کنارش می نشینم . سرش گرم شیر خوردن می شود . به وضوح دارد لذت می برد از خوردن شیری که برایش کمی گرم کرده ام و کمی شیرین . از خودم می پرسم من بلدم به اندازه این موجود بیمار آواره از لذتهای کوچک زندگی بهره مند شوم ؟ دلم می گیرد از خودم که سواد زیستن ندارم . به آسمان هنوز تیره نگاه می کنم ، سلامی برای سوز سرمای صبح زمستان می فرستم ، روی ماه خداوند را می بوسم و به خانه بر می گردم .....

خداوندا  مرا ببخش...

که فقط درایستگاه های بازرسی بیادت بودم...

   

خدایا!
مرا به خاطر
همه‌ی مورچه‌هایی که کشته‌ام
ببخش

خدایا!
ممنونم که فقط یکی هستی
چینی‌ها عمراً بتوانند تقلبی‌ات را بسازندخدایا!
مرا ببخش که بعضی وقت‌ها با تو
شبیه کت و شلوار پلوخوری رفتار کرده‌ام!
یعنی فقط زمانی سراغت آمد‌ه‌ام که
احتیاجت داشته‌امخدایا!
من از اختیارهایم می‌ترسم
فردا، پس‌فردا، خودت به خاطر همه‌ی آن‌ها
یقه‌ام را می‌گیریخدایا!
من اگر بسوزم
بوی گند می‌دهم!
خود دانی، می‌خواهی بیندازی جهنم، بینداز!خدایا!
گوش‌هایم دراز شده است
کی وقت داری بیایم برایم کوتاهش کنی؟خدایا!
حیف نیست
بهشت به این قشنگی ساخته‌ای،
آن وقت به همه نشانش ندهی؟خدایا!
کاش بیمارستان‌ها
بخش کودکان سرطانی نداشتخدایا!
شش روز طول کشید
تا دنیای ما را بسازی
آن وقت ما در یک چشم بهم زدن
آن را خراب می‌کنیم!
ببخشید!خدایا!
من فقط یک «مسکن مهر» سراغ دارم
آن‌هم خانه‌ی تو استخدایا!
آسایش دو گیتی
تفسیر این سه حرف است:
۱- خدا ۲- را ۳- شکرخدایا!
تو خوب‌تر از آن هستی
که مرا تنها بگذاریخدایا!
به یک نفر می‌گویند: «یک دروغ بگو»
می‌گوید: «خدا نمی‌بخشد»خدایا!
توی «اِنّا لِلّه و اِنّا اِلیهِ راجعون»
«اِلیهِ راجعون» یعنی پیش خودت؛ درست است؟
پیش خودت که جهنم نمی‌شود! می‌شود؟خدایا!
من مثل آن بت‌پرست نیستم
که اگر تو را نداشته باشم
خدای سنگ و چوبی داشته باشم
من اگر تو را نداشته باشم، چیزی ندارمخدایا!
دیوار خانه‌ی مرا در بهشت
کاهگلی بساز
می‌خواهم هر روز عصر با شلنگ
به دیوار آب بپاشم
و نفس عمیق بکشمخدایا!
اشک‌هایم را با دست پاک می‌کنم
تا دستانم بوی تو را بگیردخدایا!
خودت به کسی که دوستش دارم بگو
که من دلم نمی‌خواست خلق بشوم
و فقط و فقط برای اینکه او تنها نباشد
قبول کردم که بیایم دنیا
تا شاید دوستم داشته باشدخدایا!
دوستت دارم
حتّی توی جهنّمخدایا!
خودت که بهتر می‌دانی
ما آدم‌ها مثل دانه‌های انار هستیم
زیاد به ما فشار نیاور!خدایا!
کاش یک مُهر «شکستنی است، با احتیاط حمل شود»
روی دلم زده بودی!خدایا!
دست ما را بگیر
و ما را از اتوبان زندگی
رد کن!خدایا!
آخر زندگی من
یک «ادامه دارد» بنویس!

حدایا منو صاف کردی.پس بخشیدیمومنو میشه ببری پیش خودت؟
به خودت قسم این دنیای پوشالیرو نمیخوام
میشه لطفا روح منو فقط از خودت پر کنی؟
واسه همیشه؟

خدا را دوست دارم بخاطر تمام لطفهایی که به من داشته!                                                                                         خدایا منو ببخش-ببخش-ببخش-ببخش-ببخش-ببخش                                                                                              هزار بار هزاران با ببخش.