2013-10-19، 11:19
۷- هر گروه NA مى‌بايست كاملاً متكى به خود باشد و كمكى از خارج دريافت نكند.
زمانی که ما وارد برنامه می شویم یاد می گیریم که مسئولیت انجام کارهای لازم برای بهبودی از بیماری اعتیاد با خودمان است. قسمت اول سنت هفتم به نوعی مسئولیت قید شده را به طرف گروه توسعه می دهد. هرگروه مسئول تأمین هزینه های خود همانند اجارۀ مکان، نشریات، چای و قهوه و ساير هزينه ها می باشد. علاوه براین سنت هفتم به رشد ما به طرف یک زندگی سالم، هم به عنوان یک فرد و هم به عنوان یک گروه کمک می نماید. زمانی که اعتیادمان فعال بود، دائماً ازدیگران پول قرض می کردیم و یا ازآنها دزدي مي كرديم و توقع داشتیم که ديگران مخارجمان را تأمین کنند. اگر نتوانیم مسئولیت بیماری خود را قبول کنیم، نمی توانیم بهبود یابیم و اگر گروه ما نتواند ازعهدۀ مسئولیت ها و مخارج خود برآید؛ پس بهتر است که وجود نداشته باشد. این سنت به نوعی به تک تک اعضای گروه یادآوری می کند که هریک از آنها درمقابل گروه مسئولیت دارند و درحد توان خود باید در مخارج ادارۀ گروه سهیم باشند. بسیاری از ما زندگی ازدست رفتۀ خود را به دست آورده و اکنون زندگی مرفهی داریم. سهیم بودن در ادارۀ گروه به نوعی ادامۀ همان راه مسئولیت پذیر بودن است که درزمان ورود به برنامه فرا گرفتیم.
قسمت دوم سنت هفتم یعنی نپذیرفتن کمک از خارج از انجمن نیز به واسطۀ تجارب سخت اعضای اولیه بوجود آمد. ایشان متوجه شدند؛ همین که اعانه ای از خارج پذیرفته شود، انجمن به اعانه دهنده مرتبط شده و این در را برروی مورد سوء استفاده قرارگرفتن انجمن، باز می کند.
اما واقعیت امر اینست که انجمن ما برای رساندن پیام نیاز به پول دارد. از گروه هایمان (برای ادارۀ جلسات) گرفته تا نواحی و کمیته هایمان (برای رساندن پیام) تا برگزاری جلسات در بیمارستان ها و چاپ سر برگ ها، خطوط امداد تلفنی و ساير هزينه ها نظير برگزاري همايشها و جلسات باز. اگر قرار باشد هدف اصلی ما که همان رساندن پیام به معتاد درعذاب است حفظ شود؛ این مخارج باید تأمین گردند. پس باید این کارها را چطور انجام دهیم؟ باید متوجه باشیم که برای حفظ استقلال مالی انجمن تنها یک راه درست وجود دارد و آن هم حمایت سبد سنت هفتم درجلسات می باشد که این خود باید با حفظ گمنامی انجام پذیرد.
اصل سنت هفتم (نپذیرفتن کمک های خارجی) با اصل فقر همخوانی دارد. انجمن به دو دلیل اصل فقر را رعایت می نماید: اول اینکه اگر انجمن توسط کمک های خارجی پولدار شود؛ ارتقاء مسئولیت پذیری در گروه امکان پذیر نخواهد بود. اعضا می دانند که انجمن پولدار است و سبد را حمایت نخواهند کرد. دوم اینکه ثروت در اعضا ایجاد کشمکش خواهد نمود، چه دررابطه با مالکیت و چه دررابطه با جاه و مقام. داشتن متولی و یا خزانه دار باعث می شود این افراد احساس کنند از اعضای دیگر مهمترند. هرچه پول درگردش کمتر باشد نیاز به کنترل آن کمتر بوده و زمان بیشتری صرف هدف اصلی خواهد شد.
زمانی که ما وارد برنامه می شویم یاد می گیریم که مسئولیت انجام کارهای لازم برای بهبودی از بیماری اعتیاد با خودمان است. قسمت اول سنت هفتم به نوعی مسئولیت قید شده را به طرف گروه توسعه می دهد. هرگروه مسئول تأمین هزینه های خود همانند اجارۀ مکان، نشریات، چای و قهوه و ساير هزينه ها می باشد. علاوه براین سنت هفتم به رشد ما به طرف یک زندگی سالم، هم به عنوان یک فرد و هم به عنوان یک گروه کمک می نماید. زمانی که اعتیادمان فعال بود، دائماً ازدیگران پول قرض می کردیم و یا ازآنها دزدي مي كرديم و توقع داشتیم که ديگران مخارجمان را تأمین کنند. اگر نتوانیم مسئولیت بیماری خود را قبول کنیم، نمی توانیم بهبود یابیم و اگر گروه ما نتواند ازعهدۀ مسئولیت ها و مخارج خود برآید؛ پس بهتر است که وجود نداشته باشد. این سنت به نوعی به تک تک اعضای گروه یادآوری می کند که هریک از آنها درمقابل گروه مسئولیت دارند و درحد توان خود باید در مخارج ادارۀ گروه سهیم باشند. بسیاری از ما زندگی ازدست رفتۀ خود را به دست آورده و اکنون زندگی مرفهی داریم. سهیم بودن در ادارۀ گروه به نوعی ادامۀ همان راه مسئولیت پذیر بودن است که درزمان ورود به برنامه فرا گرفتیم.
قسمت دوم سنت هفتم یعنی نپذیرفتن کمک از خارج از انجمن نیز به واسطۀ تجارب سخت اعضای اولیه بوجود آمد. ایشان متوجه شدند؛ همین که اعانه ای از خارج پذیرفته شود، انجمن به اعانه دهنده مرتبط شده و این در را برروی مورد سوء استفاده قرارگرفتن انجمن، باز می کند.
اما واقعیت امر اینست که انجمن ما برای رساندن پیام نیاز به پول دارد. از گروه هایمان (برای ادارۀ جلسات) گرفته تا نواحی و کمیته هایمان (برای رساندن پیام) تا برگزاری جلسات در بیمارستان ها و چاپ سر برگ ها، خطوط امداد تلفنی و ساير هزينه ها نظير برگزاري همايشها و جلسات باز. اگر قرار باشد هدف اصلی ما که همان رساندن پیام به معتاد درعذاب است حفظ شود؛ این مخارج باید تأمین گردند. پس باید این کارها را چطور انجام دهیم؟ باید متوجه باشیم که برای حفظ استقلال مالی انجمن تنها یک راه درست وجود دارد و آن هم حمایت سبد سنت هفتم درجلسات می باشد که این خود باید با حفظ گمنامی انجام پذیرد.
اصل سنت هفتم (نپذیرفتن کمک های خارجی) با اصل فقر همخوانی دارد. انجمن به دو دلیل اصل فقر را رعایت می نماید: اول اینکه اگر انجمن توسط کمک های خارجی پولدار شود؛ ارتقاء مسئولیت پذیری در گروه امکان پذیر نخواهد بود. اعضا می دانند که انجمن پولدار است و سبد را حمایت نخواهند کرد. دوم اینکه ثروت در اعضا ایجاد کشمکش خواهد نمود، چه دررابطه با مالکیت و چه دررابطه با جاه و مقام. داشتن متولی و یا خزانه دار باعث می شود این افراد احساس کنند از اعضای دیگر مهمترند. هرچه پول درگردش کمتر باشد نیاز به کنترل آن کمتر بوده و زمان بیشتری صرف هدف اصلی خواهد شد.
تالار گفتمان انجمن بانیان بهبودی