سختیها 12 بهمن

«احساس متفاوتی داشتیم.... تنها پس از تسلیم قادر به غلبه بر انزوای حاصل ازاعتیاد هستیم.»

کتاب پایه

v

بریده بریده حرف میزدیم و سعی میکردیم حقیقت را پنهان کنیم: «اما شما متوجه نیستی! من فرق کردهام! من واقعاً این موضوع را جدی میگویم!» از این جملات بارها و بارها در دوران اعتیاد فعال خود استفاده میکردیم، یا سعی در فرار از عواقب کارهای خود میکردیم و یا از قوانینی که شامل هر شخص دیگری میشود، پیروی نمیکردیم. شاید در جلسه اول خود، از این مسائل مینالیدیم. شاید اخیراً نیز از این مسائل شکوه میکنیم.

بنابراین، بسیاری از ما احساس متفاوت یا منحصر به فردی داریم. به عنوان یک فرد معتاد، تقریباً میتوانیم از هر چیزی برای منزوی کردن خود استفاده کنیم. اما بهانهای برای از دست دادن فرصت بهبودی وجود ندارد و هیچ چیز نمیتواند ما را برای این برنامه فاقد صلاحیت سازد—نه یک بیماری مهلک، نه فقر، نه هیچ چیز دیگر. هزاران معتاد وجود دارند که با وجود سختیهای واقعی خود در زندگی بهبودی پیدا کردهاند. علیرغم—یا شاید در مقابله با—این سختیها، بیداری روحانی آنها از طریق انجام این برنامه رشد کرده است.

وقتی سخن از بهبودی به میان میآید، شرایط و تفاوتهای فردی ما مرتبط محسوب نمیشوند. با صرف نظر کردن از شرایط استثنایی خود و تسلیم شدن به این شیوه ساده زندگی، قطعاً احساس میکنیم که جزیی از چیزی هستیم و این احساس به ما نیرو میدهد تا از گرفتاریها و مشکلات زندگی به راحتی عبور کنیم.

v

فقط برای امروز: شرایط استثنایی خود را نادیده میگیرم و از اصول بهبودی که در آن با بسیاری از افراد دیگر شریک هستم، استقبال میکنم. سختیها من را از بهبودی جدا نمیکند؛ بلکه مرا به سوی آن جذب میکند.

اندیشه امروز ( a day at a time )

گاهی اوقات در برنامه از برخی می شنویم که تمام پیشرفت ما در برنامه را میتوان مختصر و با دو کلمه اندازه گیری کرد . تواضع و مسئولیت همچنین گفته شده است که تمام توسعه و پیشرفت روحانی ما نیز دقیقا قابل اندازه گیری می باشد و در درجه تمسک ما به اصول و استانداردها تجلی می یابد .
آیا من یک انسان مسئول هستم ؟
مسئولیت . فر.تنی شاید سختترین هدایایی است که برنامه به ما می دهد . چرا که برای تواضع باید غرور خود را رها کنیم و از بابت یک معتاد من عادت کرده ام که با انواع بهانه ها و عذرها از قبول مسئولیت شانه خالی کنم .
خداوندا ، مرا یاری کن تا بتوانم این عادات قدیمی را که در دوران بیماری من شدت یافته است رها سازم !
آیا من درک کرده ام که تواضع به همراه اراده مرا قادر خواهد ساخت که برای اولین بار در زندگی در پذیرش وظایف و مسئولیتهای خود بصورتی صحیح عمل کنم ؟

" اول تواضع سپس مسئولیت "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .

12بهمن
در جایی خواندم که چیزهای فوری بندرت مهم هستند و چیزهایی که مهم هستند بندرت فوری ( ضروری ) هستند.
من می توانم آنقدر مشغول عیبجویی کردن و پرداختن به موضوعات جزئی زندگی ام باشم، که فراموش کنم زمانی را به کارهای پر اهمیت تر اختصاص دهم. از شعارهای الانان که در رسیدن به اولویت های من بسیار مفید می باشد این است : " اولین چیزها در درجه اول قرار دارند. ( چیزهای مهم در درجه اول هستند.)امروز حفظ آرامشم اولین اولویت من است.اتصال من به نیروی برترم منبع آرامش است. اگر من تصور کنم که در اتاقی تاریک هستم و نیروی برترم تنها منبع روشنایی است، پس بهترین امیدواری من برای جهت یابی اطرافم، نیروی برترین است که با من می باشد، بوریکه می توانم در اتاق حرکت کنم. به عبارت دیگر در اتاق حرکت کنم، اما عبور من مطمئناً آرام، گیج کننده و احتمالاً دردناک است.


یادآوری امروز

همچنان که در مورد آنچه که باید امروز انجام دهم فکر می کنم، وقتی را به کارهایی که واقعاً مهم هستند اختصاص می دهم.. شعار " اولین کارها اولین هستند " را برای امروز بکار می برم. اجازه بده یک روز را بطور طبیعی به تفکر و مشورت بپردازیم و بی تأمل با هرچیز مختصری مسیری را شکل ندهیم تا عوامل مخرب بر آن واقع نشوند.