5) شما به خدا اعتقاد دارید یا اعتماد؟

بله.در ته وجود هر انسانی اعتقاد به خدا وجود دارد مخصوصا ما ایرانیها که اولین جمله ای که در گوشمان زمزمه میشود خداوند است.او خدای رحمان و رحیم است .چیزی که امروز فرق کرده نوع برداشتمان از خدا است.ما زندگیمان را به خدایی که خود درک میکنیم میسپپاریم.من دیگر خداوند را عامل وابستگی های ناسالمی که دارم نمیدانم... اما در مورد اعتماد به خداوند متاسفانه وقتی کمی برویم فشار وارد میشود کمرنگ میشود.من بایستی هر روز عهدم را برای سپردن به خدا انجام دهم

نه من به خداوند نه اعتقاد داشتم و نه اعتماد من کودکی بودم که توسط ترس کنترل میشدم و والدینم عاما مهمی برای انتقال ترس هایشان به من بودند. من بیشتر به والدینم اعتقاد و اعتماد داشتم که بمرور نتوانستم خدا را جایگزین والدین و دیگران کنم در اصل من تک و تنها ماندم بدون انرژی و به هرکسی اتکا کردم به من صدمه زد. بیماری من شد بی خدایی و خلاء معنوی و با ترسهایی که داشتم و بمرور اضافه شد بیشتر از همه راه های ارتباطی با خداوند را مسدودتر میکردم. عاقبت برایم شرمساری و خجالت و احساس گناه آزار دهنده ای بوجود آمد و من نتوانستم اعتماد بنفس و عزت نفسم را پیدا کنم.

به قول کتاب الکلیهای گمنام فصل منکران و بی اعتقادان عده کمی از مردم واقعا به خدا اعتقاد ندارند و یا کافرند و در ته وجود هر انسانی میلی به خدا پرستی وجود دارد و در مورد خود من همیشه به خدا اعتقاد داشته ام چرا که نامش را از کودکیم می شنیدم چه در اعتقادات شخصی چه در کتابهای مدرسه و چه در اعمالی که بعنوان فرایض مذهبم انجام می دادم اما در مورد اعتماد به خدا بسیاری از اوقات وقتی نتایج کارهایم آنچیزی نبود که انتظار داشتم کنترل می کردم ، کارگردانی می کردم ، مدیریت می کردم . من یادم می رفت که خداوند کارگردان است و من بازیگر او مدیر است و من کارمند ، او اصل و اساس است و من عامل ، او خداست و من آفریده او ، او بهتر از خود من می تواند زندگیم را اراده کند ............