چرا دهه شصتی ها اینقدر معروف شدند؟!

زمانی که ما بچه های دهه شصت به دنیا آمدیم نمی دانستیم در چند سال آینده جزو معروفترین بچه های دهه های ایران

خواهیم شد؛ بچه هایی با بیشترین دغدغه و حساسیت ها؛ بچه هایی که با کوچک ترین وسیله خوشحال می شدند و با

کمترین قهر پدر و مادر ناراحت.


اما آنچه که سبب تولد این صفحه شد این بود که خواستیم خودمان را بیشتر بشناسیم ؛ شناختنی که فقط خودمان از پس آن

بر می آییم. به راحتی می نویسیم برای یکدیگر، شما برای ما و ما هم برای شما، بدون این که کار را سخت کنیم و دیگران را

از مشکلات مان با خبر کنیم. پس به نام خدا آغاز می کنیم ناگفته ها را و آنچه در درون مان است را می خواهیم بیان کنیم.

 

…





دهه شصت يعني:

یعنی بیدار شدن با بوی نفت بخاری نفتی


یعنی صف کیلومتری نون


یعنی آتاری و میکرو


یعنی برنج کوپنی


یعنی فخرفروختن با کتونی میخی


یعنی تلویزیون سیاه و سفید

 

 


جنگجویان کوهستان،لینچان و عادات عجیب و غریب گروهش هم شاید از آن یادگاری های دهه شصتی ها باشد که

همیشه در خاطرات این نسل باقی خواهد ماند.
 

دهه شصت يعني:


یعنی آدامس خروس نشان


یعنی کارت بازی با دمپایی


یعنی کپسول بوتان و پرسی


یعنی نوار کاست


یعنی بوی نفتالین لای رختخواب


یعنی خریدن لبو و لواشک از سر کوچه ی مدرسه


یعنی سوختگی نارنجی رنگ بلوز کاموایی


یعنی نیمکت سه نفره


پوشیدن لباس داداش بزرگه
 

دهه شصت یعنی :


خاله بازی با چادرای مامانامون توی کوچه


یعنی بیدار شدن با بوی نفت بخاری نفتی


یعنی بوی نون و پنیر و نارنگی تو کیف


یعنی فوتبال دستی


یعنی مانتو خفاشی با اپول


یعنی توپ دو لایه رنگی پلاستیکی


یعنی صف نون


یعنی بوی نم خاک بعد بارون تو کوچه خاکی


یعنی آتاری و میکرو


یعنی سیگار زر


یعنی انباری و بوی سرکه

 

یعنی شکر ، روغن ، قند کوپنی


یعنی فخر فروختن با کتونی میخی


یعنی ته کلاس و تقسیم لواشک


یعنی کارت صدآفرین


یعنی حسرت یک دقیقه خواب بیشتر تو زمستون


یعنی ادکلن کبرا و ویوا


یعنی تلویزیون سیاه و سفید


یعنی بستنی کیم دوقلو


یعنی آدامس خروس نشان


یعنی بوی آش و کشک تو یه روز بارونی


یعنی کیسه و سفیدآب


یعنی چراغ علاءالدین و سیب زمینی