2015-05-26، 10:45
نمسيس
دراساطير يونان
الهه نيک و بد، عدالت و انتقام بود. تنديس و معبد او در روستاي رامنوسيا واقع در شمال آتيک
است و به همين علت با نام رامنوسيا نيز شناخته مي‌شود. او به عنوان دختر زئوس يا اوکئانوس
شناخته مي‌شود، اما برطبق هزيود او فرزند اربوس و نوکس (شب) بود. او مجازات کننده?
عاشقان بي‌وفا و قانون‌شکنان و مغروران بود. نمسيس به مانند يک زن جدي داراي بال، که در
دست چپ خود يک شلاق، افسار، شمشير، شاخه سيب و يا يک ترازو دارد.
علي رغم اينکه ايزدبانويي قابل احترام بود، نمسيس غم و اندوه فراواني براي افراد فناپذيري
همچون اکو و نارسيس
به بار آورد. نارسيس شکارچي زيباروي و گردن فرازي بود که عاشقان خود را خوار
مي‌شمرد. نمسيس او را کنار آبگيري فريفت و بازتاب خود را در آب مشاهده نمود و عاشق
خود شد، بدون آنکه بداند آن بازتاب تنها چيزي شبيه عکس است. نارسيس نمي‌توانست دست از
زيبايي خود بردارد و سرانجام در همان حال جان باخت. نمسيس بر آن بود که هيچ کس نبايد
خيلي خوب باشد، و هميشه آناني را که با هداياي بسيار مورد احترام قرار مي‌گرفتند، نفرين مي
کرد.
واژه‌ي نمسيس در اصل به معناي توزيع کننده شانس و اقبال است؛ که اين شانس بر اساس
شايستگي توزيع مي‌گردد. بنابراين، نمسيس به افرادي اشاره دارد که در حق اين شايستگي ايجاد
اختلال مي‌کنند. در تراژدي‌هاي يونان نمسيس بطور عمده خونخواه جرم و تنبيه کننده گستاخي به
نظر مي‌رسد و همدست آته واريني‌ها مي‌باشد.
او گاهي با آدراستيا قياس مي‌شود که به معناي فردي است که راه گريزي از او نمي‌باشد.![[تصویر: 200px-Gheorghe_Tattarescu_-_Nemesis%2C_z...unarii.jpg]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/49/Gheorghe_Tattarescu_-_Nemesis%2C_zeita_razbunarii.jpg/200px-Gheorghe_Tattarescu_-_Nemesis%2C_zeita_razbunarii.jpg)
دراساطير يونان
الهه نيک و بد، عدالت و انتقام بود. تنديس و معبد او در روستاي رامنوسيا واقع در شمال آتيک
است و به همين علت با نام رامنوسيا نيز شناخته مي‌شود. او به عنوان دختر زئوس يا اوکئانوس
شناخته مي‌شود، اما برطبق هزيود او فرزند اربوس و نوکس (شب) بود. او مجازات کننده?
عاشقان بي‌وفا و قانون‌شکنان و مغروران بود. نمسيس به مانند يک زن جدي داراي بال، که در
دست چپ خود يک شلاق، افسار، شمشير، شاخه سيب و يا يک ترازو دارد.
علي رغم اينکه ايزدبانويي قابل احترام بود، نمسيس غم و اندوه فراواني براي افراد فناپذيري
همچون اکو و نارسيس
به بار آورد. نارسيس شکارچي زيباروي و گردن فرازي بود که عاشقان خود را خوار
مي‌شمرد. نمسيس او را کنار آبگيري فريفت و بازتاب خود را در آب مشاهده نمود و عاشق
خود شد، بدون آنکه بداند آن بازتاب تنها چيزي شبيه عکس است. نارسيس نمي‌توانست دست از
زيبايي خود بردارد و سرانجام در همان حال جان باخت. نمسيس بر آن بود که هيچ کس نبايد
خيلي خوب باشد، و هميشه آناني را که با هداياي بسيار مورد احترام قرار مي‌گرفتند، نفرين مي
کرد.
واژه‌ي نمسيس در اصل به معناي توزيع کننده شانس و اقبال است؛ که اين شانس بر اساس
شايستگي توزيع مي‌گردد. بنابراين، نمسيس به افرادي اشاره دارد که در حق اين شايستگي ايجاد
اختلال مي‌کنند. در تراژدي‌هاي يونان نمسيس بطور عمده خونخواه جرم و تنبيه کننده گستاخي به
نظر مي‌رسد و همدست آته واريني‌ها مي‌باشد.
او گاهي با آدراستيا قياس مي‌شود که به معناي فردي است که راه گريزي از او نمي‌باشد.
خدایا چه کسی تو رادراغوش گرفته که اینچنین ارامی؟ Д Ŧ Ŀ ã s![[تصویر: 91.gif]](http://blogcod.parsskin.com/zibasazi/other/1/91.gif)
![[تصویر: 78.gif]](http://blogcod.parsskin.com/zibasazi/joda-konandeh/78.gif)