بله . در قدم اول اقرار می کنیم که خودمحوری واحساس خودکفایی کذایی مان ، ما را به این روز انداخته ، به نحوی که اراده و کنترلی بر روی اعمال و رفتارمان نداریم و زندگیمان غیر قابل اداره شده است . وقتی به این نقطه می رسیم راه کمک باز می شود . آماده می شویم به مشارکت های دیگران گوش فرا دهیم و به جای تفاوت ها به دنبال وجه اشتراک هایمان می گردیم .
اتحاد ما با اعضائ دیگر از این نقطه شروع می شود . در جلسات حضور پیدا می کنیم و مشتاقانه به مشارکت ها گوش می دهیم ، کم کم خودمان هم شروع به مشارکت می کنیم . راهنما و پست خدماتی می گیریم . خودمان راهنمای تازه واردان می شویم . به گروه های دیگر می رویم و تجربیاتمان را با آنها تقسیم می کنیم و گاهی برای پیشبرد هدف مشترکمان ، خدمت در گروه های دیگر را قبول می کنیم . به تولدها می رویم و در جلسات اداری گروه شرکت می کنیم . به کارگاههای قدم و سنت می رویم و با گروه وسیع تری از همدردان آشنا می شویم . همه این کارها یی که انجام می دهیم رعایت سنت اول است . با انجام این فعالیت ها به بهبودی فردی و استحکام انجمن و گروه کمک می کنیم .

بله هر دو ستون وپایه انجمن است در تیتر اول یک به ما مي گوید ما به عنوان معتاد تنهای درد و بد بختی اعتیاد را همگی تجربه کردیم وبا خود محوری وبه تنهای سعی در کنترل واز بین بردن مشکلاتمان کردیم اما بیشتر ما می دانیم که موفق نبودیم امروز می دانیم بدون دیکر اعضای انجمن پاک ماندن مشکل است پس بهبودی ما به برگزاری مرتب جلسات ما وابسته است وهمان طور که محتاج انجمن هستیم انجمن نیز برای بقا محتاج اعضا می باشد امروز متوجه می شویم که هر نوع کمکی در راستای یهیودی به یک همدرد انجام دادیم از خوش امد گو ی گرفته تا مشارکت وراهنما شدن و وخدمت کردن وغیره در راستای انجام اصول قدم یک بوده اما به نوعی باعث رعایت سنت یکم شدهایم و اتحادمان را قوی تر کردهایم
تسلیم بهترین وجه تشابه این قدم واین سنت باشد در قدم یک متوجه شدیم بی تفاوتی نسبت
اصل صداقت وروشن بینی تسایم می تواند بهترینوجه باشد درسنت یکم نیز همین طور است
حس همدردی ومعجزه کمک درمانی یک معتاد به معتاد دیگر در سنت یک به این طور است
که ما به نوع ای میخواهیم از جلساتما ن مواظبت کنیم