می دانم که عشق اساسی ترین جوهر هستی و کلید دگرگونی زندگی من است و در عالم هستی مطلقا چیزی نیست که دوست داشتنی نباشد.

- منیت بحران را دوست ندارد زیرا بحران اغلب موجب می شود که به درون بنگری و برای قدردانی و شناخت قدرت معنوی خویش آماده شوی.
- منیت شما با مقصود نهایی حضور تو در سیاره خاک، مستقیم درگیر می شود.
- با چسبیدن به ترس از عدم کفایت ممکن است از هرگونه ماجراجویی احتراز کنی.
- منیت تو با گناه جان می گیرد و سرحال می شود.
- نفس پرستی عشق را نمی پذیرد.
- منیت عشق جعلی را ترویج می کند.

چگونه عشق را به جای ترس بنشانی

- به خود یادآور شو که خداوند تو را با عشقی کامل، بی تغییر و فناناپذیر آفریده است.
- خود را ببخش و دیگر بار از حضور عشق در زندگی استقبال کن.
- به جای توجه به خطاهای دیگران، به مهربانی آنان بیندیش.
- به خود یادآور شو که مدام باید عشق و خدمت عرضه کنی و این کار تا چه اندازه ارزشمند است.
- به دیگران نشان بده که لعن و نفرین و دشنام معنا ندارد.
- بپذیر همان هستی که باید باشی.
- اعتراف کن که خود نفس را به عنوان راهنمای باطنی خود برگزیده ای و اکنون به این ترتیب قصد داری راهنمای دیگری را انتخاب کنی و او کسی نیست جز خود متعالی.

آیا زمانیکه اشتباهی از شما سر میزند، آنرا می پذیرید؟ مسئولیت آنرا به عهده میگیرید؟ در گذشته چگونه عمل میکردید؟

ما به علت خود محوری و تحت تاثیر بودن همیشه فکر میکردیم که از همه بهتر میدانیم و به علت عدم مسئولیت پذیری، حاضر به قبول اشتباه نبودیم. چون در صورت قبول اشتباه احساس میکردیم که غرور ما از بین میرود و یا همیشه برای خود توجیه می آوردیم که تقصیر فلانی شد که من کارم درست از آب در نیامد و صدمه دیدم و باز دوباره تکرار اشتباه میکردیم و به علت غرور بی جا و عدم سلامت عقل حاضر به قبول اشتباه نبودیم. چون مجبور می شدیم که مسئولیت آنرا به عهده بگیریم. اما امروز که شخصیت دروغی را از بین برده ایم و به مرحله ای از خویشتن پذیری رسیده ایم، به این درک هم رسیده ایم که اشتباه می کنیم ولی نباید تکرار اشتباه بکنیم و اگر اشتباهی کردیم، باید مسئولیت آنرا به عهده بگیریم و تاوان آنرا پس بدهیم تا دو مرتبه اشتباه نکنیم. ما امروز دیگر ترس از قضاوت نداریم، مشورت می کنیم و راه درست را انتخاب میکنیم.