از من مراقبت کن8 خرداد

«باور داریم نیروی برتر ما از ما مراقبت خواهد کرد.»

کتاب پایه

v

همه ما اوقاتی را سپری میکنیم که به نظر میرسد زندگی ما در حال از هم پاشیدن است. روزها یا حتی هفتههایی هست که به نظر میرسد هر چیزی که میتواند پایان بدی داشته باشد، به بدی میانجامد. آن چیز چه از دست دادن شغل، مرگ یک عزیز یا پایان رابطهای باشد، در هر حال تردید داریم از تغییراتی که در زندگی ما رخ میدهد، در امان باشیم.

در خلال زمانی که صدای متلاشی شدن دنیا را در اطراف خود میشنویم، به بالاترین مرتبه ایمان به نیرویی برتر و مهربان دست پیدا میکنیم. هیچ انسانی نمیتواند درد ما را تسکین دهد. میدانیم فقط مراقبت خداوند میتواند آرامشی را که میخواهیم، فراهم کند. احساس آشفتگی میکنیم، اما ادامه میدهیم و میدانیم زندگی ما سامان خواهد یافت.

وقتی در بهبودی پیشرفت میکنیم و ایمان ما به نیروی برتر افزایش مییابد، با وجود اینکه ممکن است در رنج باشیم، مطمئن هستیم که با احساسی حاکی از امید با دوران سخت روبرو میشویم. نباید نومید باشیم، چراکه میدانیم وقتی نمیتوانیم به تنهایی حرکت کنیم، مراقبت نیروی برتر به ما کمک خواهد کرد.

v

فقط برای امروز: در دوران سختی، به مراقبت خداوند اتکا میکنم و میدانم که نیروی برتر همواره به داد من خواهد رسید.

از شبلی پرسیدند:
«استاد!از آن کس بگو که در آتش جدایی از محبوب می سوزد.»
شبلی آن هارا به جایی برد که کُنده درختی می سوخت.چوب کاملاًخشک نبود وچون می سوخت مایعی از آن تراوش می شد.
شبلی گفت:«این کُنده را نگاه کنید.هم چنانکه می سوزد می گرید.
چشمان عاشقی که در آتش جدایی می سوزد.از اشک لبریز است.
او شب و روز می گرید وپیوسته فریاد می کشد:
«محبوبم!چه هنگام؟چه هنگام؟»

امروز وقتي به ترس‌هايم نگاه مي‌كنم، مي‌بينم ترس از آینده‌ی تیره و تاريك بزرگترين ترس من بوده است. تصور اين كه خداوند به فکر من نیست و یا او در روشنايي روز قرار دارد و شياطين و ارواح خبيثه و ديوها مزاحم من هستند که در تاريكي و تیرگی مغز بیمارم زندگي مي‌كنند، زندگيم را مختل كرده بود. براي پنهان كردن اين ترس مجبور به خوردن حق دیگران، کلاه کلاه کردن و نقش بازي كردن، از همان عادت‌های دوران کودکی بود که در ابتدا مرا از تاریکی ترسانندند و من هم برای نشان‌دادن شهامت خودم دست به هر واکنشی می‌زدم، مثل رفتن به تاريكي و سوت زدن، يا مختل كردن فعاليت‌هاي شبانه. سر زير لحاف پنهان كردن، آرام نفس كشيدن زیر لحاف، مشكلاتي مثل بي‌خوابي و ترس از مردن والدین توسط موجودات خبیث موجود در تاريكي‌ها و .... این عادت‌ها با بزرگتر شدنم، تبدیل به ترس‌های اساسی مانند ترس از آینده و مردن و بیماری خودم و والدین و فرزندانم شد، این همان بیماری بی‌خدایی است که خودم را دم دست شیطان دادم. آيا اکنون متوجه شده‌ام كه خداوند شب و روز را خلق كرده است؟ آیا متوجه هستم که گذشته تمام شد و آینده هم دست خداست. آيا هنوز اسير ترس از آینده دارم؟
خداوند در همه حال و در همه جا حضور دارد!

8خرداد از کتاب اندیشه امروز
بعنوان‌ يك‌ معتاد «وابستگي‌ به‌....» تبديل‌ به‌ قسمت‌ عمده‌اي‌ از شخصيت‌ ما درزندگي‌ گرديده‌ است‌. در دوران‌ گذشته‌ با استفاده‌ از مواد مخدر سعي‌ در تخفيف‌ آلام‌و توجيه‌ رفتار خود داشتيم‌. گاهي‌ مشاهده‌ مي‌شود كه‌ افرادي‌ در گروه‌ وابستگي‌شديدي‌ به‌ افراد و دوستان‌ خود پيدا مي‌كنند. اگر چه‌ مبناي‌ وابستگي‌ افراد مي‌تواندنياز به‌ حمايت‌ و محبت‌ باشد ولي‌ وابستگي‌ به‌ اين‌ حمايت‌ و دوستي‌ پديده‌ خطرناكي‌است‌ كه‌ مي‌تواند در صورت‌ قطع‌ شدن‌ به‌ تلاشي‌ فرد منجر شود. در برنامه‌ مامي‌آموزيم‌ كه‌ توسل‌ به‌ خداوند بعنوان‌ حامي‌ بي‌ چون‌ و چرا مي‌تواند محكمترين‌تكيه‌ گاه‌ براي‌ ما باشد. عدالت‌ كامل‌، بخشندگي‌ و محبت‌ او سالم‌ترين‌ نوع‌وابستگي‌هاست‌ و در مواقعي‌ كه‌ هيچ‌ چيز ديگري‌ كاربرد ندارد واقعاً كارگشامي‌باشد.آيا من‌ پس‌ از آزمودن‌ كليه‌ وابستگي‌ها اعم‌ از شيميايي‌، اشخاص‌ و مكانها دريافته‌ام‌كه‌ وابستگي‌ به‌ خداوند تنها نوع‌ وابستگي‌ مي‌باشد كه‌ براي‌ من‌ آرامش‌ و صلح‌ به‌ارمغان‌ مي‌آورد؟آيا من‌ مي‌دانم‌ كه‌ قادرم‌ با اتكا به‌ جاوداني‌ بودن‌ اين‌ وابستگي‌ در تمام‌ مشكلات‌ ومسائل‌ زندگي‌ از آن‌ بهره‌مند گردم‌؟
«خداوند كامل‌ترين‌ دوستي‌ را پيشنهاد مي‌كند»