20 فروردین عمل نکردن بر اساس احساسات

«میآموزیم که احساسات را تجربه کنیم و متوجه میشویم آنها به ما آسیبی نمیرسانند، مگر اینکه بر اساس آنها عمل کنیم.»

جزوه خطاب به تازه‌واردان

v

بسیاری از ما با چیزی کمتر از تمایل سرشار به قطع مصرف به معتادان گمنام آمدیم. مطمئناً مواد مخدر مشکلاتی را برای ما ایجاد کرد و ما میخواستیم از این مشکلات رهایی یابیم، اما نمیخواستیم از نشئه شدن دست برداریم. گرچه در نهایت فهمیدیم که نمیتوانیم یکی از آنها را بدون وجود دیگری داشته باشیم. اگر چه واقعاً میخواستیم نشئه شویم، اما مصرف نکردیم؛ دیگر مایل به پرداخت تاوان این کار نبودیم. هر چه بیشتر پاک ماندیم و برنامه را انجام دادیم، آزادی بیشتری را تجربه کردیم. دیر یا زود، اجبار برای مصرف از ما رخت برکند و پاک ماندیم، چون میخواستیم پاک زندگی کنیم.

همین اصول درباره سایر تمایلات ناگهانی آزاردهنده نیز به کار میرود. شاید فقط به این خاطر که دلمان میخواهد، تمایل به انجام عملی مخرب داشته باشیم. این کار را قبلاً انجام دادهایم و گاهی فکر میکنیم از زیر آن قصر در رفتهایم، اما گاهی این چنین نبوده است. اگر به پرداخت تاوان عمل کردن بر اساس احساسات تمایل نداریم، مجبور نیستیم بر اساس آنها عمل کنیم.

این کار ممکن است سخت باشد، شاید حتی به سختی پاک ماندن در اوایل دوران بهبودی. اما دیگران نیز همین احساس را داشتهاند و به آزادی حاصل از عمل نکردن بر اساس تمایلات ناگهانی منفی دست یافتهاند. با مشارکت کردن تجربه خود و درخواست کمک از سایر معتادان در حال بهبودی و نیرویی برتر از خود میتوانیم راهنمایی، پشتیبانی و قدرت مورد نیاز برای دوری از هر اجبار مخرب را به دست آوریم.

v

فقط برای امروز: خوب است که احساسات خود را درک کنم. با کمک راهنما، دوستان NA و نیروی برتر خود، آزاد هستم بر اساس احساسات منفی خود عمل نکنم.

بیستم فروردین. فقط برای امروز-روز به روز -شاپور ال
امروز سعی می‌کنم در گروه بدون ترس از قضاوت دیگران، احساس خودم را به مشارکت بگذارم. سعی می‌کنم با صداقت از افکار و رفتارهای بیمارگونه که هر لحظه مرا رها نمی‌کنند را از خودم دور کنم. با توجه به اینکه مشارکت داوطلبانه است و هرگز تحت فشار دیگران نیستم، ولی ترس این ریشه‌ی بیماریم مرا دچار استرس کرده و می‌گوید: آیا می‌خواهی سخنرانی کنی؟ آیا سخنانت مورد توجه و تأیید دیگران خواهد بود؟ آیا دچار استرس نخواهی شد؟ بعداز حرف زدنت نظر دیگران برایت مهم نیست؟ آیا من هنوز تمایل دارم که اصول و نشریات برنامه را با سلیقه‌ی خودم تغییر دهم؟ می‌دانم که بدون رها کردن عادت، افکار و رفتارهای قدیمی و ترس‌های بی‌مورد که زاییده‌ی ذهن بیمارم است، قادر به ادامه‌ی زندگی نیستم. ترس از تأیید نشدن و توجه دیگران را جلب کردن، از نوع بیماری وابستگی بسیار خطرناک است که باعث می‌شود، دست به هرکاری بزنم تا مورد توجه قرار گیرم. می‌دانم تا وقتی می‌ترسم، خداوند از من دور است، چون کسانی که ترس ندارند و یا کمتر دارند، با خدا هستند. خداوند و ترس و نگرانی با هم در یکجا قرار ندارند.
هیچکسی مورد تأیید دیگران نمی‌باشد!

تودر جهان هستی،
مقامی بی همتا داری،
مقامی که هیچکس جز تو نمی تواند به آن رسد.
خودت را با دیگران مقایسه نکن.
زیرا که دچار ضعف یاغرور خواهی شد.
تو همانند یاخته ای هستی که با میلیون ها یاخته ی دیگر مرتبط است وحیات همگی شان به تنفس وابسته است.
اگر نفس باز ایستد،جسم می میرد وآن نفس خداست.

بیستم فروردین
گمنامی اصل روحانی تمامی سنت های ماست". گمنامی کمک می کند تا نه تنها نام خود را رها کنم بلکه تمامی القاب و توقعاتی که ما را محدود می سازند در خارج از درهای جلسه الانان رها سازیم . با وفا دار ماندن به اصل گمنامی. میتوانیم "آنچه هستم "را کنار گذاشته و به "آنکه هستم بپردازیم . از زمانی که ارزش این اصل روحانی را در زندگی خود دریافتم . علت و اهمیت حفظ گمنامی دیگران و بعلاوه الکلی را درک کردم . چنانکه بخواهم از منافع برنامه بهرمند شوم . متعهد خواهم بود اعتماد و احترامی که برای حفظ امنیت ،رهایی از قیود و القاب و آزادی خودم نیاز دارم ،برای دیگران قائل شوم .
یاد آوری امروز
در پیدا کردن جایگاه خود در میان هزاران نفر از اعضای گمنام جلسات الانان که گروههای خانواده الانان را تشکیل میدهند . در می یابم که دیگر هرگز نباید تنها باشم . من این منبع فوق العاده ارزشمند را با نادیده گرفتن مهمترین اصل روحانی آن به مخاطره نمی اندازم . "هر فردی بایستی بتواند جلسه الانان را با این اطمینان خاطر ترک کند که آنچه به مشارکت گذارده هرگز و هیچ کجای دیگر باز گو نخواهد شد .

اندیشه امروز از کتاب a day ata time بیستم فروردین
امروز بسیاری از روانپزشکان به اصولی که برنامه‌ بهبودی پیشنهاد میکند اعتقاد پیدا کرده و از انها در مداوای بیماران خود که دارای ویژگی‌های مشترک با معتادان هستند استفاده مینمایند. انان بر اساس تجربیات بدست امده دریافته اند که اصل(( تسلیم شدن)) به خواست خداوند میتواند شرایط را از حالت منفی به مثبت تغییر دهد . در حقیقت مثبت بودن و مثبت فکر کردن مرحله ای از این واگذاری ازادگی زندگی میباشد. باقی ماندن در این حالت است که انسان را از نظر عاطفی و ارادی قادر به تطابق با یک زندگی سالم و شاد مینماید.
ایا من در حالت تسلیم پایدار و همیشگی زندگی میکنم?
میدانم که من و تمام زندگی من تجلی اراده خداوند است و در حقیقت زیستن و بودن من در وجود او مفهوم می یابد.
ایا من دریافته ام که در این واگذاری نیازی به فراموشی خود به گونه ای که هویت مرا نادیده بگیرد ندارم?اعتماد به نفس و تکیه کردن بر خود زمانی مفهوم واقعی خود را میابد که خواست ما در هماهنگی کامل با اراده خداوندی باشد.
ایا من میدانم که اتکاء به خداوند در حقیقت تکیه بر من حقیقی( فطرت) میباشد?
(( تمام وجود من به خداوند تعلق دارد))