من یک انسان هستم نباید محدودیت را بپذیرم من در بخشی از خودم نامحدود می باشم و آن دنیای روح و روان است.
جسمم روزی در محلی که اسم من روی ان نوشته خواهد شد قرار می گیرد ولی روح و روان من هرگز سنگ قبری ندارد.
پس من قسمتی دارم که نامحدود است ، نامحدود به دنیای تصورات ،هر انچه را که تصور کنیم می توانیم بسازیم و ارسطو فیلسوف معروف میگه روح با تصور فکر میکنه
وقتی دنیای منطق را کنار میگذاریم و در تصورات خود غرق میشویم انگاه به دنیای روح و روان وارد شده ایم که محدودیتی نمی شناسد.
و روح و روان همان من واقعی ماست که ان را فراموش کرده ایم همه حتی شما و من ،همه انرا فراموش کرده ایم
روح ما دوست دارد مهربانی کند گذشت کند و ببخشد و احترام بگذارد ولی ما این قسمت را از یاد برده ایم بله بدنبال گرفتن حق خودمان هستیم وگذشت نداریم غافل ا ز اینکه گذشت مارا به دنیای روح و روان متصل می کند.ما را به خود حقیقی مان وصل می کند.
اعتقاد عمیق به هرچیزی مساوی با شدن است چرا که روح و روان حکم میراند و باقی هیچ کاره اند
اگر به چیزی اعتقاد عمیق داشته باشیم و تمام گذشته ها و عملکرد دیگران را فراموش کنیم می توانیم شرایط جدیدی خلق کنیم که دیگران کار مارا مثال زنند.
اگر ایات 36 و 37 سوره روم بدرستی درک شود، هرگز به عقاید خود برای رسیدن به هدفی با دیدی شک گونه نگاه نمیکنیم و انها را شدنی میدانیم.
اعتقاد به این که در سال 2012 پایان دنیا را خواهیم داشت منجر به وقایع اسفناکی در ان سال خواهد شد
فقط امتحان کنید اینبار هرکاری که می کنید اعتقاد عمیق بدون شک را در خود ایجاد کنید و نتیجه را ببنید
تالار گفتمان انجمن بانیان بهبودی