12اسفند موفقیت

«هر شکلی از موفقیت وحشتناک و ناآشنا بود.»

کتاب پایه

v

قبل از آمدن به NA، تعداد کمی از ما موفقیت را تجربه کرده بودیم. هر گونه تلاشی که به تنهایی برای قطع مصرف انجام دادیم، سرانجام با شکست مواجه میشد. به تدریج امید هر گونه رهایی از اعتیاد فعال را از دست دادیم. رفته رفته به شکست عادت کرده بودیم، انتظار آن را داشتیم، آن را قبول میکردیم و فکر میکردیم بخشی از سرشت ماست.

وقتی پاک میمانیم، به تدریج موفقیت را در زندگی خود تجربه میکنیم. رفته رفته به دستاوردهای خود افتخار میکنیم. شروع به پذیرفتن ریسکهای بیخطر میکنیم. ممکن است در این فرآیند با مرارتهایی نیز روبرو شویم، اما اگر از آنها درس بگیریم میتوان آنها را به حساب موفقیت گذاشت.

گاهی اوقات وقتی هدفی را به انجام میرسانیم، از ترس اینکه مغرور به نظر برسیم، در «پشتگرمی دادن به خود» تردید میکنیم. اما نیروی برتر از ما میخواهد که موفق شویم و افتخاری را که نسبت به دستاوردهای خود میکنیم با عزیزان خود در میان بگذاریم. وقتی موفقیتهای خود را در NA با دیگران در میان میگذاریم، در اکثر موارد، آنها نیز کم کم باور میکنند میتوانند به اهداف خود دست یابند. وقتی موفق میشویم، به هموار کردن زمینه برای سایر افرادی که راه ما را دنبال میکنند، کمک میکنیم.

v

فقط برای امروز: زمانی را به لذت بردن از موفقیتهای خود اختصاص میدهم. پیروزیهای خود را با "روحیه قدرشناسی" با دیگران در میان میگذارم.

12 اسفند
انكار و غرور کاذب همان ابزارهایي است، كه مي‌تواند مثل گذشته مرا از حل مسائل و رفع مشكلات بازدارد و حتي مي‌تواند خود مرا هم در مسير اشتباه نگه دارد و تا وقتي كه قدرت تشخيص پيدا نكرده‌ام من را در بيچارگي و بلاتكليفي بگذارد. امروز با آگاهي از اصول برنامه‌ی خودیاری مي‌دانم كه انكار در هر شكل و قالبي به سراغ من مي‌آيد و مي‌تواند مثلاً: مرا به اصول برنامه بي‌اعتقاد كند مي‌تواند به من بگويد كه نيازي به جلسات نداري و يا بگويد كه تو بيمار هستي و مي‌تواني خيلي از عملكردهايت را بكني و به همه بگويي كه بيمار هستي و حق داري. آيا من با عواقب انكار واقعيت‌ها آشنا هستم؟ آيا امروز از تجربيات گذشته خودم و دوستان هم‌گروهم سود مي‌برم؟ آيا به ياد مي‌سپارم كه در گذشته هم مي‌گفتم من مشكلي ندارم، من اعتیاد ندارم، من به اين اعمال معتاد نيستم، من خودم به تنهايي قادر هستم و ...؟ امروز مي‌دانم كه توانايي خيلي از كارهايي كه ادعاي انجام آنها را داشته‌ام ندارم و سعي مي‌كنم در آن امور مداخله نكنم. من فقط قادرم به یک نفر کمک کنم، آن هم خودم هستم.
انكار خاكستر روي آتش است!

12 اسفند
هنگام پایین امدن از یک تپه در حالیکه سوار دوچرخه هستم در یک تعادل کامل . همواره احساس سر زندگی میکنم . الانان بمن کمک میکندتا زندگیم را تعادل بخشم . همچنان که سوار بر دوچرخه بودم و شادابی را در هر روز خود حس میکردم . بخصوص وقتی این شعار را بکار می برم "زندگی کن و بگذار زندگی کنند" من سعی میکنم هر انچه که زندگی بمن میبخشد با تمام لذت و رنج انرا در اغوش بگیرم . چون تمام انها چیزی برای اموختن به من دادند شبی در جلسه الانان من این موضوع را کشف کردم وقتی که فردی پرسید هنگام بروز مشکل اگر من از خداوند تشکر کنم . چه اتفاقی روی میدهد؟ در ابتدا باید در حال بهم فشردن دندانها خود را به گفتن تشکر خداوند مجبور میکردم کم کم دندانهای من قفل نمیشد ومن تشکر همراه با ترحم نسببت به خودم را جانشین کردم من حقیقتا شروع به زندگی کردم .
وقتی که در تمامی زوایای زندگی به شیوه خود زندگی میکنم . این اسان تر است تا دیگران را رها کنم . طبق خواست خودشان زندگی کنند سر زنده بودن متعلق به من است برای دیگران نیز این دعای مبارک را میکنم.............

یادآوری امروز

هر شکلی از موفقیت وحشتناک و نا آشنا بود..کتاب پایه
قبل از آمدن naتعداد کمی از ما موفقیت را تجربه کرده بودیم هر گونه تلاشی که به تنخایی برای قطع مصرف انجام دادیم سرانجام با شکست مواجه می شد به تدریج امید هرگونه رهایی از اعتیاد فعال را از دست دادیم رفته رفته به شکست عادت کرده بودیم انتطار آن را داشتیم آن را قبول می کردیم وفکر می کردیم بخشی از سرشت ماست

فقط برای امروز: زمانی را به لذت بردن از موفقیت های خود اختصاص می دهم پیروزی خود را با :روحیه قدر شناسی : با دیگران در میان می گذارم

اندیشه امروز a day at a time

یک د.ست در برنامه یکی از زیباترین سوردهای دوران کودکیش را چنین خواند :
" چشمان مرا باز کن تا یک نظر حقیقت را ببینم ........"

در حقیقت این کاری است که برنامه برای من کرده است چشمان مرا باز کرده تا طبیعت واقعی اعتیاد خود را دریابم . همچنین حقیقت اینکه اگر رهنمودهای برنامه را در مورد بهبودی بکار بندم چه زندگی شاد و لذت بخشی را تجربه خواهم کرد .
آیا من چشم دل خود را از طریق دعا و نیایش بر روی حقیقت گشوده ام تا بهتر بتوانم عشق و قدرت خداوندی را که در من و از طریق من کار می کند درک کنم ؟
آیا ممکن است که هر پرتو حقیقت که چشمان مرا نوازش می دهد از طریق برنامه مرا به تشعشع ثابت ستارگان پیوند زند ؟
آیا من می دانم که این ستارگان در آسمان وجود من هدایت کشتی طوفان زده مرا بر روی دریای زندگی به ساحل نجات ممکن می سازد ؟
آیا هنوز نیاز دیوانه وار لنگر انداختن در هر ساحل برای جهت یابی در من وجود دارد ؟
آیا من جهت خود را با ستارگان تنظیم کرده ام ؟

" ستاره های ثابت را پیدا کن و به سمت آن برو "

کپی از این مطلب فقط با ذکر نام سایت www.forum.banianbehboodi.ir مجاز می باشد .